2 Αυγούστου 2012

Θήβη: πόλις Βοιωτίας και κιβώτιον


Η λάρνακα είναι ένα όχημα φυλακή είναι ο περιορισμός των κινήσεων του ήρωα/ιδας, καθώς δεν βαδίζει με τα πόδια του, ούτε κολυμπάει με τα χέρια του, αλλά μεταφέρεται με το πνεύμα του. Η λάρνακα είναι ένας περιορισμός που δύσκολα αποδέχεται μια καρδιά και τώρα αναγκάζεται για να λυτρωθεί να χρησιμοποιήσει ένα μικρό όχημα/κιβώτιο/θήκη
 Ωστόσο αυτό το όχημα είναι καταδικασμένο να καταστραφεί γιατί η χρήση του είναι μονάχα μυητική. Είναι ένα κιβώτιο που μέσα του εγκλωβίζεται ξανά ο ήρωας για να λυτρωθεί με τον θανατό του, και να επανέλθει μετα την μύηση του ως μύστης πλέον.

 Αυτό το ίδιο κιβώτιο δεν είναι παρά η λάρνακα του Όσιρη, στην οποία τον έκλεισαν οι συνωμότες του Τυφώνα. Αφού το έκλεισαν με καρφιά και έχυσαν μόλυβδο από πάνω του, το έριξαν στο Νείλο κι έφτασε έτσι στη θάλασσα. Όλα αυτά λένε οι ιερείς ότι συνέβησαν στις δεκαεφτά του μηνός Αθύρ.

Η μύηση στα αρχαία μυστήρια ήταν ότι και ο μύθος και αντίστοιχος κύριος τρόπος διδασκαλίας. Στις αρχαίες Αιγυπτιακές μυήσεις, ο Μεγάλος ιερέας διηγιόταν την ιστορία της δολοφονίας του Όσιρη, που κάθε Αιγύπτιος την γνώριζε από παιδί.
 Όμοια η κάθε μια ηρωίδα η Σεμέλη, η Δανάη, η Ροιώ αλλά και ο Διόνυσος, ο Περσεύς, ο Οσιρης, ο Τέννης κλπ και η τοποθέτηση τους εντός της λάρνακος, δηλώνουν έν’ είδος  δέσμευσής κατ΄ ουσία.

Δέσμευση δεν είναι τίποτα άλλο από την ανάληψη, τον αποκλεισμό, την απόκληση ή τον συμποδισμό ή τον υφεσμό (λατ. Impedimendum )

Η ανάληψη ταυτόχρονα της υποχρέωσης  μέσω  μιας απαγόρευσης όπου η τιμωρία είναι σκληρή και απάνθρωπη για όσους  την παραβούν.

Όσοι αποκλίνουν στην ουσία μπλοκάρονται, δεσμεύονται και κλείνονται ή φράσσονται ή σφαλίζονται σε θήκες/κιβώτια/ λάρνακες

Λαρνακογυιός θεωρείτε εκτός απ΄ όλους τους παραπάνω και ο Πάν, αν και κατά μια δεύτερη έννοια λαρνακογυιός μπορεί να σημαίνει το στραβοπόδη, ή αυτόν που τα πόδια του έχουν νύχια σαν οπλές …Χηλή/ες
Scholia In Oppianum, Scholia et glossae in cynegetica (scholia vetera et recentiora)
Book 4, scholion 274, line 1

Χηλόν· κιβωτόν. ἄῤῥητον· θυίον (θεον).
….

Scholia In Theocritum, Scholia in Theocritum (scholia vetera)
Prolegomenon-anecdote-poem Syr, section-verse 3, line 4
                                                                            πε ον
π τς Πηνελόπης γεγενσθαι απόλον φη, στι δ απόλος
κα Κομάτας, ο μέμνηται ατς ποιητς ν τος Βουκο-
λικος (VII 83 – 85), τι κατακλεισθέντα ατν ες λάρνακα
θρεψαν μέλισσαι, δι τοτο επεν τι οχ τν Κομάταν λέγω·
<ταυροπάτορα> δ
επεν τν μέλισσαν, πειδ σηπομένων τν ταύρων μελίσσας φασ γίνεσθαι

 ….
τν <Πνα> ο μέν φασιν υἱὸν Πηνελόπης κα πάντων
τν μνηστήρων κα δι τοτο λέγεσθαι κα Πνα· πιμενίδης
δ ν τος ποιήμασι (fgm. 16 Diels Fgm. d. Vorsokr. II3 192)
Δις κα Καλλιστος Πνα κα ρκάδα διδύμους· ρίστιππος
δ ν τος ρκαδικος (fgm. 2 Mueller Fgm. hist gr. IV 327)
KGEAPmT Δις κα νύμφης Ονηίδος.
         ο δ λέγουσιν, [τι δι τοτο  
Πν καλεται,] τι πάτωρ στί, σημεον δ το παντός, θεν
κυρίως προσαγορεύεται Πάν. συνοικειοται δ κα μορφ
ατο τ περιέχοντι· κα τ μν τν κεράτων πομίμημα λίου κα σελήνης μηνίσκους φασν εναι· 


<...> πολλόδωρος δέ φησι τν μν ατόχθονα, τν KE
δ Δις κα <Καλλιστος ... > Κεφαλληνες ν Θήραις τς
ρκαδίας φησ γεννηθναι τν Πνα, ντα Πηνελόπης κα   ρμο υόν. Θεόξενος δ οράνιον τν Πνά φησιν. Διδύμαρχος δέ φησι γηγεν ατν εναι.

Όμως οι παραπάνω μύθοι δηλώνουν όλοι και την μύηση,  στην πρώτη παιδική ηλικία των παιδιών δια μέσου της μύησης μαζί με τους ίδιους τους γονείς τους. Ο Ακρίσιος αντιλήφθηκε το «αμάρτημα» της Δανάης αφού ο μικρός Περσεύς ήταν ήδη σε ηλικία 4-5 ετών και έκανε φασαρία παίζοντας με τα παιχνίδια στο μεταλλικό, χάλκινο υπόγειο δωμάτιο όπου ζούσε η μητέρα του μαζί με την παραμάνα της… Ο Δίας για να μην γίνει αντιληπτός όταν μεγάλωνε στις κορυφές της Ιδης/Ιδας και του Δίκτη είχε για αντιπερισπασμό τους Κουρήτες και τους Κορύβαντες να καλύπτουν με τα όπλα τους και τις τελετές του και τους χορούς τους τα κλάματά του και τις φωνές του καθώς έπαιζε… για να προλάβει να μεγαλώσει πριν τον μάθει ο Κρονος.

Όμοιος μύθος και για τον Διόνυσο αλλά και τον Ζαγρέα τον πρώτο Διόνυσο.

Eutecnius Soph., Paraphrasis in Oppiani cynegetica (fort. auctore Eutecnio)
Page 41, line 2

                                                        Τ
ν γάρ τοι Διόνυσον νήπιον ντα
τρέφει
μν ν θηλς ποσχοσα κα μεταδοσα γάλακτος· κοινωνοσι δέ ο τς παιδοτροφίας Ατονόη τε κα γαύη· ο μν οκοι ν θάμαντος νηπιάζων
τέθραπτο θες, λλ' ν ρήμοις κα ρεσι δυεν νεκεν· τι τε Πενθες τύραννος
πεβούλευε τ παιδ κα τι ρα Δις σύνοικος χαλέπαινε κατ' ατο κα γρίαινε ζηλοτύπως χουσα δι τ περ τν ενν δικεσθαι μάλιστα· τατά τοι κα ν   ξυλίν λάρνακι τν παδα κατακρυψάμεναι κα κλάδοις κα νεβρίσι περιβαλοσαι τν λάρνακα κτύπ τυμπάνων, χ κυμβάλων, ρχήματι κα ψοφήμασι τν κλαυθμν το παιδς φάνιζον το μ κατάδηλον γενέσθαι τος πιβουλεύουσιν· συνωργίαζον δ ταύταις κα συνεβάκχευον κα γυνακες όνιαι κα οτως ες κραν κείναις φιλίαν νκράθησαν, ς κα τς Βοιωτίας κτς πιέναι λάθρα, κα ε τί που κατ το παιδς φέρον κίνδυνον πύθοιντο καταμηνύειν ατίκα τας τέραις κα παρασκευάζειν φυλάςσεσθαι· λλ' ο γρ μελλεν π πολ κατασείειν τς γυνακας τ τοιατα δέη κα φόβητρα, δη γρ πεκφαίνεσθαι κατ μικρν ρχετο τ Διονύσου τεράστια. ατ' ρα κα τν γυναικν χορς τν θεοφόρον ράμεναι λάρνακα κα ν πιθέμεναι τν αγιαλν καταλαμβάνουσι κα θαλαττοπόν πρεσβύτ σύναμα τέκνοις περιτυχοσαι σώζειν κέτευον κα τ κατί διαβιβάζειν ες τν ντιπέραν πειρον· κενος δ τν γυναικν αδεσθες τ σεμνοπρεπς κα ερν ποδέχεται σμενος. δη δ ναγομένων α Διονύσου δυνάμεις περιφανς διεδείκνυντο, χλωρά τε σμίλαξ τς νες νεφύετο κα πρύμνα σελίν κα κιττ κατέστεπτο πάντοθεν· μιλος δ λιέων κφρονες γενόμενοι τ δαιμονί δείματι κ τν πλοίων προαιρέτως θοντο ες θάλατταν κα διεκυβίστων οκ θέλοντες. Τ μν ον μφ τν πλον τοιάδε· ς δ προσέσχον α γυνακες τ γ κα κατήχθησαν ες Εβοιαν, ξενίζονται μν π ποιμένος <τινς>, ς κα Διόνυσον κ το κιβωτίου δεξάμενος νεθρέψατο κόραις Εβοΐσι κα νύμφαις δρύασι συναγελαζόμενον· μείβονται δ τν ξενοδόχον τος παρ' αυτν γαθος, πως δε σκευάζειν κ τς λαίας διδαξάμεναι τολαιον, κα μελισσν ατ θήκας κα μέλιτος γένεσιν ποθέμεναι·

Η λάρνακα είναι το κιβώτιο, η θήκη, η θίσβη,  η λειψανοθήκη, ή η νεκροθήκη, ή θήκη των λειψάνων αντίστοιχο με την τεφροδόχο και την τεφροδόχη, ή την υδρία ή τον κρατήρα … ή ακόμα ακόμα και την αντίστοιχη κίστη των μυστηρίων

Ας προσθέσω και τι αναφέρεται για τον «διαμελισμό» του Διόνυσου Ζαγρέα, στο βιβλίο του Παναγή Λεκατσά «Διόνυσος» (εκδ. Καστανιώτη):

«Η ίδια μορφή, μα με το σκοτεινότερο χρώμα, ανασώζεται μέσα από τη μυστηριακή του υπόσταση, του Ζαγρέα, που με τη νυκτιπολική κι ωμοφαγική του λατρεία του, την είδαμε κιόλας (παρ. 5). Ο μύθος του μας παραδίνεται από πλήθος πηγές, που κατεβαίνουν όλες από την Ορφική Θεογονία. Ο Δίας κ’η μάνα του η Ρέα (που από τον καιρό που τον γέννησε ειπώθηκε Δήμητρα) σμίγουνε μεταμορφωμένοι σε φίδια. Εδώθε γεννιέται η Περσεφόνη, κόρη με κέρατα, με δυο πρόσωπα και με τέσσερα μάτια (φεγγαρικές παραστάσεις). Σμίγοντας κ’ετούτη με τον φιδόμορφο Δία, γεννά ένα βρέφος με κέρατα, τον Ζαγρέα. Ο Δίας θρονιάζει το νήπιο βασιλιά των θεών, δίνοντάς του το σκήπτρο, τον κεραυνό και τη βροχή του. Με τη βασιλεία του Ζαγρέα αρχινά μια νέα περίοδος του κόσμου
. Φύλακες του παιδιού ορίζει ο Απόλλωνας τους Κουρήτες, μα η Ήρα βάζει τους Τιτάνες να ξεγελάσουν με παιγνίδια το παιδί (να παρατήσει τον κεραυνό του;) και να το σκοτώσουν. Τα παιγνίδια είναι ‘ρόμβος’, σβούρα, κούκλες με τα μέλη κινητά, τόπι, καθρέφτης. Είταν η ώρα που κοιτιόνταν στο καθρέφτη το παιδί, που οι Τιτάνες, έχοντας αλείψει με γύψο τα πρόσωπα, χυμήξανε πάνω του με μαχαίρια. Για να ξεφύγει αλλάζει μορφές: γίνεται βρέφος, παληκάρι, έφηβος – Δίας, γέρο-Κρόνος, φίδι με κέρατα, άλογο, τίγρις, ταύρος – του κακού. Η Ήρα δίνει το σύνθημα κ’οι Τιτάνες το κομματιάζουν στην ταυρίσια μορφή του. Ύστερα στήνουν λεβέτι σε τρίποδα, βράζουν τα κομμάτια του, τα καρφώνουν σε σουβλοπήρουνα, τα ψήνουνε, και τα γεύονται κιόλας. Ο Δίας νιώθει ή μαθαίνει το κρίμα τους και, χτυπώντας τους με τ’αστροπελέκι του, τους κατακαίει ή τους ταρταρώνει. Η Αθηνά γλυτώνει την καρδιά του κομματιασμένου παιδιού κι ο Δίας τηνε βάζει σ’ένα γύψινο ομοίωμά του. Η εκδοχή σίγουρα βγαίνει από το κουτί (κίστην) των μυστηρίων του, που θα’κλεινε μέσα την καρδιά του. Για μιαν άλλη, η Ρέα (ή Δήμητρα) ξανασυναρμόζει τα κομμάτια του θεού, κι ο Ζαγρέας ανασταίνεται έτσι. Είναι η γνήσια εκδοχή καθώς μαρτυρούν ομόλογοι μύθοι».
Theognostus Gramm., Canones sive De orthographia
Section 104, line 8

 
ης Ζες, μβριος· υός.

Photius Lexicogr., Scr. Eccl., Theol., Lexicon (ΕΩ)
Alphabetic letter upsilon, Page 616, line 11

<
ειον>: χοίρειον.
<
ης>: πίθετον Διονύσου, ς Κλείδημος· πειδ,
 
φησν, πιτελομεν τς θυσίας ατ, καθ' ν θες
 
ει χρόνον· δ Φερεκύδης τν Σεμέλην ην λέ-
 
γεσθαι, κα τς το Διονύσου τροφος άδας· ρι-
 
στοφάνης δ συγκαταλέγει ξενικος θεος τν ην.


Photius Lexicogr., Scr. Eccl., Theol., Lexicon (
ΕΩ)
Alphabetic letter upsilon, Page 616, line 19

<
ης>: το Σαβαζίου πίκλησις.

Hesychius Lexicogr., Lexicon (ΠΩ)
Alphabetic letter upsilon, entry 112, line 1

<
ης>· Ζες μβριος
<
ησον>· σάλευσον

Lexica Segueriana, Glossae rhetoricae (e cod. Coislin. 345)
Alphabetic entry alpha, page 207, line 25

<
της ης>: τ μν ης υός, τ δ της θες βάζιος.

Ο Διόνυσος – στο κείμενο περί Ίσιδος και Οσιρίδος, ταυτίζεται με τον ΥΗΝ τον κύριο της υγρής φύσεως και ο ‘Οσιρης ονομάζετε από τους ιερείς ως ΥΣΙΡΗΣ που διατελεί και ως θεός της φύσεως αλλά και της ευρέσεως …

κα γρ λληνες τν το σπέρματος πρόεσιν πουσίαν καλοσι κα συνουσίαν τν μξιν, κα τν υἱὸν π το δατος κα το σαι, κα τν Διόνυσον ’ην’ ς κύριον τς γρς φύσεως οχ τερον ντα το σίριδος· κα γρ τν σιριν λλάνικος (FGrHist. 3 fr. 176) σιριν οικεν κηκοέναι π τν ερέων λεγόμενον· οτω γρ νομάζων διατελε τν θεόν, εκότως π τς φύσεως κα τς ερέσεως. 
(Plutarchus Biogr., Phil., De Iside et Osiride (351c-384c) Stephanus page 364, section D, line 7 )



Όμως  Κιβωτός (Ark, arche ) και λάρνακα είναι και η Κιβωτός της Διαθήκης αλλά και η ΑΡΚ – Αργώ … NaukA  στα σανσκριτικά είναι η ΑRK (ship) ενώ
η ΑRKA στα σανσκριτικά σημαίνει και συμβολίζει  όσα σχετίζονται με τον ΗΛΙΟ και το ΠΥΡ, η ακτίδα, η φωτιά, η λάμψη του κεραυνού, η ηλιαχτίδα, η λάμψη του κρύσταλλου, η Μέρα της Κυριακή αφιερωμένη στον ήλιο – κλπ.


Οι λάρνακες/Κιβωτοί κλπ λειτουργούν ως σύμβολο της ανθρώπινης προσωπικότητας που δεν χάνεται δια του θανάτου, είναι η μυστική ανάσταση του μύστη, όταν προηγουμένως έχει περάσει από τις θύρες του «μυητικού» θανάτου. Γι αυτόν τον λόγο η Λάρνακα, Κιβωτός αλλά και  η Αργώ συναντάτε σ΄όλα τα μυστήρια όπου ως φέρετρο ή παστός δέχεται τον μυούμενο θνήσκοντα εν αυτώ, συμβολικώς δια να αναστηθεί με απ’  ολίγον ως μύστης πλέον εις την νέα του ζωή. Μια δεύτερη πνευματική γέννηση. 

Όμοια σύμβολα εκτός από τις λάρνακες είναι το σπήλαιο, το φέρετρο, η ακόμα και ο Λουτήρ, ή ο Κρατήρα της ανανεώσεως της ζωής, και κάθε δοχείο όπου μέσα του ο μυούμενος μπορεί να  δια-σπασθεί και να ανανεωθεί …Όπως και η κίστη των ελευσίνιων μυστηρίων, ή η Πάνδροσος που χρησιμοποιείται για τον Εριχθόνιο … αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία/ανάλυση σε κάποιο μελλοντικό κείμενο
 Όμοια και τα εξ αργύρου κοσμήματα, φυλάσσονται εις ειδικήν κοσμηματοθήκην ή αργυροθήκην, καλουμένην στα Λατινικά = Δωρικά arca (ή arcula, η μικρά).

 Εκ της λέξεως ταύτης και το φυλασσόμενον, άρα μυστικόν, καλείται Arcanum (εξ ου και η Μεγάλη και Μικρή Αρκάνα στα Tarot) αλλά και γενικώτρα η κίστη, η θήκη, το κιβώτιον καλούνται arca. Η χωρική έννοια της σμικρότητος της αργυροθήκης οδηγεί στην έννοια της στενότητος κι έτσι η λέξη arca προσλαμβάνει την έννοια της στενής φυλακής και, κατά λογικήν επέκτασιν, του φερέτρου, όπου συνήθως  καταλήγει η στενή, δηλαδή αυστηρή φυλάκισις, κι έτσι εξηγείται η ονομασία Μπανί Νας ή Μπανάτ Νας = κόρη ή κόραι του φερέτρου στον Ιώβ και ΜπενάρΝας ελ – σογκρά = κόραι του μικρού φερέτρου (Banat al Naash al Sughra)στα αραβικά η ονομασία τηςΜικράς Άρκτου.

Από την ελλ. λέξη αργόν = λαμπερό, φωτεινό λευκό, παράγεται η λ. άργυρος, το γνωστόν αυτοφυές ορυκτόν, το ασήμι, δηλ. το μέταλλον το οποίον αντιστοιχεί, αστρολογικώς στον πλανήτη Σελήνη ή Μήνη, την Diana Nocturna των Λατίνων, κυβερνήτου του ζωδίου του Καρκίνου, κυβερνωμένου υπό της θεάς Αρτέμιδος ή Dianae

Arca στα λατινικά ένας χώρος για την φύλαξη, το στήθος, κουτί
Η λατινική φράση Arca -Archa έχει πολλές σημασίες, κυρίως όπως  Στήθος, κουτί, κουτί για χρήματα, φέρετρο, κελί
Arca archa με συνώνυμα τη λέξη  Armarium
Η Λατινική = Δωρική λέξη acra, επί της εννοίας της οποίας γίνεται λόγος, δηλώνει και την θήκην ή κιβώτιον και το φέρετρον, εννοίας υποδηλουμένας δια της αυτής λέξεως θίσβη ή θήβα, ήτοι της πρωτευούσης της Βοιωτίας, η οποία εις τον αρχαίον τύπον ΘΗΒΑΙ, ψηφίζει 30, όσον και η λέξις ΙΔΕΑΙ, και δηλώνει την  γενικήν ροήν των Ιόντων (Κατιόντων και Ανιόντων) εις το Σύμπαν, καθ’ ην αι Ιδέαι ή Ψυχαί κατέρχονται εκ της Βορείας Πύλης ή Ζώδιον του Καρκίνου φυλακιζόμεναι ή υπνωττούσαι ή νεκρούμεναι εντός της φυλακής ή φερέτρου, του υλικού σώματος, εκ του οποίου ανίστανται ή ελευθερώνονται εκ της Νότιας Πύλης ή Ζωδίου του Αιγόκερω δια του Θείου Λόγου ή Ιησού, καταβάλλοντος ως αντίλυτρον το αίμα Του και προδιδομένου αντί 30 αργυρίων ή αργυρών, φυλασσομένων, ως γνωστόν, εις την arcam δηλαδή αργυροθήκην ή φέρετρον, και χρησιμοποιουμένων δια την αγοράν του νεκροταφείου ή Θηβών, όπερ καλείται περιφραστικώς μεν Αγρός του Κεραμέως, μονολεκτικώς δε Κεραμικός. 

 http://www.os3.gr/arhive_taxidi/enas_tayros_stin_mesogeio/Europi-tayros1.jpg

Etymologicum Magnum, Etymologicum magnum
Kallierges
page 450, line 42  <Θήβα>: Συριστ λέγεται βος· θεν κλήθησαν
α
Θβαι π το Κάδμου κτισθεσαι, τι ζητν
τν δελφν χρησμν λαβε κατοικσαι που
βος αυτν καταθήσει.

Hesychius Lexicogr., Lexicon (ΑΟ)
Alphabetic letter theta, entry 452, line 1

*<Θηβαοι>· θνος <Βοιωτίας> ASn
<Θήβανις>· νεμος
<Θηβάνας>· [θήρα] κ το Πλακίου κόλπου πνέουσα <ζάλη>
theta.452.1
*<Θήβη>· πόλις Βοιωτίας (Δ 378 ..) r. n [κα κιβώτιον (Exod.  2,3 v. l.)]
βος>· θαμα Sʹ s
†<θηγή>· θήκη. θέσις. τάξις Sʹ s

Hesychius Lexicogr., Lexicon (ΑΟ)
Alphabetic letter theta, entry 500, line 1

μα>· θήκη. τάφος r. νάθημα. Σοφοκλς Σαλμωνε (fr. 498)  

Suda, Lexicon
Alphabetic letter upsilon, entry 677, line 2

<σθης:> βροχή. κα <σθησαν.> ρόδοτος· σθησαν γρ τότε
Θβαι, οδαμ πρότερον σθεσαι· πε ν Αγύπτ δοκε μ ειν.

<Θηβαΐς:> χώρα.
βαι:> τόπος. κα <Θηβαος.
Θηβαίη πόλις…
και:> α σοροί. δι δ ξύλων πορίαν τς θήκας τν πέριξ
τεθαμμένων νορύσσοντες κείνοις ς τ ναγκαα χρντο.

 Ετσι η Θήβα ή οι εφτάπυλες Θήβες δηλώνουν τις θήκες, τους τάφους, τα θαύματα αλλά και τα …βόδια

Scholia In Lycophronem, Scholia in Lycophronem (scholia vetera et recentiora partim Isaac et Joannis Tzetzae)
Scholion 1206, line 20

γυγος ρχαος βασιλες Θηβν φ' ο κα γύγιαι πύλαι ν Θήβαις.
 
γυγίη Θήβη (D P 249). λλος δ πάλιν στορικς γρά-
φει· Ζες Θήβ μιγες Αγυπτον γενν, ο θυγάτηρ Κάρχος,
φ' ν τε τς Αγύπτου πόλις Θήβη κλήθη κα Καρ-
χηδν νσος. κα γυγος Θηβν Αγυπτίων ν βασιλες
θεν Κάδμος πάρχων λθν ν λλάδι τς πταπύλους  
κτισε κα γυγίας πύλας κάλεσε πάντα ποιήσας ες νομα
τν Αγυπτίων Θηβν. λλοι δ π τς σφαγιασθείσης
π το Κάδμου βοός φασι Θήβην τν πτάπυλον κληθναι.
θήβη γρ βος κατ Σύρους. μαρτυρε δ σν λλοις κα
Περιηγητς τς Αγυπτίας Θήβας λέγων γυγίας καλεσθαι· φησ γρ οτω  οτος δ Λυκόφρων
 
Η ιστορία όμως του ‘Οσιρη ή του Διονύσου/Περσέα κλπ έχει και την αντίστοιχη αντιγραφή της με την ιστορία του βρέφους Μω-υσέως - Η ετυμολογία του ονόματος του αποτελεί αμφιλεγόμενο ζήτημα μεταξύ των μελετητών. Στην εβραϊκή, Μωυσής σημαίνει  «Αυτός που Ανασύρθηκε, που Σώθηκε από το Νερό» αλλά και «Εκείνος που Ανασύρει» (καθώς η ρηματική μορφή του ονόματος είναι ενεργητική, πιθανόν για να δοθεί έμφαση στο έργο που επρόκειτο να κάνει ο Μωυσής. Ο ιστορικός Φλάβιος Ιώσηπος ισχυριζόταν ότι το όνομα αυτό αποτελούσε συνδυασμό δύο αιγυπτιακών λέξεων που σημαίνουν «νερό» και «σωσμένος»
.
·  Φλάβιος Ιώσηπος, Ιουδαϊκές Αρχαιότητες ΙΙ.9.6: «Κπʹ ατν τν πίκλησιν ταύτην τν συμβεβηκότων θετο ες τν ποταμν μπεσόντι: τ γρ δωρ μυ Αγύπτιοι καλοσιν, σς δ τος [ξ δατος] σωθέντας. συνθέντες ον ξ μφοτέρων τν προσηγορίαν ατ ταύτην τίθενται».


 Παρόμοια και σήμερα, ορισμένοι μελετητές πιστεύουν ότι το όνομα Μωυσής έχει αιγυπτιακή προέλευση αλλά ότι πιθανότατα σημαίνει  «Γιος, Παιδί.

Η γέννηση και η σωτηρία του Μωϋσή (ΕΞΟΔΟΣ κεφ. 2.1-2.11)
                                    κα ν γαστρ λαβε κα τεκεν ρσεν· δόντες δ ατ στεον σκέπασαν ατ μνας τρες. πε δ οκ δύναντο ατ τι κρύπτειν, λαβεν ατ μήτηρ ατο θβιν κα κατέχρισεν ατν σφαλτοπίσσ κα νέβαλε τ παιδίον ες ατν κα θηκεν ατν ες τ λος παρ τν ποταμόν κα κατεσκόπευεν δελφ ατο μακρόθεν μαθεν, τί τ ποβησόμενον ατ. κατέβη δ θυγάτηρ Φαρα λούσασθαι π τν ποταμόν, κα α βραι ατς παρεπορεύοντο παρ τν ποταμόν. κα δοσα τν θβιν ν τ λει, ποστείλασα τν βραν νείλατο ατήν. νοίξασα δ ρ παιδίον κλαον ν τ θίβει, κα φείσατο ατο θυγάτηρ Φαρα κα φη· π τν παιδίων τν βραίων τοτο…
                                    δρυνθέντος δ το παιδίου, εσήγαγεν ατ πρς τν θυγατέρα Φαραώ, κα γενήθη ατ ες υόν· πωνόμασε δ τ νομα ατο Μωυσν λέγουσα· κ το δατος ατν νειλόμην.


Συνεχίζετε


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...