13 Δεκεμβρίου 2011

πρὸ τῶν ἱερῶν τὰς σφίγγας...


Στην Λατοπολή ή την πόλη της Λατ(ους) αλλά και του Λάτου της μυθικής σε μέγεθος και όγκο πέρκας του Νείλου, γνωρίσαμε εκτός από την λατρεία της Κρυμμένης και Κυνηγημένης Λατώς/Λητούς και τις αντίστοιχες αιγυπτιακές θεότητες, που φέρουν στοιχεία της.
 Θεότητες που λατρεύονται πριν από 4000 χρόνια ίσως και περισσότερο. Ολες φέρουν και στοιχεια της Λα/ητούς της Μητέρας του Ηλιου Απόλλωνα καθως  βρίσκουμε να περιγράφετε  μια από τις αρχαιότερες αιγυπτιακές κοσμογονίες, που είναι καταγεγραμμένες πολύ πριν από την ένωση και ενοποίηση των δύο αιγυπτιακών βασιλείων. Της κοσμογονίας της Εσνα. Η πρώτη δημιουργία ανθρώπων από πηλό από τον Κνουμ και τη βοηθό σύζυγό του κάτι που μας φέρνει στον νού και την προσευχή του ελληνικού αλφαβήτου όπως αυτή εχει ανασκευαστεί από τον Παύλο Κυράγγελο …

 Η Πανάρχαια προσευχή - επίκληση που υπάρχει και λειτουργεί
μυστικά μέσα στο Ελληνικό Αλφάβητο από καταβολής του.

"ΑΛ ΦΑ, ΒΗ ΤΑ ΓΑ!
ΑΜΑ ΔΕ ΕΛ ΤΑ ΕΨ ΙΛΩΝ.
ΣΤΗ ΙΓΜΑ (ΙΝΑ) ΖΗ ΤΑ,
Η ΤΑ, ΘΗ ΤΑ ΙΩΤΑ
ΚΑΤΑ ΠΑΛΛΑΝ ΔΑ.
(ΙΝΑ) ΜΗ ΝΥΞ Η,
Ο ΜΙΚΡΟΝ (ΕΣΤΙ),
ΠΥΡΟΣ (ΔΕ) ΙΓΜΑ
ΤΑΦΗ ΕΨ ΙΛΩΝ,
ΦΥ(ΟΙ) ΨΥΧΗ,
Ο ΜΕΓΑ (ΕΣΤΙ)".

Απόδοση
Άλ, εσύ που είσαι το Φως, έλα στη Γή!
Κι εσύ Έλ ρίξε τις ακτίνες σου στην ιλύ που ψήνεται
(που βρίσκεται σε κατάσταση αναβρασμού).
Ας γίνει ένα καταστάλαγμα (μια ξηρά)
για να μπορέσουν τα Εγώ να ζήσουν, να υπάρξουν
και να σταθούν πάνω στην παλλόμενη Γη.
Ας μην επικρατήσει η νύχτα, που είναι το μικρόν,
και κινδυνέψει να ταφεί (να σβήσει, να χαθεί)
το καταστάλαγμα του πυρός μέσα στην αναβράζουσα ιλύ,
και ας αναπτυχθεί η Ψυχή, που είναι το μέγιστο,
το σημαντικότερο όλων!

Η εκφώνηση της επίκλησης αυτής, στον αρχαϊκό της τύπο, έχει μια ισχυρή δονητική επίδραση στους αισθανόμενους Ανθρώπους του Φωτός, σε όποιο σημείο αυτού του Πλανήτη και αν ίστανται, διότι πάνω απ΄ όλα είναι μια μυστηριακή κρούση στον ιερό σπόρο της Ψυχής τους.

Ο ήλιος ως καταστάλαγμα του πυρός μέσα στην ήδη αναβράζουσα ίλυ που συντελεί στη ύπαρξη, δημιουργία και την ανάπτυξη της Ψυχής. Η δημιουργία του πήλινου ή χωμάτινου ανθρώπου από τα πρώτα βασικά στοιχεία της γής. Την υγρή μορφή του ποταμού/ νερού που αποτελει το 70-80 % του ανθρώπινου σώματος και η αναβράζουσα ίλυ μέσω μια σειράς διαδικασιών  και προσμίξεων αλλα και αντιδράσεων που θα συντελέσει όχι μονο στην πρώτη μορφή ζωής, αλλα και στην δημιουργία του πρώτου έμψυχου ανθρώπου όπως αυτος περιγράφετε από τις αρχαίες κοσμογονίες και τους πρώτους μύθους.
Και ακολουθεί έπειτα η η εμφύσηση πνευματοψυχής από τον θεό δημιουργό.

Ο ναός της Esneh  κρύβει όμως μια ιδιαιτερότητα θαυμαστή μαζί με τον κοντινό  ναό της Dedera.
Οι ουράνιοι θόλοι και των δύο αυτών γειτονικών ναών παρουσιάζουν μια ομοιότητα καθώς απεικονίζουν απίστευτα αστρονομικά γεγονότα. Στο μεν ναό της  Esneh, ένα ανάγλυφο που απεικονίζει τα σημεία του ζωδιακού αρχίζοντας από τον αστερισμό της  με  την μορφή της Παρθένου (Παν-αγία, Δήμητρα κλπ)  και καταλήγοντας στο τελευταίο αυτόν του Λέοντα.




Η παραπάνω εικόνα  σε μεγέθυνση  για καλύτερη προβολή και κατανόηση. 
Η αρχή και το τέλος του ζωδιακού όπως αυτό παρουσιάζεται στην οροφή του Ναού.
Είναι μια μεγάλη ουράνια απεικόνιση στην οροφή του Ναού και δείχνει την συνολική εικόνα του ζωδιακού κύκλου με  όλους τους αστερισμούς του.
Ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα 5 αστέρια πάνω από την Κεφαλή της Παρθένου η οποία οδηγεί και τελειώνει τον κύκλο με τα έξι αστέρια στο ανάγλυφο του Λέοντα.
Το λιοντάρι – με σώμα λιονταριού - που βρίσκεται στο τετράγωνο της Παρθένου φέρει πρόσωπο με γυναικεία μορφή και είναι στεφανωμένο με τον ηλιακό δίσκο.
Έχει την ουρά του στραμμένη στην Παρθένο που οδηγεί την αρχή του ζωδιακού. Κρατά στα χέρια της ένα κλαδί, ή κηρύκειο της ζωής,  το σημάδι της Παρθένου/Virgo που δίδει έμφαση στη γονιμότητα της (μητρότητα). 

Επίσης, έναν τίτλο που χρησιμοποιείται  για τον Μεσσία ως ο απόγονος /κλάδος του Δαβίδ,  στο χέρι μερικά δεμάτια από σιτηρά ή σπόρους σιταριού (ή κόκκους ροδιού ή σπόρο/ακίδα του σιταριού (Spica))

Το μιξοειδές λιοντάρι δεν είναι παρα μια Σφίγγα δίπλα στην Παρθένο. Spica ονομάζεται και το Αστέρι στον Αστερισμό της Παρθένου 

Την ίδια σφίγγα βρίσκουμε στην ίδια θέση σε μια σειρά άλλων μεγάλων έργων καθώς και σε άλλες περιοχές της Εγγύς Ανατολής, που χρονολογούνται  πολύ  πριν από  4.000 έτη. 


Η Παρθένος, Η Κόρη. Ο αστερισμός της  Παρθένου είναι μία από τις γυναικείες μορφές μεταξύ των αστερισμών  του ζωδιακού κύκλου, ο άλλος είναι ο αστερισμός της Κασσιόπης. Είναι ένας από τους  παλαιότερους αστερισμούς και δώσει την ταυτότητα του σε κάθε σημαντική γυναικεία θεότητα  που έχει καταγραφεί στην ιστορία. Η Παρθένος έχει ταυτιστεί με θεές της γονιμότητας, της γεωργίας και της γης. 

Περισσότερα στοιχεία και στα αρχικά κείμενα μου.

Και σύνδεση με τον Δία της Marnas της Γάζας που είχε ταυτιστεί με τον Δία της Κρήτης, ή τον Κρηταγενή των Μαρνών ή των Παρθένων. Η ελληνική έκφραση του Ντάγκον με τον Ναόν του Μαρνείου.

Η Δικτύννα η των Ορέων και η Παρθένος Βριτόμαρτις όπου Βριτύ = γλυκύ και μάρτις = παρθένος. Βριτόμαρτις σημαίνει δηλαδή Ηδεία Παρθένος = Γλυκιά Παρθένος.

Η Παρθένος πάντα απεικονίζεται κατέχουν ακίδα του σιταριού στο ένα χέρι και είτε ένα κηρύκειο, ή, όταν αυτή θεωρείται ως η θεά της δικαιοσύνης τις  κλίμακες του παρακείμενου αστερισμού του Ζυγού στο άλλο.
 Ως ακίδα του σιταριού ή στάχυ ονομάζεται  το αστέρι Spica (ALPHA STAR της Παρθένου
 Ένα από τα παλαιότερα ονόματα των αστέρων κατά τη χρήση (και την προέλευση του «ακίδα», η αγγλική λέξη για ένα στάχυ σιταριού).
Κάποιες πηγές λένε ότι η έμπνευση για τη Σφίγγα, με σώμα λιονταριού και πρόσωπο ενός ανθρώπου, ήρθε από την ουράνια αντιπαράθεση του Λέοντα και της Παρθένου. Παρθένος είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος αστερισμός στον ουρανό.
Ο ήλιος περνάει περισσότερο χρόνο στην Παρθένο από ό, τι σε οποιαδήποτε άλλη αστερισμό του ζωδιακού κύκλου, που εισέρχονται στις 21 Σεπτεμβρίου και δεν αφήνει μέχρι την 1η Νοεμβρίου. Ο Ήλιος είναι ως εκ τούτου εντός των ορίων της κατά τη στιγμή της φθινοπωρινή ισημερία, περίπου 23 Σεπτεμβρίου.
Η αστρολογική περίοδο της Παρθένου αρχίζει στα μέσα Αυγούστου, η οποία είναι όταν ο ήλιος εισέλθει στον αστερισμό 2.500 χρόνια πριν (500 π.Χ.), όταν οι Βαβυλώνιοι και οι Έλληνες δημιούργησαν δική τους εκδοχή του ζωδιακού κύκλου.
Είδαμε ότι αποκαλεί «σταχυώδης Κούρη». Επίσης κάποτε αναφέρεται ως η ίδια η Δήμητρα,  ενώ οι Ρωμαίοι αστρολόγοι ονόμαζαν το ζώδιο Arista = O θερισμός.
Μια παρθένα είναι μια αγνή ή ανύπαντρη γυναίκα.  Μία κόρη. Επίσης και η άγαμη γυναίκας που έχει δώσει  θρησκευτικούς όρκους αγνότητας. Όπως η Παναγία [virgine, από την Λατινική Παρθένος, παρθένα]. Mary ( Μαρία, Μαριάμ, από Εβραίους. Miryam, επαναστατική, πικρή), η μητέρα του Ιησού, ήταν απόγονος από τη γενιά του Δαβίδ και θεωρείται από πολλούς ότι η γενεαλογία του Χριστού, από τον Ευαγγελιστή Λουκά προέρχεται  μέσω της μητέρας του.  Η ίδια η βασίλισσα των ουρανών.

Κατά Ματθαίον 

…Πσαι ον α γενεα π βραμ ως Δαυδ γενεα δεκατέσσαρες, κα π Δαυδ ως τς μετοικεσίας Βαβυλνος γενεα δεκατέσσαρες, κα π τς μετοικεσίας Βαβυλνος ως το Χριστο γενεα δεκατέσσαρες. 18 Το δ ησο Χριστο γένεσις οτως ν. μνηστευθείσης τς μητρς ατο Μαρίας τ ωσήφ, πρν συνελθεν ατος ερέθη ν γαστρ χουσα κ πνεύματος γίου…


Ισως ψάχνοντας την αρχή του ζωδιακού στον αστερισμό της Παρθένου, ίσως εκεί να βρίσκεται και η αρχή και ή δημιουργία του εμψυχου ανθρώπου,  καθώς ένας κύκλος δεν έχει ούτε αρχή ούτε τέλος, η σύγχρονη αστρολογία αρχίζει  να μετρά απο τον Κριό.  Όμως  από τον 2ο π.Χ. αιώνα μέχρι τις μέρες μας έχουμε την Εποχή των Ιχθύων η οποία διαδέχτηκε την Εποχή του Κριού και ακολουθείται από την Εποχή Υδροχόου. Το πότε αρχίζει η Εποχή του Υδροχόου, για την οποία πολλά έχουμε ακούσει, δεν είναι ξεκάθαρο ανάμεσα στους αστρολόγους. Αν δεχτούμε χοντρικά ότι η κάθε Εποχή διαρκεί 2.000 χρόνια τότε βρισκόμαστε σίγουρα στην Εποχή του Υδροχόου, και υπολογίζοντας 2.000 έτη για κάθε εποχή φτάνουμε και στην εποχή της Παρθένου... αρκετά πίσω σε χιλιετίες !!!


Ισως το κλειδί για το αίνιγμα μπορεί να είναι η ίδια η  Σφίγγα, η οποία μπορεί πραγματικά να ξεκλειδώσετε το μυστήριο του ζωδιακού κύκλου. Έτσι κι αλλιώς το αίνιγμα της και το αίνιγμα που ετέθει στον Οιδίποδα από τη Σφίγγα ήταν το εξής :«Τι εστίν, ο μιαν έχον φωνήν, τετράπουν, και δίπουν και τρίπουν γίγνεται;»
Το αίνιγμα της είναι η ίδια η Ζωή του ανθρώπου και η απάντησή του ήταν αυτή που την μαρμάρωσε  ή την κατακρέμνησε !!!
Πολλά στοιχεία για το ζωδιακό του Ναού της Esneh, καθώς και το Ναός της Denderah μας δίνει ο λόγιος Frances Rolleston, που πέρασε το μεγαλύτερο μέρος του υπόλοιπου της ζωή μελετώντας τις έννοιες και τις ρίζες των ονομάτων  των αστεριών σε πολλές αρχαίες γλώσσες. Αν και τα περισσότερα από τα ονόματα των αστέρια χάθηκαν, περίπου 100  διασώθηκαν είτε στα Εβραϊκά ή στα Αραβικά. Αυτά εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται σήμερα από τους αστρονόμους, αν και οι ερμηνείες των  έννοιων είναι άγνωστες γι 'αυτούς. 

Ο  Frances Rolleston δημοσίευσε τα πορίσματά της το 1863 σε ένα βιβλίο με τίτλο, αρκετά κατάλληλα με τον τίτλο, Mazzaroth. Αρκετοί άλλοι συγγραφείς, επίσης, ανέλαβαν το θέμα και διέδωσαν το έργο του.
Τι έμαθε μπορεί να μας βοηθήσει να είναι πιο σίγουροι για την πραγματικότητα της «υπόλοιπο της ιστορίας,« η βασιλεία των ουρανών», όπου είναι και τι θα είναι περπατώντας στον κύκλο που έχει γραφτεί  στον ουρανό :

Δώδεκα σημεία που σχηματίζουν έναν κύκλο.
Πώς μπορούμε να ξέρουμε από πού να αρχίσουμε;

"Μέσα από το" πομπή των Ισημεριών "ο ήλιος αλλάζει  σταδιακά τη θέση της κάθε λίγο κι έτσι κάθε χρόνο, μέχρι περίπου κάθε 2.000 χρόνια, ξεκινά το χρόνο σε ένα διαφορετικό σύμβολο. Τούτο είχε προβλεφθεί από τους αρχαίους Αιγυπτίους. Και ήταν, επίσης, προβλέπεται ότι η επιτυχία των  γενιών που  δεν θα γνωρίζουν πότε και που ο ήλιος είχε αρχίσει την πορεία του, και όπου η ουράνια διδασκαλία αυτού του βιβλίου ξεκίνησε  και όπου επρόκειτο να ανοίξει η  πρώτη σελίδα της. Και έτσι η Σφίγγα εφευρέθηκε ως μνημείο -οδηγός  για τους ουρανούς. Είχε το κεφάλι μιας γυναίκας και το σώμα και την ουρά ενός λιονταριού. Αν μας ρωτήσετε από πού έχει ξεκινήσει και πως έχουμε φτάσει  στη λέξη "Σφίγγα" είναι από το ελληνικό «σφίγγω» κι εχει ενταχθεί - επειδή συνδέεται μαζί με την  ιστορία που  τελειώνει, καθιστώντας αυτόν τον κύκλο των ουρανών.


Η Σφίγγα όμως ως σύμβολο με πρόσωπο γυναίκας και σώμα λιονταριού και φτερά είναι η θεά Ούρα ή Ουρανία, κυρίαρχη σε αέρα και σε γη, η οποία παραχωρεί την εξουσία της στον βασιλικό της γιό, το Βασιλιά.
Ο ασσυριακός επίσης φτερωτός ταύρος με το αντρικό πρόσωπο είναι το πατριαρχικό αντίστοιχο της Σφίγγας. Περισσότερες λεπτομέρειες δίδονται στο βιβλίο του Δανιήλ, για οσους θέλουν να το ψάξουν περισσότερο.

Η Σφίγγα της Αιγύπτου έγινε αρσενική όπως και ο φτερωτός ταύρος της Ασσυρίας, δεδομένου ότι η φαραωνική λατρεία υπήρξε πατριαρχική, μολονότι ήταν επίσης μητρογραμμική.
 Ωστόσο η Σφίγγα των Πελασγών παρέμεινε θηλυκή.
«Σφιγξ» σημαίνει η στραγγαλίστρια και στην ετρουσκική κεραμική τέχνη απεικονίζεται να αρπάζει ανθρώπους ή να στέκει επάνω στα πεσμένα τους σώματα, επειδή φανερωνόταν πλήρως μόνο στο τέλος της βασιλείας του βασιλιά, όταν του έπνιγε την ανάσα. Τέλος θα αντικατασταθεί από τον Δια ή τον Απόλλωνα στην κυριαρχία της επί του έτους και θα της δώσουν την ονομασία της κόρης του Τυφώνα η αναπνοή του οποίου είναι ο ανθυγιεινός σιρόκος.

Η Αθηνά θα εξακολουθεί να φοράει στις Σφίγγες στην περικεφαλαία της καθώς είχε υπάρξει κάποτε η ίδια η Σφίγγα. Καθώς και η θεά της αινιγματώδους σοφίας της Θεολογίας.

Plutarchus Biogr., Phil., De Iside et Osiride (351c-384c)
Stephanus page 354, section C, line 3

                                         δ' κ μαχίμων
ποδεδειγμένος εθς γίνετο τν ερέων κα μετεχε
τς φιλοσοφίας πικεκρυμμένης τ πολλ μύθοις κα λόγοις
μυδρς μφάσεις τς ληθείας κα διαφάσεις χουσιν,
σπερ μέλει κα παραδηλοσιν ατο πρ τν ερν τς
σφίγγας πιεικς στάντες, ς ανιγματώδη σοφίαν τς
θεολογίας ατν χούσης. 





συνεχίζετε ...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...