17 Αυγούστου 2012

Δέσποινα σκῆπτρόν τε καὶ τὴν καλουμένην κίστην ἐπὶ τοῖς γόνασιν


Στα κείμενα του Παυσανία υπάρχει και η εκδοχή της Ερινύος Δήμητρος. Η Δήμητρα ας μην ξεχνούμε ότι είναι η θεά που λατρεύετε μαζί με την κόρη της κατά τα Ελευσίνια μυστήρια.

Pindarus Lyr., Fragmenta Type of poem Thren, fragment 137*, line 3

λβιος στις δν κεν' εσ' π χθόν'·  οδε μν βίου τελευτάν,
οδεν δ διόσδοτον ρχάν

Μακάριος όποιος γνώρισε τα Μυστήρια πριν κατέβει κάτω απ΄ την γη. Γιατί γνωρίζει το τέλος της ζωής, γνωρίζει και την αρχή, τον δρόμο που χάραξε ο Ζεύς.

Η πέμπτη μέρα των μυστηρίων είναι αφιερωμένη στον Ιάκχο (Ιάκχου Πομπή) Κατά τη μέρα αυτή «Έπεμπον ή εξηγον τον Ίακχον Ελευσινάδε». Η πομπή κατευθυνόταν από το Εν Αστει Ελευσίνιο της Ακροπόλεως προς την Ελευσίνα δια μέσω της Ιεράς Οδού. Οι Ιερείς και οι Ιέρειες Παναγείς της Θεάς κρατούσαν τις Ιερές Κίστεις και με την τιμητική συνοδεία των εφήβων, λευκοντυμένοι και στεφανωμένοι με μυρτιά κρατούσαν δόρυ και ασπίδα. Στο Δίπυλον και το Ιακχείο, κατά τον Πλούταρχο ο Ιεροφάντης μετέφερε το ξύλινο ξόανο του Ιάκχου στεφανωμένο με μυρτιά. το πλήθος κρατούσε δάδα.

Ακολουθούσε η μετάληψη του Κυκεώνα, την επόμενη μέρα. Εκεί χρησιμοποιείται κατά κόρον η Ιερά Κίστη και εκεί γίνεται η μετάληψη. Οι πιστοί νήστευαν προς τιμήν της Δήμητρας, που απείχε από το φαγητό θρηνώντας και ψάχνοντας τ΄ αχνάρια της κόρης της. «Ενήστευσα, έπιον τον κυκεώνα, έλαβον εκ κίστης, εργασάμενος απεθέμην εις κάλαθον και εκ καλάθου εις κίστην» (Κλήμης ο Αλεξανδρεύς, Προτρεπτ. 21,2)
Μετά την νηστεία οι μύστες έπιναν τον «Κυκεών», ρόφημα φτιαγμένο από κριθάλευρο, τυρί από γάλα αιγός, μέλι και οίνο, και κατ’ άλλους από κριθάλευρο, νερό και δυόσμο.
Πίνανε τον Κυκεώνα εις ανάμνηση της Ιάμβης, η οποία προσέφερε το ίδιο ρόφημα στην θεά Δήμητρα όταν έφτασε στην Ελευσίνα κουρασμένη και νηστική.
Και την επόμενη μέρα ακούγονταν οι ιαχές του Κήρυκος «Εκάς, Εκάς, εστέ βέβηλοι» σήμαινε και την έναρξη της Μυήσεως..
Τα Δρώμενα, από ότι γνωρίζουμε, αναπαριστούσαν την αρπαγή της Κόρης. Ακούγονταν μυστικές φράσεις, τα «λεγόμενα» τα οποία αναφέρονταν στην ζωή που ξεπηδά μέσα απο τον θάνατο. Καλούσαν την γή να γονιμοποιηθεί και να καρπίσει, όπως ο Πατέρας των Θεών γονιμοποίησε την θεά Δήμητρα, με την φραση «Ύε, Κύε ! » δηλαδή «βρέξε, καρποφόρησε/κυοφόρησε » καθώς το Κύω/κυέω δηλώνει την κυοφορία αλλά και την καρποφορία …

 Hesychius Lexicogr., Lexicon (Π – Ω)
Alphabetic letter upsilon, entry 112, line 1

<ης>· Ζες μβριος
<
ησον>· σάλευσον

Ομως ο Κύων είναι και ο Σκύλος είναι και ο Σείριος και ο ‘Ηλιος αλλά και το άστρο/ σύμπλεγμα του Μεγάλου Κυνός …Σείριος, -α, -ον» σήμαινε ο καίων, ο κατά• καίων, ο καυστικός, ο θερμός και ήταν επίθετο των ουρανίων σωμάτων, τα οποία εκπέμπουν μεγάλη θερμότητα. «Σείριος» ονομαζόταν πολλές φορές και ο Ήλιος, γεγονός που δημιούργησε στην πορεία μεγάλη σύγχυση γύρω από το διαχωρισμό των δύο άστρων. Σείριος είναι ο λαμπρότερος απλανής αστέρας του Μεγάλου Κυνός, στο οποίο είχε μεταμορφωθεί το σκυλί του Ωρίωνα. Αυτό βέβαια δεν είναι τυχαίο, καθώς οι αστερισμοί του Κυνός, του Ωρίωνα και της Αργούς βρίσκονται ο ένας δίπλα στον άλλον.

Scholia In Aratum, Scholia in Aratum (scholia vetera)
Scholion 326, line 2

MDΔKUA < – τοός ο κα φρουρός:> κάτω τοῦ Ὠρίωνος νοτιώτερός στιν Κύων Σείριος καλούμενος, ν ρίωνος κύνα λέγουσι κατ' πίκλησιν, ς φησιν μηρος

καλανθς ρτεμις: κύων, παρ τ ακάλλειν σως τος γνωρίμους, λακτεν δ τος ξένους….

Η αγκαθωτή Αρτεμιδα : η Σκύλλα από το χαϊδεύω, θωπεύω και καλοπιάνω τους γνώριμους αλλά γαυγίζει και αλυχτά στους ξένους …

Hesychius Lexicogr., Lexicon (Α – Ο)
Alphabetic letter alpha, entry 2245, line 1

<καλανθίς>· ταχεα κύων, νοματικς.

Scholia In Dionysium Periegetam, Scholia in Dionysii periegetae orbis descriptionem (scholia vetera) (olim sub auctore Demetrio Lampsaceno)
Vita-verse of Orbis descriptio 586, line of scholion 20

                Κα τε στι, φησν, ες τν θερινν τροπικν λιος, λος κύων νω στ, κα γίνεται τος κεσε ξαμήνου φς τς νύκτας κα τς μέρας.

Scholia In Lycophronem, Scholia in Lycophronem (scholia vetera et recentiora partim Isaac et Joannis Tzetzae)
Scholion 334, line 3

ρα νν κύων π μις τν κυνν το ρίωνος Μαίρας καλουμένης

Scholia In Nicandrum, Scholia et glossae in Nicandri theriaca (scholia vetera et recentiora)
Vita-scholion 205a, line 1

<σείριος>· κυρίως κύων, νν δ λιος.

Scholia In Nicandrum, Scholia et glossae in Nicandri theriaca (scholia vetera et recentiora)
Vita-scholion 205b, line 1
                                                V
<*σείριος>· λιος Gdf κύων

Scholia In Oppianum, Scholia et glossae in halieutica (scholia vetera et recentiora)
Hypothesis-book 3, scholion 48, line 8

               στρ μν κα στρον διαφέρει· στρ μν λέγεται μονοειδς, οον Ζες, κύων, φροδίτη, στρον δ τ κ πολλν στέρων συγκείμενον, ς
κύων στρον…

Επίσης ελάμβαναν χώρα τα «δεικνύμενα», δηλαδή γινόταν αποκαλύψεις των Ιερών Αντικειμένων που φυλάγονταν στην Ιερά Κίστη, μέσα στο «Αδυτον». Ως αποκορύφωση των Μυστηρίων, κατά την «Εποπτεία», ερχόταν η πολυπόθητη στιγμή όπου ο Ιεροφάντης ερχόταν σε μία σειρά μυητικών αποκαλύψεων και τελετουργιών στο «Στάχυν εν σιωπή τεθερισμένον» (στάχυ θερισμένο αμίλητα). Η συμβολική αυτή ονομασία υπονοεί τον όρκο σιωπής που έδιναν οι Μυημένοι, ώστε η γνώσης των Ελευσίνιων Μυστηρίων να παραμείνει στον κύκλο των Μυημένων, να χρησιμοποιηθεί για καλούς, πνευματικούς σκοπούς και όχι προς απόκτηση εξουσίας. Ολόκληρο το κείμενο: Η τέλεσις των Ελευσινίων Μυστηρίων

Ας συνεχίσουμε όμως το μύθο για την Ερινύα Δήμητρα που έχει ως εξής:
Μετά την Θέλπουσα ο Λάδωνας κατηφορίζει προς το ιερό της Δήμητρας στο Όγκειο. Οι κάτοικοι της Θέλπουσας ονομάζουν την θεά Ερινύα . Αυτό το όνομα επιβεβαιώνεται και από το ποίημα του Αντίμαχου σχετικά με την εκστρατεία των Αργείων εναντίον της Θήβας. Ο στίχος είναι ο εξής: Εδώ λένε ότι εδρεύει η Ερινύα Δήμητρα. Σύμφωνα με τον μύθο, ο Όγκιος ήταν γιος του Απόλλωνα και άρχοντας της περιοχής της Θέλπουσας, που λέγεται Όγκειο. Η θεά ονομάστηκε Ερινύα για τον εξής λόγο. Λέγουν ότι όπως περιπλανιόταν η Δήμητρα  προς  αναζήτηση της Κόρης της, την ακολουθεί ο Ποσειδών, επιθυμών να συνουσιασθεί μετ' αυτής εκείνη τότε  μετεμορφώθηκε σε  φοράδα και έβοσκε μαζί με τις  φοράδες του  Όγκίου, ο  Ποσειδών όμως κατανόησε ότι η Δήμητρα  τον εξαπάτησε, και μεταμορφωθείς και αυτός σε αρσενικό  ίππο,  συνουσιάσθηκε  μετ' αυτής. Ή Δήμητρα την στιγμήν εκείνην οργίσθηκε δι’ ότι της συνέβη, άλλα μετά παρέλευση χρόνου  απέβαλε την οργήν της και ηθέλησε να λουστεί εις τoν Λάδωνα.  Δι' αυτό (ονόμασαν τήν θεάν Έρινύν μεν ένεκα της οργής της,  διότι οι Αρκάδες τo οργίζεσαι το έλεγαν «έρινύειν», Λουσίαν δέ διότι ελούσθη εις τον Λάδωνα. Τα εις τον ναόν ευρισκόμενα αγάλματα είναι ξύλινα, με τα πρόσωπα και τα άκρα των χειρών και των ποδιών από Πάριο μάρμαρο. Το άγαλμα  της Έρινύος έχει την λεγομένη κίστη, δηλαδή  καλαθίσκον με σκέπασμα, και εις την δεξιά κρατεί δάδα το ύψος του υπολογίζω  να είναι  εννέα πόδες• το άγαλμα της Λουσίας φαίνεται ύψους εξ ποδών. "Οσοι νομίζουν ότι αυτό το άγαλμα είναι τής Θέμιδας και  όχι  της Λουσίας  Δήμητρος, ας έχουν υπ’ όψην τους ότι η γνώμη των  είναι εσφαλμένη.   Λέγεται ότι ή Δήμητρα γέννησε από  τον Ποσειδώνα μιαν κόρη, της οποίας το όνομα θεωρούν άσεβες να το γνωστοποιήσουν εις τους αμύητους, και ένα ίππο, τον Αρείονα έξ αιτίας  αυτού πρώτοι οι 'Αρκάδες  ονόμασαν τον Ποσειδώνα Ιππιον…


….πλανωμέν γρ τ Δήμητρι, νίκα τν παδα ζήτει, λέγου-
σιν πεσθαί ο τν Ποσειδνα πιθυμοντα ατ
μιχθναι, κα τν μν ς ππον μεταβαλοσαν μο
τας πποις νέμεσθαι τας γκίου, Ποσειδν δ συνί-
ησεν πατώμενος κα συγγίνεται τ Δήμητρι ρσενι
ππ κα ατς εκασθείς. τ μν δ παραυτίκα τν
Δήμητρα π τ συμβάντι χειν ργίλως, χρόν δ
στερον το τε θυμο παύσασθαι κα τ Λάδωνι
θελσαί φασιν ατν λούσασθαι· π τούτ κα πι- 
κλήσεις τ θε γεγόνασι, το μηνίματος μν νεκα
ρινύς, τι τ θυμ χρσθαι καλοσιν ρινύειν ο
ρκάδες, Λουσία δ π τ λούσασθαι τ Λάδωνι.
τ δ γάλματά στι τ <ν τ> να ξύλου, πρόσωπα
δέ σφισι κα χερες κραι κα πόδες εσ Παρίου λίθου·
τ μν δ τς ρινύος τήν τε κίστην καλουμένην χει
κα ν τ δεξι δδα, μέγεθος δ εκάζομεν ννέα εναι
ποδν ατήν· Λουσία δ ποδν ξ φαίνετο εναι.
σοι δ Θέμιδος κα ο Δήμητρος τς Λουσίας τ
γαλμα εναι νομίζουσι, μάταια στωσαν πειληφότες.
τν δ Δήμητρα τεκεν φασιν κ το Ποσειδνος
θυγατέρα, ς τ νομα ς τελέστους λέγειν ο νομί-
ζουσι, κα ππον τν ρείονα· π τούτ δ παρ
σφίσιν ρκάδων πρώτοις ππιον Ποσειδνα νομα-
σθναι.

Η κόρη της Δήμητρας τη γνωρίζουμε ως κόρη του Διός όταν αυτός έσμιξε μαζί της ως όφις …η Περσεφόνη, ή Περσέφασσα ή Φερσέφασσα, μερικές ενδεικτικές ονομασίες της Φερρεφάττης παρ τ φέρβειν τν φάτταν  (φέρβω = βόσκω, τρέφω, φυλάσσω, σώζω και διατηρώ την φάσσαν = το μέγαλο αγριοπερίστερο)

Περσεφόνης/Φερρεφάτης/Φερέπαφα κλπ σε κειμενα προηγούμενα, μερικά ενδεικτικά  Εδώ ,
‘Ομως το όνομα που αρνείται ν΄αναφέρει  σ’ αμύητους είναι το όνομα της Δέσποινας η Σωτειρας όπως ονομάζεται στην Μεσσηνία, ενώ τα κειμενα του μιλούν για την Άρτεμη, την Αθηνά που μαζί με την Περσεφόνη μαζεύουν λουλούδια…3πλή θεά παρθένος με την απεικόνισή της στο ιερό των μεγάλων θεών …

Ο ναός της Ογκίας Δήμητρος ή της Ερινύας ή Λουσίας  και της κόρης με το κρυφό όνομα για τους αμύητους δίδεται παρακάτω σε αντίστοιχο κείμενο του Παυσανία…

Pausanias Perieg., Graeciae descriptio
Book 8, chapter 37, section 3, line 2

πρ δ το
ναο Δήμητρί τέ στι βωμς κα τερος Δεσποίν, μετ'
ατν δ μεγάλης Μητρός. θεν δ ατ τ γάλ-
ματα, Δέσποινα κα Δημήτηρ τε κα θρόνος ν
καθέζονται, κα τ πόθημα τ π τος ποσίν στιν
νς μοίως λίθου· κα οτε τν π τ σθτι οτε
πόσα εργασται περ τν θρόνον οδέν στιν τέρου
λίθου προσεχς σιδήρ κα κόλλ, λλ τ πάντα στν  
ες λίθος. οτος οκ σεκομίσθη σφίσιν λίθος, λλ
κατ ψιν νείρατος λέγουσιν ατν ξευρεν ντς
το περιβόλου τν γν ρύξαντες. τν δ γαλμάτων
στν κατέρου μέγεθος κατ τ θήνσιν γαλμα
μάλιστα τς Μητρός· <Δαμοφντος> δ κα τατα
ργα. μν ον Δημήτηρ δδα ν δεξι φέρει, τν
δ τέραν χερα πιβέβληκεν π τν Δέσποιναν· δ
Δέσποινα σκπτρόν τε καν> καλουμένην κίστην
π τος γόνασιν χει, τς δ χεται τ δεξι τς κίστης.
το θρόνου δ κατέρωθεν ρτεμις μν παρ τν Δή-
μητρα στηκεν μπεχομένη δέρμα λάφου κα π τν
μων φαρέτραν χουσα, ν δ τας χερσ τ μν λαμ-
πάδα χει, τ δ δράκοντας δύο. παρ δ τν ρτε-
μιν κατάκειται κύων, οαι θηρεύειν εσν πιτήδειοι.
πρς δ τς Δεσποίνης τ γάλματι στηκεν νυτος
σχμα πλισμένου παρεχόμενος· φασ δ ο περ τ
ερν τραφναι τν Δέσποιναν π το νύτου, κα
εναι τν Τιτάνων καλουμένων κα τν νυτον. Τιτ-
νας δ πρτος ς ποίησιν σήγαγεν μηρος, θεος
εναι σφς π τ καλουμέν Ταρτάρ,
κα στιν νρας ρκ τ πη· παρ δ μήρου νομάκριτος
παραλαβν τν Τιτάνων τ νομα Διονύσ τε συνέ-
θηκεν ργια κα εναι τος Τιτνας τ Διονύσ τν
παθημάτων ποίησεν ατουργούς. τ μν δ ς τν
νυτον π ρκάδων λέγεται· Δήμητρος δ ρτεμιν
θυγατέρα εναι κα ο Λητος, ντα Αγυπτίων τν
λόγον Ασχύλος δίδαξεν Εφορίωνος τος λληνας.
τ δ ς Κούρητας – οτοι γρ π τν γαλμάτων  
πεποίηνται – κα τ ς Κορύβαντας πειργασμένους
π το βάθρου – γένος δ οδε λλοον κα ο Κού-
ρητες – , τ ς τούτους παρίημι πιστάμενος. τν δ
μέρων ο ρκάδες δένδρων πάντων πλν οις
σκομίζουσιν ς τ ερόν.
 ν δεξι δ ξιόντι κ τοῦ
ναο κάτοπτρον ρμοσμένον στν ν τ τοίχ· τοτο
ν τις προσβλέπ τ κάτοπτρον, αυτν μν τοι παν-
τάπασιν μυδρς οδ ψεται [τν] ρχήν, τ δ
γάλματα τν θεν κα ατ κα τν θρόνον στιν
ναργς θεάσασθαι. παρ δ τν ναν τς Δεσποίνης
λίγον παναβάντι ν δεξι Μέγαρόν στι καλούμενον,
κα τελετήν τε δρσιν νταθα κα τ Δεσποίν θύ-
ουσιν ερεα ο ρκάδες πολλά τε κα φθονα. θύει
μν δ ατν καστος τι κέκτηται· τν ερείων δ
ο τς φάρυγγας ποτέμνει σπερ π τας λλαις
θυσίαις, κλον δ τι ν τύχ, τοτο καστος πέ-
κοψε το θύματος. ταύτην μάλιστα θεν σέβουσιν
ο ρκάδες τν Δέσποιναν, θυγατέρα δ ατν Ποσει-
δνός φασιν εναι κα Δήμητρος. πίκλησις ς τος
πολλούς στιν ατ Δέσποινα, καθάπερ κα τν κ
Δις Κόρην πονομάζουσιν, δί δέ στιν νομα Περσε-
φόνη, καθ μηρος κα τι πρότερον Πάμφως ποίησαν·
τς <δ> Δεσποίνης τ νομα δεισα ς τος τελέ-
στους γράφειν. πρ δ τ καλούμενον Μέγαρόν στιν
λσος τς Δεσποίνης ερν θριγκ λίθων περιεχόμενον,
ντς δ ατο δένδρα κα λλα κα λαία κα πρνος  
κ ίζης μις πεφύκασι· τοτο ο γεωργο σοφίας
στν ργον. πρ δ τ λσος κα ππίου Ποσειδνος,
τε πατρς τς Δεσποίνης, κα θεν λλων εσ βωμοί·
τ τελευταί δ πίγραμμά στι θεος ατν τος πσιν
εναι κοινόν.

.   Ή Δημήτηρ λοιπόν κρατεί  δάδα εις τήν  δεξιάν  χείρα,  ενώ την αριστερά της  έχει στηρίξει  επάνω εις την Δέσποιναν, η Δέσποινα  κρατεί  σκήπτρον και εις τα γόνατα  της  έχει την λεγομένην κίστην (καλαθίσκον), τήν οποίαν  κρατεί  μέ τήν δεξιάν της. Εκατέρωθεν του θρόνου  ίσταται  πλησίον της Δήμητρος η  Άρτεμις ενδεδυμένη δέρμα ελάφου  κα  με φαρέτρα επί των ώμων της,  ενώ μέ την  μιαν  χείρα  κρατεί λαμπάδα και με την άλλην δυο δράκοντας. Πλησίον της Άρτεμιδος είναι ξαπλωμένος κυνηγετικός σκύλος. Προς το μέρος του αγάλματος  της Δεσποίνης  ίσταται ό Ανυτος  οπλισμένος  οι ασχολούμενοι με το Ιερόν λέγουν ότι ή Δήμητρα άνετράφη υπό τον Άνύτου,  ό  όποιος  ήταν  εις  από  τούς  λεγόμενους   Τιτάνας. Πρώτος ό "Ομηρος εισήγαγε τούς  Τιτάνας  εις  την  ποίηση, λέγων ότι αυτοί ήσαν θεοί κάτω είς τον λεγόμενον Τάρταρον οί δέ σχετικοί στίχοι είναι εις τον όρκο της ‘Ηρας '. Ό Όνομάκριτος παραλαβών από τον "Ομηρον   το όνομα  των  Τιτάνων, συνέθεσεν όργια του Διονύσου εις τά όποια γράφει ότι οί Τιτάνες ήσαν αυτουργοί των παθημάτων του Διονύσου.  Τά σχετικά μέ τόν "Ανυτον λοιπόν είναι  Αρκαδική  παράδοσις. Έξ άλλου ό Αισχύλος του Εύφορίωνος έδίδαξεν εις τούς "Έλληνας ότι είναι Αιγυπτιακή παράδοσις το ότι ή Άρτεμις  είναι κόρη της Δήμητρας και όχι της Λητούς. Παραλείπω, αν και τα γνωρίζω, τα σχετικά με τούς Κούρητας,   πού είναι  εις  το κάτω μέρος των αγαλμάτων, και τά σχετικά μέ τούς Κορύβαντας πού είναι σκαλισμένοι έπί του βάθρου- αυτοί μάλιστα είναι διαφορετικής καταγωγής από τούς Κούρητας.
…προχωρήσωμεν ολίγον προς τα επάνω, και προς τα δεξιά, είναι το λεγόμενον. Μέγαρον, όπου οι Αρκάδες τελούν τελετή  όπου θυσιάζουν πολλά και άφθονα σφάγια εις τήν Δέσποιναν. Καθείς θυσιάζει ότι έχει  δεν κόπτουν όμως τόν λαιμόν των σφαγίων, όπως γίνεται εις τις άλλες θυσίες, άλλα καθείς κόπτει οποιονδήποτε τμήμα των σφαγίων προφθάση. Αυτήν την Δέσποινα οι 'Αρκάδες την τιμούν περισσότερο από τους άλλους θεούς, και λέγουν ότι είναι κόρη του Ποσειδώνα και τής Δήμητρας. Οι περισσότεροι την ονομάζουν Δέσποιναν, όπως τήν γεννηθείσα από τον Δία ονομάζουν Κόρην, Ιδιαίτερον όμως όνομα της είναι το Περσεφόνη, όπως έγραψε ν ό "Ομηρος  και ακόμη παλαιοτερον ο ΙΙάμφως της Δεσποίνης όμως το όνομα έφοβήθην νά γνωστοποιήσω εις τούς αμύητους….

Οι Ερινύες συνταιριαζόταν με την Δήμητρα και την Περσεφόνη. Στον Όμηρο μοιράζονται με την Περσεφόνη το καθήκον να τιμωρούν τις ψυχές των επιόρκων .
 
Αλλά ας ολοκληρώσουμε, προς το παρόν,  τα περί ιερής κίστης …Γνωρίζουμε ήδη από τα παραπάνω έστω και επιγραμματικά την ιερότητα των ελευσινίων μυστηρίων. Η   κρατούσα/φέρουσα  την Ιερή κίστη είναι η Περσεφόνη- χρησιμοποιώ την πιο γνωστή ονομασία, Δέσποινα Κόρη που μοιράζετε την μητέρα Δα-μητηρ/Δήμητρα με την Αρτεμιδα και την Αθηνά … η τριπλή παρθένα θεά και οι εκφράσεις της …Ας μην ξεχνούμε και την τελετή των Παναθηναίων όπου οι Αρρητοφόροι  (οι τα «άρρητα φέρουσαι»), και οι οποίες λάμβαναν μέρος σε άλλη μια παράξενη τελετή τα Αρρηφόρια. Κατά την διάρκεια αυτής, τοποθετούσαν πάνω στο κεφάλι τους το καλάθι με όσα τους έδινε η ιέρεια, χωρίς να ξέρει ούτε αυτή τι είναι ούτε αυτές τι μεταφέρουν, και έφταναν στον περίβολο της Αφροδίτης των Κήπων μέσω ενός υπογείου περάσματος. Εκεί έπαιρναν κάτι άλλο που θα το μετέφεραν πίσω στην Ακρόπολη. Αναφέρεται ότι το καλάθι («κύστη») που περιείχε τα ιερά ερχόταν στην Αθήνα από την Ελευσίνα.



θα συνεχίσουμε στα περί της κίστης/κύστης …στο επόμενο κειμενο ...


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...