4 Φεβρουαρίου 2012

ἐκ Δήμητρος ἐστάλη σπείρειν τὴν γῆν πᾶσαν,


Πολύμνια, , contr. for Πολυύμνια, Polymnia or
Polyhymnia, she of the many hymns, one of the Muses, Hes.Th.78; later, the Muse of Lyric poetry, Sch.A.R.3.1; of learning (cf. Πολυμάθεια), Plu.2.746d; Πολυμνίς, ίδος, Kretschmer Griech.Vaseninschr.p.186.

Η Πολύμνια στην Ελληνική μυθολογία, ήταν μία από τις εννέα  Μούσες (οι υπολοιπες Καλλιόπη, Κλειώ, Ερατώ, Ευτέρπη, Μελπομένη,  Τερψιχόρη, Θάλεια, και Ουρανία)

Είναι η μούσα των ιερών ύμνων και της ευγλωτίας. Eίναι  η Μούσα των ύμνων ή των ιερών ασμάτων που ψάλλονται προς τιμή των θεών και των ηρώων

Ως Μούσα, ήταν κόρη του Δία και της Μνημοσύνης. Δύο ρόλοι αποδίδονται στην Πολύμνια, που οφείλονται σε δύο διαφορετικές ετυμολογίες του ονόματός της. Η αρχαιότερη παράδοση τη θέλει προστάτρια των ύμνων (πολύ + ύμνος) που ψάλλονταν προς τιμή των θεών και των ηρώων. Κατά τη νεότερη όμως παράδοση, η οποία ετυμολογεί το όνομά της από το πολύ + μνεία, βοηθά στην εύκολη μάθηση και την απομνημόνευση. Έτσι, η Πολύμνια συγχέεται σχεδόν με τη Μνημοσύνη και τα αγάλματά της που σώθηκαν μέχρι σήμερα επιβεβαιώνουν την ερμηνεία αυτή.

Σε αυτά παριστάνεται πάντοτε σαν να κατέχεται από κάποια βαθιά σκέψη και ανάμνηση. Είναι μία πολύ σοβαρή γυναίκα, συλλογισμένη και στοχαστική. Συχνά κρατά το δάχτυλό της μπροστά στα χείλη και αυτό αυξάνει τη σιωπηλή έκφραση της μορφής της. Συνήθως απεικονίζεται φορώντας μακρύ μανδύα και πέπλο, και έχοντας εναποθέσει τον αγκώνα της σε ένα μαξιλάρι. Φέρνει φήμη στους συγγραφείς των οποίων τα έργα τούς έχουν χαρίσει αθάνατη φήμη. Επίσης, η Πολύμνια είναι μερικές φορές γνωστή και ως η Μούσα της γεωμετρίας, του διαλογισμού και της γεωργίας.

Plutarchus Biogr., Phil., Quaestiones convivales (612c-748d)
Stephanus page 746, section E, line 2

· δ Πολύμνια το φιλομαθος στι κα μνημονικο τς ψυχς,

Scholia In Apollonium Rhodium, Scholia in Apollonii Rhodii Argonautica (scholia vetera)
Page 215, line 3

b δ' γε νν, <ρατώ>:> λέγεται τν Μουσν μν  
Κλει ερηκέναι τν στορίαν, Θάλεια δ γεωργίαν κα τν περ τ
φυτ πραγματείαν, Ετέρπη δ μαθήματα, Τερψιχόρη δ παιδιάν, ρατ
δ ρχησιν, Πολυμνία δ λύραν, Μελπομένη δ δήν, Ορανία δ στρο-
λογίαν, Καλλιόπη δ ποίησιν. 

Scholia In Hesiodum, Scholia in opera et dies (scholia vetera partim Procli et recentiora partim Moschopuli, Tzetzae et Joannis Galeni
Prolegomenon-scholion sch, page-verse 1, line 166

Πολυμνίας δ Τριπτόλεμος, ς γεωργίαν ερν τν πολλος μνουμένην,
τοι τν ποθητέαν κα πολυμνήμονα


Η Μούσα της φιλομάθειας και του μνημονικού της ψυχής, η μούσα που κρατά  την λύρα, αλλα και η μητέρα του Τριπτόλεμου- του γιού που γύρισε τον κόσμο για να διδάξει τη γεωργία, που σχετίζεται με την μητέρα θεά Δήμητρα καθώς εκεινη είναι που του έμαθε την χρήση της γής για την καλλιέργεια σιτηρών για την παραγωγή αγαθών, και που συνλατρεύονται στις τελετές της Ελευσίνας, στα Ελευσίνια μυστήρια


Plutarchus Biogr., Phil., Fragmenta
Fragment 24, line 3

                                        .
Τετέλεσται
δ τατα (sc. Orphica quaedam) κα παραδέδοται νθρώ-
ποις πρ τς Κελεο κα Τριπτολέμου κα Δήμητρος κα
Κόρης κα Διονύσου ν λευσνι τελετς ν Φλιοντι τς
ττικς· πρ γρ τν λευσινίων μυστηρίων στιν ν τ
Φλιοντι <τς> λεγομένης Μεγάλης ργια.


Philo Judaeus Phil., De praemiis et poenis + De exsecrationibus
Section 8, line 2

                                                         φασ τν παλαιν
κενον Τριπτόλεμον λληνες ρθέντα μετέωρον π πτηνν δρακόντων
τ
ν το σίτου καρπν ες πασαν τν γν κατασπείρειν, ντ βαλανη-
φαγίας ν' χ τ νθρώπων γένος μερον κα φέλιμον κα δίστην  
τροφήν.

Xenophon Hist., Hellenica
Book 6, chapter 3, section 6, line 3

                                                      δίκαιον μν
ον ν μηδ πλα πιφέρειν λλήλοις μς, πε λέγεται
μ
ν Τριπτόλεμος μέτερος πρόγονος τ Δήμητρος κα
Κόρης
ρρητα ερ πρώτοις ξένοις δεξαι ρακλε τε τ
μετέρ ρχηγέτ κα Διοσκούροιν τον μετέροιν πολίταιν,
κα το Δήμητρος δ καρπο ες πρώτην τν Πελοπόννησον
σπέρμα δωρήσασθαι.

Flavius Arrianus Hist., Phil., Historia Indica
Chapter 7, section 6, line 2
                                                       Διόνυσον
δ λθόντα, ς καρτερς γένετο νδν, πόληάς τε
οκίσαι κα νόμους θέσθαι τσι πόλεσιν, ονου τε δο-
τρα νδος γενέσθαι κατάπερ λλησι, κα σπείρειν δι-
δάξαι τν γν διδόντα ατν σπέρματα, οκ λάσαντος
ταύτ Τριπτολέμου, τε περ κ Δήμητρος στάλη σπεί-
ρειν τν γν πσαν, πρ Τριπτολέμου τις οτος Διό-
νυσος πελθν τν νδν γν σπέρματά σφισιν
δωκε καρπο το μέρου. 
 

Dionysius Halicarnassensis Hist., Rhet., Antiquitates Romanae
Book 1, chapter 12, section 2, line 4

                                             μαρτυρε δέ
μοι τ λόγ Σοφοκλς μν τραγδοποις ν Τρι-
πτολέμ δράματι· πεποίηται γρ ατ Δημήτηρ δι-
δάσκουσα τ
ν Τριπτόλεμον, σην χώραν ναγκασθή-
σεται σπείρων το
ς δοθεσιν π' ατς καρπος δι-
εξελθε
ν·

Pseudo-Apollodorus Myth., Bibliotheca (sub nomine Apollodori)
Chapter 1, section 32, line 5

  Πανύασις δ Τριπτόλεμον λευσνος λέγει· φησ γρ Δήμητρα πρς
ατν λθεν.

Hippocrates et Corpus Hippocraticum Med., Epistulae
Epistle 2, line 24

….διασπείρων πανταχόθεν, σπερ Τριπτόλεμος τ τς Δήμητρος σπέρ-
ματα, τ το σκληπιο βοηθήματα.

Nonnus Epic., Dionysiaca
Book 47, line 51

ζλον χω προτέρης Δημήτερος, ττι κα ατ
λλ γειοπόν στάχυν μπνιον πασε Δηώ.
Τριπτόλεμος στάχυν ε
ρε, σ δ' ονοπα βότρυν πώρης·
καρος, ορανί Γανυμήδεϊ μονος ρίζεις,

Georgius Monachus Chronogr., Chronicon breve (lib. 1-6) (redactio recentior)
Volume 110, page 105, line 33

κα μελισσν μν καρπν ριστοτέλης, σίτου δ σπόρον κα κριθς Τρι-
πτόλεμος
·

Scholia In Callimachum, Scholia in Hymnos (scholia vetera) (scholia ψ ex archetypo)
Hymn 6, scholion 21, line 1

 <<Τριπτόλεμος:>> Τριπτόλεμον λέγουσιν υἱὸν Κελεο ν Δημήτηρ
δίδαξεν σιτουργίαν.


Suda, Lexicon
Alphabetic letter rho, entry 50, line 2

<αριάς:> Δημήτηρ· άρος γρ σχεν υἱὸν Κελεόν, Κελες δ
Τριπτόλεμον. δ άρος πλανωμένην τν Δήμητραν κα ζητοσαν
τν Κόρην πεδέξατο ες τν οκον. πρ τς τοιαύτης ον χάριτος
Δημήτηρ τν πόγονον άρου Τριπτόλεμον δίδαξε τν το σίτου
γεωργίαν, παρέσχε δ ατ κα ρμα πτηνν δρακόντων, ες π-
οχούμενος Τριπτόλεμος περιει πσαν τν γν, διδάσκων τν το
σίτου γεωργίαν.
<άρος:> γαστήρ. κα <άριον,> τ βρέφος.

Ραριάς η Δήμητρα, ράριον το βρέφος  ή το πρόωρον βρέφος, Ραριον Πεδίνο η πεδιάδα της Ελευσίνας που καλλιεργήθηκε για πρώτη φορά το σιτάρι. Ράρος η γαστήρ αλλα και η μήτρα…


Scholia In Hesiodum, Scholia in opera et dies (scholia vetera partim Procli et recentiora partim Moschopuli, Tzetzae et Joannis Galeni
Prolegomenon-scholion sch, page-verse 1, line 69

                Α δ' ννέα ερον, Κλει στορίαν, Θάλεια
φυτουργίαν, Ετέρπη αλος, Μελπομένη δν, Τερψι-
χόρη χορείαν, ρατ γαμικ κα ρχησιν, Πολύμνια γεωρ-  
γίαν, Ορανία στρολογίαν, Καλλιόπη ποίησιν.

Scholia In Hesiodum, Scholia in theogoniam (scholia vetera)
Verse 76, line 4

        Κλει ητορικήν, Ετέρπη αλητικήν, Θάλεια κωμδίαν,
Μελπομένη τραγδίαν, Τερψιχόρη κιθαρδίαν, ρατ ποίησιν,
Πολύμνια γεωμετρίαν, Ορανία στρονομίαν, Καλλιόπη πη, ν  
κα προφερεστάτην επε πασν, R2WLZ τι πάσης πιστήμης
λόγος νώτερος, δι τ τν ποιητικν νωτέραν εναι.

Αλλα κείμενα στον Ησίοδο την συνδέουν απευθείας με την γεωργία αλλα και την γεω-μετρία… την μέτρηση της γής


Anonymi Exegesis In Hesiodi Theogoniam, Exegesis in Hesiodi theogoniam
Page 374, line 11

                              
Κλει μν γρ φερε ητο-
ρικήν, Ετέρπη αλητικήν, Θάλεια κωμδίαν, Μελπομένη
τραγδίαν, Τερψιχόρη κιθαρδίαν, ρατ ποίησιν, Πολυ-
μνία
γεωμετρίαν, Ορανία στρονομίαν, Καλλιόπη τ μμε-
τρα πη.

Plato Phil., Symposium
Stephanus page 187, section e, line 1

· δ Πολυμνίας πάνδημος, ν δε ελαβού-
μενον προσφέρειν ος ν προσφέρ, πως ν τν μν δονν
ατο καρπώσηται, κολασίαν δ μηδεμίαν μποιήσ, σπερ
ν τ μετέρ τέχν μέγα ργον τας περ τν ψοποιικν
τέχνην πιθυμίαις καλς χρσθαι, στ' νευ νόσου τν
δονν καρπώσασθαι.

Ο έρωτας της μούσας Πολύμνιας λέγετε από τον Πλάτωνα στο Συμπόσιο ότι  δε είναι παρα ο Πάνδημος έρωτας Κα ατς  δεν εναι  ο καλς ρωτας, ο Οράνιος, ο Ερωτας τς Ορανίας µούσας,  παρα ο ρωτας τς Πολύµνιας, ο πάνδημος,  που  πρέπει ν προσφέρεται µ σεβασµ σ᾿ ατος πο προσφέρεται, στε ν πολαύσουν τν δον του, λλ ν µν τος δηγήσ σ κολασία.


Aelius Herodianus et Pseudo-Herodianus Gramm., Rhet., Partitiones (= πιμερισμοί) [Sp.?] (e codd. Paris. 2543 + 2570)
Page 222, line 18

Πολύμνια· ψάλτρια· σκήτρια.

[Timotheus] Hist., Fragmenta
Fragment 1, line 4

     Κενται δ πολλο ν τ τεμένει τς Προσυμναίας
ρας· καθς στορε <Τιμόθεος ν τος ργολι-
κος.


[Agathon] Hist., Fragmenta
Fragment 4, line 21

          Κενται δ πολλο ν τ τεμένει τς Προ-
συμναίας
ρας, καθς στορε Τιμόθεος ν τος ρ-
γολικος· μέμνηται δ τούτων κα γάθων Σάμιος
ν βʹ Περ ποταμν.

Stephanus Gramm., Ethnica (epitome)
Page 536, line 21

 <
Πρόσυμνα,> μορα το ργους.

Stephanus Gramm., Ethnica (epitome)
Page 536, line 21

 <
Πρόσυμνα,> μορα το ργους. οκήτωρ Προσυμναος. οκήτωρ Προσυμναος

Anthologiae Graecae Appendix, Epigrammata dedicatoria
Epigram 279, line 1

Βάκχ μ Βάκχον κα Προσυμναί θε
στάσαντο Δηος ν κατηρεφε δόμ,
τν ρχε[λά]ου παδα μώνυμον πατρί.
Προσυμναίᾱ,Προσυμναος (of Prosymna): fem dat sg (attic doric aeolic)
Προσυμναος, α, ον,
of Prosymna, St. Byz.; epith. of Hera at Argos, Timoth.Hist. et Agatho Samius ap.Ps.-Plu.Fluv.18.3; Προσυμναί θε, i.e. Δήμητρι

Anthologiae Graecae Appendix, Epigrammata dedicatoria
Epigram 279, line 7
                                       ....
Δά]μα[ρ τίθ[ει με κα προσύ[μνα]ιος λέ[ως
α[το] τε Φοίβου [π]υρφόροι λυ[κοκτ]όνου.


Orphica, Hymni
Hymn 50, line 2
<Λυσίου Ληναίου.>
Κλθι, μάκαρ, Δις υ', πιλήνιε Βάκχε, διμάτωρ,
σπέρμα πολύμνη<ς>τον, πολυώνυμε, λύσιε δαμον,
κρυψίγονον μακάρων ερν θάλος, ειε Βάκχε,
ετραφές, εκαρπε, πολυγηθέα καρπν έξων,
ηξίχθων, ληναε, μεγασθενές, αολόμορφε,
παυσίπονον θνητοσι φανες κος, ερν νθος
χάρμα βροτος φιλάλυπον, † πάφιε, καλλιέθειρε,
λύσιε, θυρσομανές, βρόμι', ειε, πσιν ύφρων,
ος θέλεις θνητν δ' θανάτων † πιφαύσκων
νν σε καλ μύσταισι μολεν δύν, φερέκαρπον.


Προσυμναία αλλα και Πολύμνια επίθετα και ιδιότητες της ‘Ηρας αλλα και της Δήμητρας και μορφές που λατρεύονται μαζί με τον Διόνυσο αλλα και τον Λύσιο αύτον που λυτρώνει τον σωτήριο, τον λυτρωτικό Λήναιο Βάκχο.
Ο υιός που άλλοτε λατρεύεται μαζί με την Μεγάλη Μητέρα και επιστρέφει στον Αδη για να την βρεί και να την αναστήσει ως νέα κόρη  και να αναστηθεί την άνοιξη μαζί της.  Η αλλαγή του ονόματος είναι αυτή που φέρει και της νέες της ιδιότητες που της χαρίζει η Θυσία ή η θέση της στην αναίμακτη Θυσία, του σπόρου αλλα και της δημιουργίας της νέας ζωής.

Η Θυσιασμένη κόρη Σεμέλη στην Θε/υμέλη του Ναού είναι σύγχρονως  και μια εκφρασή  της νέας Σελήνης. Η Σελήνη είναι αυτή που συντελεί στην αύξηση και στην γέννηση του νέου σπορου, καρπού. Η Σελήνη πάντα ήταν συνειφασμένη με την σπορά, την γέννηση, την αυξηση και το «φούσκωμα» των υγρών του σώματος αλλα και των επίγειων νερών, ακόμα και με την επιλογή φύλου στις νέες γέννες.
 Στην επόμενη φάση της Σελήνης  εμφανίζεται ένας μηνίσκος φωτισμένος από τη Γη, που μεγαλώνει κάθε μέρα. Αυτό διαρκεί περίπου 168 ώρες και η Σελήνη βρίσκεται στο Πρώτο Τέταρτο της Σελήνης έτσι έχουμε μια ΣΕΜΕΛΗ –ΘΥΜΕΛΗ-ΘΕΜΕΛΗ. Η Θεμέλη  γίνεται ένα είδος τροφού και τρέφει την Σελήνη για να μεγαλώσει κι εκείνη και το "βρέφος" που κυοφορεί μια  ΘΕΜΕΛΗ = ΑΜΑΛΘΕΙΑΝ = ΑΜΝΑΔΑ= 97 . Το Θ είναι και ως σχήμα αν ειδωθεί, ένα σύμφωνο που δηλώνει κι από μόνο του το Θέω- Τρέχω και ως αμιλλώ = αγωνίζομαι.
Ετσι μια γονιμη/γονιμοποιημένη σελήνη Σεμέλη αρχίζει και αυξάνει σε βάρος και μέγεθος φέροντας ένα Θ-Ε(εψιλον)Ο( σε κλειστο Κυκλο) εντός της,  έναν Θεό. «Θ» όπως λέμε Θεός αλλά και  Μέγα Μηνάρχη (άλλη ονομασία της λέξεως ΘΕΟΣ)
 Περίπου μετά από πάροδο ίδιου χρόνου, ο δίσκος της Σελήνης είναι πλήρης και φωτισμένος και έχουμε την Πανσέληνο. Εδώ, η Σελήνη ανατέλλει ξανά όταν ο Ήλιος δύει έτσι η ΣΕΛΗΝΗ-ΣΕΜΕΛΗ γίνεται μια ΕΓΧΩ μια πλήρης γεμάτη Σελήνη, μια Πανσέληνος δηλαδή ολόφωτη που επιστρέφει στον Ουρανό πλήρης δόξας για να μετονομαστεί σε
 Θυώνη είναι η Σελήνη μετά το χάσιμό της και με την επιστροφή της από τον Άδη ξανά στον Ουρανό και -μετά την γέννηση του Υιού/Θεού της.  (Περί των φάσεων τηςΣεμέλης/Σελήνης )

Θεμελη, Σεμέλη  η Γή [της δε Γής Θεμέλης προσαγορευομένης, δια το εις αυτήν πάντα καταθεμελιούσθαι Σεμέλην οι ποιηταί προσηγορεύκασι //ΙωανΛαυρΛυδ.book 4, 51:10],

Θεμέλη/θυμέλη  δίνεται επίσης ως είναι η ονομασία του βωμού του Διονύσου των αρχαίων ελληνικών θεάτρων, στο κέντρο της ορχήστρας, όπου στεκόταν ο κορυφαίος του χορού όμως η Θεμέλη είναι παράγωγο εκ του Θεμελιόω ( Βάζω θεμελιο, θεμελιώνω, ιδρύω, βασίζω, εδραιώνω, στηρίζω γερά κλπ.


Θεμελιούχος επίθετο του Ποσειδώνα/Ποσειδάωνα ο συγκρατών τα θεμέλια…  και πως η  Σεμέλη δεν είναι παρά ο Θεμελιώδης λίθος για την λατρεία του Υιού της.

 Ο ακρογωνιαίος λίθος μέσα από την την οποία θα λάβει «σάρκα» ο υιός της Διόνυσος ο ίδιος αθάνατος γεννημένος από θνητή μητέρα… και τώρα και οι δύο θεοί είναι (άθάνατον θνητή• νϋν δ' αμφότεροι θεοί εΐσιν". Ησιόδου "Θεογονία" 940 – 943 )

Μητέρα Ρέα Κυβέλη 

Η όλη διαδικασία είναι ταυτόχρονα και μια δοκιμασία παρόμοια με του Ηρακλη, του Διονύσου να κατέβει στον Αδη και να νοηθεί ήδη νεκρός , σε χώρος νεκρών και για όσο διάστημα την αναζητά, και να επανέλθει μαζί της στην ζωή.

Pausanias Perieg., Graeciae descriptio
Book 2, chapter 31, section 2, line 3

              ν τούτ δέ εσι τ να βωμο θεν τν
λεγομένων π γν ρχειν, καί φασιν ξ ιδου Σεμέ-
λην
τε π Διονύσου κομισθναι ταύτ κα ς ρα-
κλς ναγάγοι τν κύνα το ιδου· γ δ Σεμέλην
μν οδ ποθανεν ρχν πείθομαι Διός γε οσαν
γυνακα, τ δ ς τν νομαζόμενον ιδου κύνα τέ-
ρωθι σται μοι δλα ποα εναί μοι δοκε.

Μέσα  εις τον ναόν υπάρχουν βωμοί αφιερωμένοι εις τις  θεότητες οι οποίες θεωρούνται ότι βασιλεύουν υπο την γήν. Εις το μέρος αυτόν λέγουν ότι ο Διονυσος έφερεν από τον Αδην την Σεμέλη και ο Ηρακλής τον κύνα του Αδου. Εγω δεν πιστεύω ότι η Σεμέλη, σύζυγος του Διός απέθανεν, Ως προς τον κύνα του Αδου γνωρίζω κι εγώ όσα οι παραδόσεις αναφέρουν. – Ο Παυσανίας μιλά για ναό στην Αγορά της Τροιζήνας όπου υπάρχει και άγαλμα της θεάς Αρτέμιδας Σωτείρας

Pausanias Perieg., Graeciae descriptio
Book 2, chapter 37, section 5, line 4

                                     εδον δ κα πηγν
μφιαράου καλουμένην κα τν λκυονίαν λίμνην,
δι' ς φασιν ργεοι Διόνυσον ς τν ιδην λθεν
Σεμέλην νάξοντα, τν δ ταύτ κάθοδον δεξαί ο
Πόλυμνον.

Pausanias Perieg., Graeciae descriptio
Book 3, chapter 24, section 3, line 8

                     ο δ νθρωποι λέγουσιν <ο>
νταθα, οδέσιν μολογοντες λλήνων, ς Σεμέλη
τέκοι τν παδα κ Δις κα π το Κάδμου φωρα-
θεσα ς λάρνακα ατ κα Διόνυσος μβληθείη· κα
τν λάρνακα π το κλύδωνος κπεσεν φασιν ς τν
σφετέραν, κα Σεμέλην μν – ο γρ ατν περι-
οσαν τι ερεν – πιφανς θάψαι, Διόνυσον δ
ναθρέψαι λέγουσιν.

Pausanias Perieg., Graeciae descriptio
Book 9, chapter 2, section 3, line 9

Στησίχορος δ μεραος γραψεν λάφου περιβαλεν
δέρμα κταίωνι τν θεόν, παρασκευάζουσάν ο τν
κ τν κυνν θάνατον, να δ μ γυνακα Σεμέλην
λάβοι.

Hymni Homerici, Fragmenta hymni in Bacchum
Line 21

κα σ μν οτω χαρε Διώνυσ' εραφιτα,
σν μητρ Σεμέλ ν περ καλέουσι Θυώνην.

Diodorus Siculus Hist., Bibliotheca historica (lib. 1-20)
Book 3, chapter 62, section 9, line 3

δι τ τος
νθρώπους τν γν Δήμητραν νομίζειν·] τν δ
καθέψησιν τν μελν μεμυθοποισθαι δι τ τος
πλείστους ψειν τν ονον κα μίσγοντας εωδεστέ-
ραν ατο κα βελτίονα τν φύσιν κατασκευάζειν·
τ δ τ π τν γηγενν λυμανθέντα τν μελν
ρμοσθέντα πάλιν π τν προγεγενημένην φύσιν
ποκαθίστασθαι παρεμφαίνειν τι πάλιν γ τν
τρυγηθεσαν μπελον κα τμηθεσαν τας κατ' τος
ραις ες τν προϋπάρξασαν ν τ καρποφορεν
κμν ποκαθίστησι. καθόλου γρ π τν ρ-
χαίων ποιητν κα μυθογράφων τν Δήμητραν γν
μητέρα προσαγορεύεσθαι. σύμφωνα δ τούτοις εναι
τά τε δηλούμενα δι τν ρφικν ποιημάτων κα
τ παρεισαγόμενα κατ τς τελετάς, περ ν ο
θέμις τος μυήτοις στορεν τ κατ μέρος. μοίως
δ κα τν κ Σεμέλης γένεσιν ες φυσικς ρχς
νάγουσιν, ποφαινόμενοι Θυώνην π τν ρχαίων
τν γν νομάσθαι, κα τεθεσθαι τν προσηγορίαν
 [κα] Σεμέλην μν π το σεμνν εναι τς θεο  
ταύτης τν πιμέλειαν κα τιμήν, Θυώνην δ' π
τν θυομένων ατ θυσιν κα θυηλν. δς δ'
ατο τν γένεσιν κ Δις παραδεδόσθαι δι τ
δοκεν μετ τν λλων ν τ κατ τν Δευκαλίωνα
κατακλυσμ φθαρναι κα τούτους τος καρπούς,

Η Σεμέλη –Θυώνη όπως και στα προηγούμενα κείμενα ονομάζετε η γής,  όπως και στο κειμενο λιγο που δηλώνει « την Δήμητρα  γήν μητέρα  προσαγορεύεσθαι» όμως η Σεμέλη και η Δήμητρα δεν αναφέρονται έτσι παρα μόνο ως ιδιότητες αλλα και ονομασίας  για τους μυημένους των μυστηρίων. Η Σεμέλη η σεμνή των μυστηρίων  για την επιμέλεια και την τιμή και ως Θυώνη για των θυομένων, τις θυσίες και εκ των Θυηλών, δηλ.  των τμημάτων εκείνων του ζώου που χρησιμοποιούν για τις θυσίες, ως είδος θυμιάματος και προσφοράς…

Scholia In Pindarum, Scholia in Pindarum (scholia vetera)
Ode P 3, scholion 177b, line 10

τυμολογοσι δ τν Θυώνην π τς θυηλς.

Scholia In Pindarum, Scholia in Pindarum (scholia vetera)
Ode P 3, scholion 177b, line 1

· Θυών τ Σεμέλ· διωνυμί γρ κέχρητο.

Scholia In Pindarum, Scholia in Pindarum (scholia vetera et recentiora partim Thomae Magistri et Alexandri Phortii) (e cod. Patm.)
Ode P 3, scholion 175-176, line 4

            
Σεμέλη μν ον κεραυνώθη, ς σμεν, γαυ δ κα
ν μανεσαι τ τέκνα διέφθειραν. Θυώνην δ καλε τν Σε-
μέλην π τν το παιδς ατς Διονύσου Βακχν· Θυς γρ
Βάκχη.

Suda, Lexicon
Alphabetic letter theta, entry 596, line 1

<Θυωμάτων:> θύματα μύρων, ρώματα θυμιαμάτων.
<Θυώνη:> Σεμέλη.


Συνεχίζετε ...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...