13 Δεκεμβρίου 2013

Ὄρνις, παρὰ τὸ ὄρω τὸ διεγείρω



Yει =βρέχει.
Υο (με κλειστό το στόμα) =Το ύδωρ, νερό, ύομαι =βρέχομαι.
Ύο τσακώνικα=Το ύδωρ, το υέτειον.
 Υέτιος ο Δίας, ο πρόξενος της βροχής, αυτός που φέρνει βροχή, ο όμβριος, ο βρόχινος αλλά και ο βροχερός.
Και τα δύο ονόματα των υιών της παραπέμπουν το μεν πρώτο στον Ζεύς όμβριο, ή Υέτιο ή  Υή 
 (Δίας ή Βάκχος ή Σαβάζιος, ο θεός της υγρασίας και του νερού που κάνει τη γή να καρπίζει) Mητέρα του Βάκχου ή Σαβάζιου η Σεμέλη ή Υη και οι τροφοί του οι νύμφες Υάδες αλλά και Ύειος αυτός που κυλιέται στη λάσπη, (Ησύχιος) ή στον Υετό στη βροχή και  Υάδες οι βροχερές. Ενώ ‘Υη  είναι το ένα από τα επίθετα που έχουν δωθεί στην Σεμέλη – Σελήνη.
Ύδω-δω= μν, δης (κατ τν σύχιον) συνετς ποιητς= πολυμήχανος ποιητς, δυσσες.
Υδωρ-ούδωρ-βύδωρ-βέδυ-βοδά=λέξις ηπειρωτική. (Αθηναγόρας)
Υετός=η βροχή, Υάδες οι βροχερές
Υιάδες Αι= Νύμφαι αι αναθρέψασαι τον Βάκχον-Διόνυσον.
Υίδες=Υιών θυγατέρες (υιϊδαϊ).
Υϊδός==Ο του υιού υιός.
Υιήν=Την άμπελον, ή υιόν.
Υιικός επίθ.= Υίιος, (υιός-γιός). Υιική στοργή. Λέξη με έντονο χαρακτήρα προσωδιακό.
Υιός=Υγιός.
Υίες Αχαιών==Οι Έλληνες περιφραστικώς.
Υιωνείς=Υιών υιέες.
Υιωνοί=υιών υιοί.
Υιωνός=Ο υιός του υιού, έγγονος

 Και σε προηγούμενα κείμενα είδαμε και τον Διόνυσο να λατρεύεται  στο “Περί Ίσιδος και Οσιρίδος” του Πλουτάρχου, και να  ονομάζει τον Διόνυσο θεό πάσης υγράς φύσεως και τον ταυτίζει με τον Οσιρη και την αναβίωση και την παλιγγενεσία του … 

6 Δεκεμβρίου 2013

τὴν περιστερὰν τιμᾶν ὡς θεόν ἀπαθανατίζοντας τὴν Σεμίραμιν



Η Νινόη/ Νινευί αναφέρεται ως μια τεράστια πόλη, που έχει  το ίδιο όνομα με την αντίστοιχη ελληνική πόλη που υπάρχει και στην Καρία, γνωστή και ως Αφροδισιάς, που κατοικήθηκε από τους Πελασγούς Λέλεγες και ονομάσθηκε και Λελέγων Πόλη, αργότερα μετονομάσθηκε και Μεγάλη Πόλη. Ακόμη είδαμε ότι  το ιδεόγραμμα που αντιστοιχεί στο όνομα της πόλης, έχει τη σημασία του «Οίκου των ψαριών». Αλλα αναφέρετε και ως «πόλη Περιστερά» λόγω της Σεμιράμιδος που μεγάλωσε με τη φροντίδα των πουλιών και το όνομά της δηλώνει την ανατροφή της από των περιστερών.
Ας μην ξεχνούμε ότι η μητέρα της Σεμιράμιδος - κατά τον Διόδωρο Σικελιώτη στο έργο του Ιστορική βιβλιοθήκη, αλλά και στα Αποσπάσματα του  Κτησίας του  Κνήδιου– θεωρείτε η θεά Δερκετώ της Συρίας που φέρει πρόσωπο γυναικός και σώμα ιχθύος, λατρεύεται δε, στην μεγάλη πόλη της Ασκαλώνος και στην αντίστοιχη βαθιά και πλήρη λίμνη της που βρίθει ιχθύων, με αντίστοιχο ιερό.

29 Νοεμβρίου 2013

εκείσε δε εστί και το άορνον στόμιον



Αδιαβηνή είναι η ευρύτερη περιοχή στην οποία, όπως φαίνεται από τα κείμενα, ανήκει και η Νινος ή Νινόη ή Νινευή, κατά την αρχαιότερη εποχή, σήμερα  δε αποτελεί περιοχή του Βόρειου Ιράκ.


Aelius Herodianus et Pseudo-Herodianus Gramm., Rhet., De prosodia catholica
Part+volume 3,1, page 332, line 23

<διαβηνή> χώρα μέση τν ποταμν Εφράτου κα Τίγριδος,
τις κα Μεσήνη νόμασται.

Strabo Geogr., Geographica
Book 16, chapter 1, section 1, line 7

Τ δ Περσίδι κα τ Σουσιαν συνάπτουσιν ο
σσύριοι· καλοσι δ' οτω τν Βαβυλωνίαν κα πολ-
λν τς κύκλ γς, ς ν μέρει κα τουρία στίν,
ν περ Νίνος κα πολλωνιτις κα λυμαοι κα
Παραιτάκαι κα περ τ Ζάγρον ρος Χαλωντις κα
τ
περ τν Νίνον πεδία, Δολομηνή τε κα Καλαχην
κα
Χαζήνη κα διαβηνή, κα τ τς Μεσοποταμίας
θνη…


14 Νοεμβρίου 2013

Νινόη και Ναός του Διός Βήλου κατα τον Διόδωρο Σικελιώτη



Η εκδοχή τώρα του Διόδωρου του Σικελιώτη για τον Νίνο-Νεβρωδ  και το χτίσιμο της πόλης  Νινόης /Νινευής μας δίνει πληροφορίες που ανάγονται πολύ πιο πίσω χρονολογικά καθώς χρησιμοποιεί ως πηγές του συγγραφείς που κάποιων τα κείμενα τους θωρούνται χαμένα. Τα  κείμενα αυτά που έχουν ενοποιηθεί για να δώσουν την ιστορία του η οποία συγγράφεται σε χρονικό διάστημα 30 χρόνων. Ονόμασε το έργο του Ιστορική Βιβλιοθήκη επειδή πρόκειται για την ενοποίηση των διαφόρων ιστορικών πηγών, μεταξύ των οποίων αναγνωρίζονται οι: Μανέθων, Εκαταίος Αβδηρίτης, Ηρόδοτος, Αγαθαρχίδης, Θουκυδίδης, Κτησίας, Κλείταρχος, Έφορος, Τίμαιος κ.ά.Η εκδοχή του λοιπόν για τον Νινο είναι η ακόλουθη σε συνοπτική μορφή-περίληψη του δεύτερου βιβλίου του που ολόκληρο μπορείτε να το βρείτε εδώ 

Τα πολύ παλιά χρόνια, λοιπόν, στην Ασία υπήρχαν
τοπικοί βασιλιάδες, των οποίων ούτε πράξεις επίσημες
ούτε ονόματα μνημονεύονται. Ο πρώτος που καταγράφεται
από την ιστορία και μας παραδίδεται στη μνήμη, ο
Νίνος, ο βασιλιάς των Ασσυρίων, έκανε έργα μεγάλα- τα
σχετικά μ' αυτόν θα προσπαθήσουμε να γράψουμε με κάθε
λεπτομέρεια. Όντας από φύση του μαχητικός και ζηλωτής
της αρετής εξόπλισε τους πιο δυνατούς από τους νέους και
γυμνάζοντας τους επί αρκετό χρονικό διάστημα τους συνήθισε
σε κάθε κακουχία και πολεμικούς κινδύνους. Μόλις,
λοιπόν, συνέστησε αξιόμαχο στράτευμα, έκανε συμμαχία
με τον Αριαίο, τον βασιλιά της Αραβίας, χώρα που εκείνα
τα χρόνια θεωρούνταν πως είχε πληθώρα αλκίμων αντρών.

2 Νοεμβρίου 2013

τείχη πρώτη τῇ Νινευί, μετονομάσασα ταύτην Βαβυλῶνα...



Οι πρώτες αναφορές σε λεξικά αρχαίων συγγραφέων περί της Νινόης πόλης. Εκτός της Νινόης των Ασσύριων - αργότερα Νινευής των εβραικών γραφών και προφητών -αντίστοιχη Νινόη υπάρχει και στην Καρία, γνωστή και ως Αφροδισιάς, που κατοικήθηκε από τους Πελασγούς Λέλεγες και ονομάσθηκε και Λελέγων Πόλη, αργότερα μετονομάσθηκε και Μεγάλη Πόλη.
Τι σύμπτωση δύο πόλεις με το ίδιο όνομα, μόνο που η μια θεωρείτε βασιλεύουσα πόλη των Ασσυρίων εκ του Νίνου και η έτερη πόλη Πελασγών-Λελέγων… Αναφέρεται πάντως ότι το όνομα Νινόη συνδέεται με το μυθικό Ασσύριο βασιλιά Νίνο ή Νεβρώδ και κατά δεύτερη εκδοχή ετυμολογείται από το ακκαδικό ή βαβυλωνιακό όνομα της θεάς Ιστάρ-Νι, την αντίστοιχη αιγυπτιακή θεότητα της Αφροδίτης, και το Νινόη να προήλθε από το Νινα –  αφού Νίνα είναι ένα από τα βαβυλωνιακά ονόματα της θεάς ή υποκοριστικό της Θεότητας της Ιστάρ…

  
SUDA LEXICON

Nnaia: pÒlij Onwtrînn tÍ mesogav. Ð polthj Ninaoj À NinaieÚj.
Nineu: pÒlij. kaˆ Nineuthj, Ð ¢pÕ tÁj aÙtÁj pÒlewj.
NinÒh: ¹ ™n Karv 'Afrodisi¦j okisqesa ØpÕ Pelasgîn Lelšgwn· diÕ kaˆ
kl»qh Lelšgwn pÒlij, met¦ Meg£lh pÒlij. eta ¢pÕ Nnou NinÒh. ™qnikÕn
aÙtÁj Nino»thj.
N‹noj: pÒlij 'Assur…wn aÛth, ¿n œktise N‹noj, ¢n¾r Semir£midoj, ™n tÍ
'Atour…v. ™qnikÕn N…nioj. crÁsij toÚtou par¦ `HrodÒtJ ™n tù, kat¦ t¦j Nin…wn kaleomšnaj pÚlaj.

Georgius Monachus Chronogr., Chronicon (lib. 1-4)
Page 12, line 14

          δ Νίνος πικρατς γενόμενος τς σσυρίας κα
κτίσας ν ατ πόλιν μεγίστην σφόδρα σφόδρα, πορείας δν
μερν τριν, ν κα καλέσας ες νομα ατο Νινευ πρτος
ν ατ βασιλεύει.

Περ Νίνου βασιλέως.

δ Ννος πικρατς γενόμενος τς Συρίας
κα κτίσας πόλιν μεγίστην σφόδρα, πορείας με-
ρν γʹ, ν κα κάλεσεν ες νομα ατο Νι-
νευ
, κα πρτος ν ατ βασιλεύει·

12 Οκτωβρίου 2013

οὖρος λέγεται ὁ φυλάσσων, καὶ φύλαξ



Στο προηγούμενο κείμενο δόθηκε εκτός των άλλων και η σύνδεση Διονύσου/ Νεμβρώδ / Νίνου / Ωρίωνα μέσω κειμένων.

 Georgius Cedrenus Chronogr., Compendium historiarum Volume 1, page 28, line 8
γεννήθη δ κ τς φυλς το Σμ νρ νομα Χος Α-
θίοψ, ς γέννησε τν Νεβρδ τν τν Βαβυλνα κτίσαντα, τν
κα
ρίωνα πικληθέντα.

O Νεβρώδ θα ονομαστεί και Ωρ-‘Ιωνας και θα λατρευτεί και ως ο αστερισμός του Ωρ-‘Ιωνα, του διασημότερου κυνηγού στην ελληνική μυθολογία…ή αν θελετε  ως Ωραίος Έλληνας – ‘Ιωνας ή ως  Ολοκληρωμένος ή  Ακμαίος, Μεστωμένος, Όμορφος Έλληνας-‘Ιωνας.

Όμως ο Νεβρώδ – Νινος ως Ωρ-Ιωνας λαμβάνει και το όνομα του Ουρ-Ιωνα  του Ουράνιου Ιωνα / ‘Ελληνα, Ουράνιου Φύλακα ή ακόμα ακόμα και της Ουράνιας περιστεράς.

3 Οκτωβρίου 2013

Νίνος –ου (ὁ) –Υἱός Βήλου II


Ο Νεβρώδ/Νίνος είναι όπως είδαμε σε προηγούμενα κείμενα, βάση των γραφών ο γιός του Χους/Κους/Cush κατά τας γραφάς  ή μήπως του Διός Ηλίου-Βήλου-Δήλιου ; 

Cephalion Hist., Rhet., Fragmenta Fragment 1a, line 8
  Τὸ παλαιὸν τῆς Ἀσίας ἐβασίλευσαν Ἀσσύριοι, τῶν δὲ ὁ Βήλου Νίνος.

 Pseudo-Zonaras Lexicogr., Lexicon
Alphabetic letter iota, page 1109, line 15


<Ἴνις>. παῖς νέος, βρέφος. παρ τ ἲς ἰνὸς, ἴνις·
 δύναμις γὰρ τῶν πατέρων υἱοί. παρ τ ἰαί νειν κα εὐφραίνειν τοὺς πατέρας. …


αλλά και κατά το Etymologicum Gudianum, (ζείδωροςὦμαι)
Alphabetic entry iota, page 279, line 12


<Ἲν>, εἰς τἀκτίς.
<Ἶνα>, σημαίνει δ. τὴν δύναμιν ἶν' ἀπόλεθρον ἔχοντες.

27 Σεπτεμβρίου 2013

Νίνος –ου (ὁ) –Υἱός Βήλου


Κατά τον Ν. Π. Ανδριώτη στο «Ετυμολογικό λεξικό της κοινής νεοελληνικής» το νινί ή νηνί σημαίνει μικρό παιδί· παράγεται από το μεσαιωνικό νηνίον (= κούκλα), υποκοριστικό του αρχαίου ιωνικού νήνις<νεάνις, ή από το αρχαίο ίνις = γιος, νέος, παιδί, βρέφος, απόγονος, νήπιο κατά Παντελίδη  «Βυζαντινά και νεοελληνικά» ή κόρη κατά Ανδριώτη με ν προθετικό.

 Η λέξη νηνί(ο)ν (νινίον) με τη σημασία μικρό παιδί δεν είναι άγνωστη σε βυζαντινά κείμενα. Υπάρχει μάλιστα και υποκοριστικό νινίτσιν στον Πτωχοπρόδρομο

 Στο λεξικό του Δημητράκου το λήμμα νιν(ν)ί(ον) έχει τις ακόλουθες ερμηνείες: 1) νήπιο, βρέφος, 2) κούκλα, 3) το είδωλο που σχηματίζεται στην κόρη του ματιού και κατ' επέκταση η ίδια η κόρη του ματιού και 4) ο μεταξοσκώληκας.


LSJ entry
νίννη, , perh.
grandmother or mother-in-law, Demitsas Μακεδ. No.416 (Thessalonica, ii A.D.); also νίνη ib.No.415 (ibid.); cf. νέννος.

Στο “Απειρώνυμον” του Κωνσταντίνου Ζαρζαμπίδη βρίσκουμε τις παρακάτω αναγραφές

Βρέφος –ους (το;) –επίθετον Έρωτος –Επίθετον Ζαγρέως

Νννιον –ιου () –φιερώτρια ες ερόν λευσνος –Ες γγειογραφίαν
Νιννον –ίου ()
Νίνον –ου ()
Νίνος –ου () –Υός Βήλου, βασιλέως σσυρίων, μέ σύζυγον τήν ραίαν Σεμίραμιν γενν Νινύαν –Μυθιστοριογράφος
Ννος Νννιος –ου ()

20 Σεπτεμβρίου 2013

Αὐτὸν Νῖνον τὸν Νεβρώθ οἱ Ἀσσύριοι



Οι συγγραφείς που κατά κύριο λόγο δίνουν στοιχεία σε κείμενα τους για τον Νεβρώδ είναι κατά κύριο λόγο είναι ο Ηρόδοτος, Απολλόδωρος, ο Κτησίας, ο Στράβων στα Γεωγραφικά του αλλά και  ο Διόδωρος ο Σικελιώτης με την «Ιστορική Βιβλιοθήκη» του. Ο Διόδωρος για το έργο του αντλεί στοιχεία και ενοποιεί στην ουσία διάφορες ιστορικές πηγές μεταξύ των οποίων και ιστορικούς όπως ο Μανέθων, Εκαταίος Αβδηρίτης, Ηρόδοτος, Αγαθαρχίδης, Θουκυδίδης, Κτησίας, Κλείταρχος, Έφορος, Τίμαιος κ.ά. Το έργο του το δεύτερο βιβλίο του – για τον Νεβρώδ και τη Βαβυλώνα-  μπορείτε να το βρείτε στο εδώ 

Το έργο του Ησιόδου εδώ 
Η βιβλιοθήκη του Απολλόδωρου εδώσε δύο τόμους εδώ και εδώ

Οι βυζαντινοί χρονικογράφοι έπονται και δίνουν τις δικές τους εκδοχές όπως θα δούμε παρακάτω…

Apollodorus Gramm., Fragmenta
Fragment 68, line 2

 Chron. Paschale:
Ατν Ννον τν Νεβρώθ ο σσύριοι προσηγόρευσαν·
«Οτος διδάσκει σσυρίους σέβειν τ πρ.

Ο Νεβρώδ  είναι αυτός που ονομάζετε/προσφωνείτε/αποκαλείτε από τους Ασσύριους Νίνος. Είναι αυτός που διδάσκει τους Ασσύριους να σέβονται /τιμούν /λατρεύουν το πυρ δηλ.  την φωτιά, αλλά η ερμηνεία του πυρός θα μπορούσε να είναι για τον ήλιο, το φως της δάδας, τη φωτιά του κεραυνού, τη φωτιά της θυσίας, τον κεραυνό, την γενναιότητα, την σφοδρότητα.
.
Claudius Ptolemaeus Math., Geographia (lib. 4-8)
Book 8, chapter 21, section 3, line 2

Τν ον ν τ <σσυρί>
διασήμων πόλεων μν <Ννος> κα <Νινευ>


31 Αυγούστου 2013

Μικρή σύνοψη κειμένων



Μέχρι τώρα έχω δώσει στοιχεία ταύτισης του Διόνυσου με τον Νεβρώδ-Νimrod καθώς αυτά προκύπτουν από μια σειρά αρχαίων κειμένων.

Τα κείμενα ήδη υπάρχουν αναρτημένα σε μια σειρά προηγούμενων αναγραφών-κειμένων και είναι στην διάθεση του καθενός να τα διαβάσει…

Θα συνεχίσω με την σύνδεση του Νεβρώδ-Νimrod και την ταύτιση του με τον Νίνο τον πρώτο Ασσύριο βασιλέα, σύζυγο της Σεμιράμιδος της πρώτης βασίλισσας  -λίγα συνοπτικά στοιχεία για να θυμηθούμε  την Πυργοφορούσα θεά δεν είναι άλλη από την Ρέα ή Σεμιράμιδα,  γνωστή κι ως Shamiram στα αραμαϊκά. Πολλές ιστορίες υπάρχουν γύρω από την προσωπικότητά της, ενώ έχουν γίνει προσπάθειες ταύτισής της με αληθινά πρόσωπα. Το όνομα "Σεμίραμις" είναι εξελληνισμένη μορφή του ακκαδικού ονόματος "Sammur-amat", που σημαίνει "δώρο της θάλασσας". Μια πρώτη αναφορά για όσους δεν γνωρίζουν την Σεμίραμις. Η Σεμίραμις μετά το θάνατο του Νίνου, βασίλισσα πια  ηγήθηκε πολλών νικηφόρων πολέμων, ενώ μαζί με το Βήλο φέρεται σαν ιδρύτρια τής Βαβυλώνας, την οποία έκτισε επί σχεδίου μεγαλύτερου τής Νινευή (Στράβων C 84).

Οι συγγραφείς της Παλαιάς Διαθήκης προσπαθούν να εντάξουν χρονολογικά, βάσει της δικής τους χρονολόγησης, έτσι ώστε να εντοπισθεί στην ιστορία η δημιουργία τής Νινευή η οποία αποδίδεται στον σύζυγο τής Σεμίραμης. Σ΄ αυτά τα κείμενα ο Νεβρώδ ταυτίζετε με τον Ασσούρ της Γένεσης και θεωρείτε ο πρωτεργάτης, εμπνευστής στο χτίσιμο τής Βαβυλώνας.



Στον σύζυγο της Σεμιράμιδος Nimrud/Νεμρωδ δόθηκε ο τίτλος Βάαλ (του Κυρίου) και η Σεμίραμιδα ήταν η Baalti όπως λέμε σήμερα η Κυρία μου ή Δέσποινά μου  (My Lady). Η λατινική ονομασία για το «Κυρία μου» είναι Mea Domina η οποία με τη μορφή των αλλοιωμένων Ιταλικών έγινε Madonna. Ο Nimrud/Νεμρώδ είχε εκπροσωπηθεί στο διπλό ρόλο του Θεού Πατρός και του Νίνου ή Νινία,  γιου τους με τη Σεμιράμιδα ενώ το ότι εκείνη κρατά το κλάδο της ελιάς ήταν σύμβολο του απογόνου που παράγεται μέσω «παρθενογένεσης» ή και της δημιουργίας ως «συνέχειας»  εκ του ιδίου δέντρου ζωής.


6 Ιουλίου 2013

Διόνυσον νεβρώδεα, νεβριδόπεπλον ΙΙ



Hesychius Lexicogr., Lexicon (Α – Ο)
Alphabetic letter epsilon, entry 1910, line 1

<λαφίαι>· ο τν λάφων στράγαλοι (Eupol.)
<
λαφίνης>· νεβρός
<
λάφιον>· κώνειον
*<
λαφηβόλος>· κυνηγός.
<λαφηβόλος>· κυνηγός. APvgn π εδους νς τν κυνηγου-
 μένων (Σ 319)
<λαφοβοσκός>· εδος βοτάνης
<λαφογενές>· τς λάφου μυελός
<λαφον κεραόν>· ἄῤῥενα. γρ ἄῤῥην χει κέρατα (Γ 24)
<λαφος>· νεβρός
<λάφου πηρίς>· οτος δοκε βρωθες πρς συνουσίαν ρμόζειν

Hesychius Lexicogr., Lexicon (ΑΟ)

<λλοί>· λληνες ο ν Δωδών S κα ο ερες (Π 234 v. l.)
<λλόμενα>· περικλειόμενα
<λλόν>· γαθόν. γλαυκόν. χαροπόν. νθαλάττιον. ταχύ. φωνον.
 γρόν. λαφον νεογνόν (τ 228)
<λλοπες>· λλείποντες τς πός, τουτέστιν φθογγοι, φωνοι
 <κα ο λεπιδωτοί.> κα δασες. κα τραχες. κα ποικίλοι  
<λλόπιδας λέξις παρ Κρατίν (fr. 408). γέγονε δ παρ
 τος <λλούς>, κα λέγει κοινς τος νεβρος κα τος στρου-
 θούς· νεοττος φεως π το λλεσθαι
<λλοπιες>· [φωνοι. κα ο λεπιδωτοί]
 [<λλοπίς>· εόφθαλμος. χαροπή]
<λλοπιες>· ο νν ρεται, παρ Χαλκιδεσιν
†<λλοπγαθήν
<λόωσιν>· λάσωσιν (Ν 315)
<λλός>· τ κγονον τς λάφου νεογνόν, νεβρός (τ 228), κα
 Δωδωναος. κα νθαλάττιος

Διόνυσον νεβρώδεα, νεβριδόπεπλον ...



Στην Ελληνική ανθολογία  όπως ονομάζεται από τους μελετητές  όπου υπάρχουν καταγεγγραμμένα επιγραμμάτα και ποιημάτα αρχαίων κλασσικών Ελλήνων και βυζαντινών ποιητών από τον 7ο π.Χ. μέχρι τον 10ο ή και το 12ο μ.Χ. αιώνα και σ’ έναν Αδέσποτο Ύμνο του Διονύσου, διάβαζουμε δύο επίθετα του που θα μας απασχολήσουν στην παρακάτω ανάρτηση. Νεβρωδέας και Νεβριδόπεπλος –δίδω ολόκληρο τον ύμνο παρακάτω :

Anthologia Graeca, Anthologia Graeca
Book 9, epigram 524, line 14

Αδέσποτον
Ύμνος εις Διόνυσος

Μέλπωμεν βασιλήα φιλεύιον, ειραφιώτην,
αβροκόμην, αγροίκον, αοίδιμον, αγλαόμορφον,
Βοιωτόν, βρόμιον, βακχεύτορα, βοτρυοχαίτην,
γηθόσυνον, γονόεντα, γιγαντολέτην, γελόωντα,
Διογεν, δίγονον, διθυραμβογεν, Διόνυσον,
Ειον, εχαίτην, εάμπελον, γρεσίκωμον,
ζηλαον, ζάχολον, ζηλήμονα, ζηλοδοτρα,
πιον, δυπότην, δύθροον, περοπα,
θυρσοφόρον, Θρήικα, θιασώτην, θυμολέοντα,
νδολέτην, μερτόν, οπλόκον, ραφιώτην,
κωμαστήν, κεραόν, κισσοστέφανον, κελαδεινόν,
Λυδόν, ληναον, λαθικηδέα, λυσιμέριμνον,
μύστην, μαινόλιον, μεθυδώτην, μυριόμορφον,
νυκτέλιον, νόμιον, νεβρώδεα, νεβριδόπεπλον,
ξυστοβόλον, ξυνόν, ξενοδώτην, ξανθοκάρηνον,
ργίλον, βριμόθυμον, ρέσκιον, ορεσιφοίτην,
πουλυπότην, πλαγκτρα, πολυστέφανον, πολύκωμον,
ηξίνοον, αδινόν, ικνώδεα, ηνοφορα,
σκιρτητήν, Σάτυρον, Σεμεληγενέτην, Σεμελα,
τερπνόν, ταυρωπόν, Τυρρηνολέτην, ταχύμηνιν,
πνοφόβην, γρόν, μενήιον, λήεντα,
φηρομαν, φρικτόν, φιλομειδέα, φοιταλιώτην,
χρυσόκερων, χαρίεντα, χαλίφρονα, χρυσεομίτρην,
ψυχοπλανή, ψεύστην, ψοφομηδέα, ψυχοδέκτην,
ώριον, ωμηστήν, ωρείτροφον, ωρεσίδουπον.
μέλπωμεν βασιλήα φιλεύιον, ειραφιώτην.)

Μερικές αναγραφές σε λεξικά για να δούμε  τις ερμηνείες που δίδονται για τον νεβρό.

1 Ιουνίου 2013

γίγαντες οἱ ἀπ' αἰῶνος, οἱ ἄνθρωποι οἱ [ὀνο]μαστοί



Etymologicum Magnum, Etymologicum magnum
Kallierges page 391, line 15

 <Εϊος> κα <εσιος>: Διόνυσος· κα τ ες
ατν πίφθεγμα, Εσοι κα Εο, κατ Λάκωνας·
Δωρικ γρ διαλέκτ μεταγενεστέρ κατ' νδειαν
το σ φασ γεγενσθαι εϊος· κα Εο κα Εάν.

Commentaria In Dionysii Thracis Artem Grammaticam, Scholia Marciana (partim excerpta ex Heliodoro, Tryphone, Diomede, Stephano, Georgio Choerobosco, Gregorio Corint Page 433, line 34

Κα πάλιν θειασμο λέγεται πιρρήματα, θειάζοντές τινες κα κά-
τοχοι τ Διονύσ γινόμενοι, τουτέστιν μφορούμενοι π <σφοδρο>
τινος πνεύματος, πιφθέγγονται κα λέγουσιν εὔἁν εο· τατα ον 
στι το Διονύσου, πειδ κα ατς μανίας στ ποιητής, κα τατα
> πιφθέγματα π τν μυστν πρς ατν λέγεται.

Ως Εϊος αλλα  κασιος επίθετο του Διονύσου αλλά και επίφθεγμα  Ευσοί και Ευοί, κατά τους Λάκωνες,  στην Σπάρτη ονομάζετε ο θεός.

10 Μαΐου 2013

ἐκαλεῖτο δὲ ὁ Νεβρὼδ καὶ Εὐήχιος.

Ο Νεβρώδ είναι - όπως φαίνεται από τα βυζαντινά κείμενα – αυτός που έκτισε την Πόλη  της Βαβυλώνας ή από  τους πρώτους δημιουργούς-οικιστές της.
Έμαθε στον λαό του και στους  πολίτες να κυνηγούν και τους δίδαξε την αστρονομία και την αστρολογία, τις κινήσεις των ουράνιων σωμάτων - άστρων.
Γίγαντα τον ονομάζει ο Ιωάννης Μαλαλάς όπως κι άλλοι χρονογράφοι και βυζαντινοί συγγραφείς.
Κυνηγός μέγας και μάγος, που τους γνώρισε την τέχνη της επιβίωσης μέσω της Θήρας, του κυνηγιού και του πολέμου αλλά και την μαγεία-  όπου μαγεία όμως η μαγική τέχνη ή παιδεία και η θεολατρεία των μάγων της Περσίας, η φαρμακεία και η γνώση των επικλήσεων.  Μάγος ο ιερεύς των Περσών, ο μάντης και ο γόης, ο μαγικός και ο μαγευτικός που επρώτευσε στους Πέρσες.
Άρα ο μεγάλος  πολεμιστής/κυνηγός/βασιλεύς αλλά και ο μέγας ιερέας – θρησκευτικός  ηγέτης που συνδύαζε την πολεμική τέχνη του κυνηγού – αρχιστρατήγου και βασιλέα καθώς και τις γνώσεις  ενός Μάγου-Ιεροφάντη - θρησκευτικού ηγέτη.

Joannes Malalas Chronogr., Chronologica Page 17, line 1

ν δ τος προειρημένοις χρόνοις γέγονέ τις γίγας, τονομα 
Νεβρώδ, υἱὸς Χος το Αθίοπος, κ φυλς Χάμ, ς κτίσας
τν Βαβυλνα πόλιν κα πρτος καταδείξας κυνηγίαν κα μα-
γείαν Περσν πρώτευσε, διδάξας ατος στρονομίαν κα
στρολογίαν, τ ορανί κινήσει τ περ τος τικτομένους πάντα
δθεν σημαίνοντα· φ' ν λληνες τν γενεθλιαλογίαν μαθόν-
τες ρξαντο τος γενομένους π τν τν στρων κίνησιν διαφέρειν.

20 Απριλίου 2013

Νεβρώδ γίγας κυνηγός ...




Η ‘Ελικα  ή Ελιξ ή Κισσός υπάρχει κι ακόμα μία λέξη που δηλώνει πολύ συχνά τον νέο κλάδο ή το βλαστάρι με την έννοια του νέου γόνου σε πάμπολα αρχαία κείμενα. Αυτή είναι η έννοια και του‘Ερνου που ερμηνεύεται ως βλαστάρι, βλαστός, εκβλάστημα, ξεμασκαλίδι, παιδί, απόγονος, γέννημα, γέννα, γόνος.

Μπορώ κάλλιστα ν’ αναφέρω και τον χρυσό κλώνο ή έρνο που περιγράφετε στην Αινειάδα του Βιργιλίου Βιβλίον έκτον (Παρότι η κτίση της Ρώμης από τον Αινεία ή από άμεσο απόγονό του δεν συμφωνεί ούτε χρονολογικά ώστε να υπάρχει στοιχειώδης αληθοφάνεια, ο μύθος έδωσε την αφορμή για να γράψει ο Βιργίλιος το σημαντικότερο έπος που γράφτηκε ποτέ στη λατινική γλώσσα, την «Αινειάδα», κατά μίμηση της ομηρικής Ιλιάδας, η οποία διηγείται με περισσότερες λεπτομέρειες τις περιπέτειες του Αινεία )

..Λήθει πυκνοκόμω επί δέντρω χρύσεον έρνος…

Παρακάτω δίδω την μετάφραση εκ του λατινικού κειμένου. Ο Αινείας κατεβαίνει στον Άδη μετά από την επαφή του με την Σίβυλλα που τον προτρέπει να θάψει πρώτα τον άταφον φίλο του και κατόπιν μετα απο θυσία να αποδρέψει τον χρυσόν κλώνον και να τον προσφέρει στην Περσεφόνη. Μετά την ταφή του Μισηνού εμφανίζονται δύο περιστερές που οδηγούν, τον Αινεία, μέσω της βραδείας πτήσεώς τους στο δάσος όπου ανεβρίσκει και αποσπά τον χρυσόν κλάδον. Πετώντας πάνω από την 'Αορνον λίμνη της Αβερνης- ‘Αβερνου (άορνος (αρχικά α ϝ ορνος) 

Εις πυκνής (φυλλωσιάς) δένδρον κρύπτεται κλώνος χρυσούς και κατά τά φύλλα και κατά τό λυγηρόν στέλεχος, αφιερωμένος εις τήν καταχθόνιον "Ηραν τούτον καλύπτει όλον τό άλσος και αί σκιαί (τόν) κλείνουν εις τάς σκοτεινάς κοιλάδας.
Άλλά δέν δίδεται (ή άδεια) νά εισέλθει (κα­νείς) Από τα βάθη ( τά μυστικά τής γής), πριν ή άποδρέψη τις άπό τό δένδρον τόν χρυσόκομον κλάδον.
Τούτο ώρισεν ή ωραία Περσεφόνη νά προσ­φέρεται εις αυτήν ώς δώρόν της. 'Αφού άποσπασθή ό πρώτος (κλώνος), δέν παραλείπει (νά βλάστηση) δεύτερος χρυσούς, και ό κλάδος νά φυλλοφορή εκ του ομοίου μετάλ­λου.
Λοιπόν, ανίχνευε διά των οφθαλμών (σου) υψηλά και αφού (τόν) άνευρης, κόψε (αυτόν) διά τής χειρός διότι, κατά το έθιμον θα άκολουθήση ό ίδιος (ό κλάδος) εκουσίως και ευ­κόλως (τήν χείρα σου), εάν τα πεπρωμένα σε καλούν (εις τόν 'Αδην)· άλλως ούτε μέ όλας σου τάς δυνάμεις θά δυνηθής νά (τόν) νικήσης ούτε διά του σκληρού σιδήρου να τον απόσπασης…..
…..…
Μόλις είχεν είπει αυτά, οπότε πετώσαι αιφνι­δίως εις τον ουρανόν δύο περιστεραί ήλθον κάτω άπό τούς οφθαλμούς του ανδρός, και κάθισαν είς τό χλοερόν έδαφος. Τότε ό μέγιστος ήρως ανεγνώρισε τά μητρικά (του) πτηνά και ικετεύει μέ χαράν :
«Ή, εάν ύπάρχη κάπου οδός, ας είσθε οδη­γοί (μου) και την πορείαν κατευθύνατε διά των αύρων πρός τά δάση, όπου ό πλούσιος ( : τιμαλφής) κλάδος σκιάζει τό παχύ χώ­μα.
Και σύ, ώ θεία μήτερ, μή άποστής (άπ'  έμού)-είς τήν αβεβαιότητα (μου)». "Ετοι αφού είπεν έπέσχε τά βήματα ( = έσταμάτησε) παρατηρών ποία σημεία φέρουν, πού τείνουν νά κατευθυνθούν.
Έκείναι βόσκουσαι έπροχώρουν μέ πτήσιν τόσον μόνον, όσον θά ήδύναντο νά (τάς) παρατηρούν διά τής όξύτητός (των) οί οφ­θαλμοί των άκολουθούντων (Αίνειου κ.λπ.).
Άπ' έδώ, όταν ήλθον παρά τό στενόν του βα­ρέως δύσοσμου 'Αόρνου, ανυψώνονται ταχέ­ως και αφού ώλίσθησαν διά μέσου του καθα­ρού άέρος, κάθηνται επάνω είς τό δίδυμον δένδρον, τήν ποθητήν (διά τόν Αινείαν) θέσιν, άπό όπου άνέλαμψε διά μέσου των κλάδων ή δίχρωμος στίλβη του χρυσού.
"Οπως συνήθως ζει εις τα δάση κατά το χειμερινόν ψύχος ό Ιξός με νέον φύλλωμα, τό
όποιον δεν άναβλαστάνει τό δένδρον του,και μέ κροκόχρουν καρπόν περιβάλλει τούς
στρογγυλούς κορμούς, τοιαύτη ήτο ή όψις του χρυσού του φέροντος φύλλα έπί τής σκιερας πρίνου, έτσι έκροτάλιζον τά πέταλα του χρυσού ένεκα του ελαφρού ανέμου.
Αμέσως ο Αινείας αρπάζει και απλήστως αποσπά τον αργοκίνητον (κλάδον) και υπο την στέγην της μάντιδος Σιβύλλης φέρει…
  Βέβαια το κόψιμο του χρυσού κλώνου/κλαδιού/έρνου και η μορφή που έχει η λατρεία του, την αποκοπή του, κατόπιν θυσίας, από το ιερό δέντρο και η προσφορά του στην Περσεφόνη,  αποτελούν ένα αξιοσημείωτο κείμενο πάνω στο οποίο ο Sir James George Frazer βασίστηκε για να συγγράψει το γνωστό του έργο τον «Χρυσό κλώνο».

Σε διάφορες άλλες εκδοχές μιλάμε για το κόψιμο των χρυσών μήλων των Εσπερίδων, για το κόψιμο του απαγορευμένου καρπού από την Εύα στον παράδεισο και μια σειρά άλλων κατάλληλα διαμορφωμένων κειμένων ανάλογα με τις παραλλαγές που έχουν διασωθεί κατά καιρούς από διάφορους συγγραφείς.

Μερικοί ενδεικτικοί λεξάριθμοι περί έρνου …

ΕΡΝΟΣ = 425 = ΓΟΝΑΤΑ (ο κόμπος του κλαδιού, ο ρόζος ) αλλά και το γόνατο, γόννα, γόνυ και γόνος, γένος καταγωγή, γέννημα, τέκνο, απόγονος, μικρός βλαστός κλπ – Ο εν γόνασιν  θεωρείτε ο αστερισμός του Ηρακλής  που σε απεικονίσεις φέρει και τα χρυσά μήλα των εσπερίδων  – ενώ στην Φοινίκη ταυτίζεται με τον θαλάσσιο Θεό Μελκάρθ και με την ελληνορωμαική ταύτιση του με τον ομοηχο Μελικέρτη-Παλαίμονα.
  
Eratosthenes et Eratosthenica Philol., Catasterismi Chapter 1, section 4, line 1
Το ν γόνασιν.

 Οτος, φασίν, ρακλς στιν π το φεως βε-
βηκώς· ναργς δ στηκε τό τε όπαλον νατετακς
κα τν λεοντν περιειλημένος· λέγεται δέ, τε
π τ χρύσεα μλα πορεύθη, τν φιν τν τεταγμέ-
νον φύλακα νελεν· ν δ π ρας δι' ατ τοτο
τεταγμένος πως νταγωνίσηται τ ρακλε· θεν
πιτελεσθέντος το ργου μετ <μεγίστου> κινδύνου
ξιον Ζες κρίνας τν θλον μνήμης ν τος στροις
θηκε τ εδωλον· στι δ μν φις μετέωρον χων
τν κεφαλήν, δ' πιβεβηκς ατ καθεικς τ ν
γόνυ, τ δ' τέρ ποδ π τν κεφαλν πιβαίνων,  
τν δ δεξιν χερα κτείνων, ν τ όπαλον, ς
παίσων, τ δ' εωνύμ χειρ τν λεοντν περιβεβλημένος.

= ΔΙΑΚΟΝΟΣ – υπηρέτης, θεράπων, άγγελος, αγγελιοφόρος, υπηρέτης της εκκλησίας κλπ

 = ΔΙΚΤΑΙΟΙ = ΕΖΗΣΕΣ = ΘΝΗΤΗΝ =

= ΘΥΙΑΔΑ – Θυία εορτή του Διονύσου στην Ηλεία, Θυιάς η μαινάδα, η αγριογυναίκα, η δαιμονισμένη, ή ακόμα ακόμα και η ερωτομανής…

 = ΙΕΡΟΠΟΙΟΙ – εκλεγμένοι επιστάτες που φροντίζουν την ποιότητα των θυμάτων και τις ιερές τελετές…

 = ΙΕΡΑΠΟΛΙΝ – Ιεραπολέω είμαι πρωθιερέας, ο πρώτος τον ιερέων,  η ιερά Πόλην (αρχαία ελληνική πόλη της Φρυγίας )

= ΙΣΙΔΑΣ – Ισιδα η Αιγυπτιακή θέα περί ταυτίσεων της με ελληνικές θέες δες παλαιότερα κείμενα.

= ΜΕΡΟΠΙΟΝ (μέροπες οι άνθρωποι έχοντες έναρθρο λόγο και λογική)

= ΝΑΡΔΟΣ (φυτόν πολυετές αρωματικόν Nardus Linnaei – λάδι νάρδου (το άρωμά του χρησιμοποιείτε για την Παρασκευή του Αγίου Μύρου )

Η εύρεση του χρυσού κλάδου, στην περίπτωση του Αινεία μέσω δύο περιστερών αντιστοιχεί στην εύρεση από το Δία του σημείου όπου ιδρύθηκε το μαντείο των Δελφών, ή η ίδρυση του μαντείου της Δωδώνης από τις Πελείες, (δες παλαιότερα κείμενα)..

Στο συγκεκριμένο κείμενο της Αινειάδας ο χρυσός κλώνος δεν είναι κισσός αλλά ιξός και πάλι έναν φυτό ξενιστής.  Με την λατινική ονομάσία VISCUS όπως και η ελληνική λέξη  Ιξός αναφέρονται στο γλοιώδη υφή των καρπών του. Αυτές οι λέξεις συνδέονται με τις λέξεις vis και ισχύς, που σημαίνουν δύναμη.
Το γκι της ιερής βελανιδιάς ήταν ιδιαίτερα ιερό για τους αρχαίους Κέλτες Δρυίδες. Την έκτη νύχτα του φεγγαριού, λευκοντυμένοι Δρυίδες ιερείς έπρεπε να κόψουν το γκι από την ιερή βελανιδιά με χρυσά δρεπάνια. Δύο λευκοί ταύροι έπρεπε να θυσιαστούν εν μέσω προσευχών που έλεγαν οι λαμβάνοντες το γκι.
Αργότερα, το τελετουργικό, της κοπής των γκι από την βελανδιά έφτασε να συμβολίζει την αποδυνάμωση του γέρου βασιλιά από τους διαδόχους του.. Συλλεγόταν κατά το θερινό αλλά και κατά το χειμερινό ηλιοστάσιο, και το έθιμο του στολισμού των σπιτιών τα Χριστούγεννα επιβίωσε από τους Δρυίδες και άλλες προχριστιανικές παραδόσεις.

Όλα τα παραπάνω καθαρά πληροφοριακά για να μπορέσουμε να περάσουμε και από την ανατολική πλευρά και τις ιστορίες που διασώζονται για τον κλάδο κλώνο του Χους… 

Είδαμε ότι ο Διόνυσος είναι κατά κύριο λόγο ο κρατών το ποτήρι/κύπελο  ή Δίνο,  (δείτε σχετικά παλαιότερα κείμενα), λατρεύεται ως Κίσσιος ή Κισσεύς αλλά ταυτόχρονα δηλώνει και τον γιο του Ποτηριού ή  του όρου και της γής του Χους.
 Ενώ ο Απόλλων ονομάζετε κι εκείνος Χουσαίος ή Χουσεύς
Όμως Χους ή  Κους ή Cush  ( στα εβραικά כּוּשׁ Kus) ήταν, σύμφωνα με τη Βίβλο, ο μεγαλύτερος γιος του  Χαμ, ο αδελφός του Mizraim, Χαναάν και ο πατέρας των Βιβλικών χαρακτήρων του  Nimrod, και Raamah. 


 Ο Jones μάλλον απρόθυμα παραδέχεται ότι Χαμ ήταν ο παππούς του πρώτου αυτοκράτορα του κόσμου Νimrod, αλλά γρήγορα συνειδητοποιεί και δηλώνει ότι, «χωρίς καμία αμφιβολία ο [Χαμ] ήταν ο μοναδικός εισηγητής της λατρείας του ήλιου, και βροντή," ακόμη και ενώ το χέρι του Θεού θα τον φέρει με ασφάλεια στην κιβωτό από ξύλο, το προζύμι της φρικτή ειδωλολατρία του δούλευε στο στήθος του. "

Eustathius Scr. Eccl., Theol., Commentarius in hexaemeron [Sp.]
Page 756, line 20

  Εσ δ υο το Χμ οδε· Χος, ξ ο Χουσαοι, ο νν Αθίοπες…

Ο Χούς είναι ένας γιος του Χαμ, και ο πατέρας του Nimrod του μεγάλου κυνηγού.
H  Γη του Χους ή του όρους Χους στην Παλαιά Διαθήκη δηλώνει το νότιο όριο της Αιγύπτου την Αιθιοπία ή Cush με την οποία συνδέεται…Ενώ Αιθιοπία ή Χους ονομάζεται γενικότερα από τους Έλληνες η Ασία αλλά και η γνωστή σε μας ως Νουβία και την Αβησσυνία.
 Στις αρχαίες αιγυπτιακές επιγραφές η Αιθιοπία ονομάζεται Kesh.
Όμως οι Χουσαίοι ονομάζονται και Κισσίτες ή Κουσίτες, ή Κασσίτες…ή Κασσαίοι ή Κοσσαίοι ήταν αρχικά ένας νομαδικός λαός. Ενώ η αρχική πατρίδα των Kassites είναι ασαφής, αλλά φαίνεται να θεωρούν ότι βρίσκεται στο βουνό του Ζάγρου που φέρει το όνομα του πρώτου Διονύσου / Ζαγρέα…
Aeschylus Trag., Fragmenta
Tetralogy 10, play B, fragment 86, line 4
      
  ’ κισσες πόλλων, βακχ<ε>ι{ος}όμαντις .

κισς-εύς, , the ivy-crowned, κ. πόλλων, βακχεύς, μάντις A. Fr.341.
 Κισσήεις οι στεφανωμένοι με κισσό
Κισσηρεφής ο σκεπασμένος με κισσό
Κισσοδέτας – στεφανωμένος με κισσό, επίθετο του Βάκχου, Διονύσου
Κισσοχίτων ντυμένος με κισσό, επίθετο του Βάκχου, Διονύσου
Κισσών ο τόπος ο κατάφυτος από κισσούς/κιττούς
Κισσός ή κιττός ή ιψός, ή καγχαμος, ή κισσαρος, ή κλύμενον ή ΧΕΝ-ΟΣΙΡΙΣ (ο)

Ενώ ο Κισσός (Χέδερα η έλιξ -Hedera helix), ονομάζεται και ΔΙΟΝΥΣΙΟΝ, γιατί είναι αφιερωμένο στον Διόνυσο… βλέπε παλαιότερο κείμενο (Χαρ' να κισσε Διόνυσε )


Μετά την μικρή σύνδεση με τα προηγούμενα κείμενα περνάω στον Νεμρώδ –Nimrod  και σε μεγαλύτερη ανάλυση των στοιχείων που έχουμε στην διάθεση μας από τα αρχαία κείμενα…


Joannes Chrysostomus Scr. Eccl., In Genesim (homiliae 1-67)
Vol 53, pg 272, ln 22

                                                            Ετα
ντεθεν διηγουμένη θεία Γραφ τος κ τν παίδων
τεχθέντας, φησί· Χμ δ γέννησε τν Χούς· κα πάλιν·
Χο
ς δ γέννησε τν Νεβρώδ.

Hippolytus Scr. Eccl., Chronicon
Section 54, line 2

   Νεβρδ δ γίγας, υἱὸς
Χος το Αθίοπος, οτος ες τν βρσιν ατος
κυνηγν χωρήγει θηρία φαγεν.

Hippolytus Scr. Eccl., Chronicon
Section 105, line 1

         (12)
κα Νεβρδ γίγας Αθιοψ.

Hippolytus Scr. Eccl., Chronicon
Section 109, line 1

   [
γέγραπται γάρ· κα Χος γέννησε
τν Νεβρδ τν Αθίοπα γίγαντα κυνηγόνς
Νεβρδ γίγας κυνηγός.

Georgius Monachus Chronogr., Chronicon breve (lib. 1-6) (redactio recentior)
Volume 110, page 53, line 14

     
Περ το Νεβρώδ.

 Μετ δ τατα γέγονέ τις γίγας, τονομα
Νεβρδ, υἱὸς Χος το Αθίοπος, κ φυλς Χάμ·
ς κτίσας τν Βαβυλνα πόλιν κα πρτος κατα-
δείξας
κυνηγίαν κα μαγείαν, Περσν πρώτευσε,
διδάξας
ατος στρονομίαν κα στρολογίαν, τ
ο
ρανί κινήσει τ περ τος τικτομένους πάντα
δ
θεν σημαίνοντα.

Joannes Malalas Chronogr., Chronographia (eclogae e cod. Paris. gr. 1336)
Page 233, line 32

Γίνονται ον π δμ ως τς πυργοποιΐας τη <͵βϡκβ>· κα
λοιπν ο τν πύργον οκοδομοντες σαν θνη <ο>, ο κα ες γλώς-
σας διεμερίσθησαν π προσώπου πάσης τς γς· δ Χος
Αθίοψ κ τς φυλς το Σμ γέννησε τν Νεβρδ τν  
γίγαντα
, τν τν Βαβυλνα κτίσαντα, ν λέγουσιν ο Πέρσαι,
ποθεωθέντα κα γενόμενον ν τος στροις το ορανο.

Συνεχίζεται…
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...