Αὐτὸς δὲ ὄφις καὶ ὁ δράκων Λευιαθὰν ὀνομάζεται

Ο/Η Πυθώ των Δελφών που ονομάζετε Δελφίνη δράκοντας  ή  Δελφύνη δράκαινα δεν είναι παρά το ίδιο το κήτος του Ιωνά  μόνο που στην Π. Διαθήκη είδαμε ότι ονομάζετε Λεβιάθαν. Είναι ο δράκος ή φίδι των Δελφών του Απόλλωνα και θα εξετάσουμε αν είναι και ο Δράκος που φυλά το χρυσόμαλλο δέρας των Κοχλών ή τα χρυσά μήλα των εσπερίδων …

Όμως προς το παρόν εξετάζουμε την σύνδεση του/της  Πυθώ- να του  δράκοντα και της  δράκαινας της  δελφίνης ή του δελφινιού- αλλα και του Δέλφειου Απόλλωνα με τον ιερό ιχθύ. 

Λεβιάθαν = Σύνθετη εβραϊκή λέξι εκ του λεβιάθ και θαννέμ = «σύνολο δρακόντων», σημαίνουσα θαλάσσιο τέρας. Μεταφορικώς: «το κολοσσιαίον και τερατώδες», εις την Αγία γραφή αναφέρεται ο Λεβιάθαν  ως μέγιστο τέρας φοβερό στην εμφάνιση που τρέπει τους θεωμένους εις φυγή.

Eusebius Scr. Eccl., Theol., Commentarius in Isaiam
Book 1, section 89, line 89


                                                    εἴρηται κατὰ δὲ τὸν 8Σύμμαχον·
<κατὰ λευιαθὰν τοῦ ὄφεως τοῦ σκολιοῦ καὶ ἀποκτενεῖ τὸν δράκοντα
τὸν ἐν τῇ θαλάσσῃ τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ>, ὁ δὲ 8Ἀκύλας· <ἐπὶ λευιαθὰν ὄφιν
ἐσκιρ<ρ>ωμένον ἢ ἐσπειρωμένον καὶ ἀποκτενεῖ σὺν τὸ κῆτος τὸ ἐν τῇ
θαλάσσῃ ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ>, ὁ δὲ 8Θεοδοτίων· <ἐπὶ τὸν δράκοντά> φησιν
<ὄφιν ἰσχυρὸν καὶ ἐπὶ τὸν δράκοντα ὄφιν σκολιὸν καὶ ἀποκτενεῖ τὸν
δράκοντα τὸν ἐν τῇ θαλάσσῃ ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ>.

Οφις ισχυρός και σπειρωμένος/τυλιγμένος  και κήτος θαλάσσης στην ερμηνεία του Ευσέβιου για τον Λευιάθαν.

Eusebius Scr. Eccl., Theol., Commentarius in Isaiam
Book 1, section 89, line 95


                                                                  ὁ αὐτὸς δὲ <ὄφις> καὶ ὁ
δράκων λευιαθὰν> ὀνομάζεται ὡς ἂν κυρίου ὀνόματος ὑπάρχοντος αὐτῷ τούτου.

Και όφις και δράκων στο ίδιο κειμενο παρακάτω.

Eusebius Scr. Eccl., Theol., Commentarius in Isaiam
Book 1, section 89, line 97


ὁ αὐτὸς δ' οὗτος ἦν «τὸ μέγα <κῆτος>«, ὅπερ ὁ κύριος «χειρώσασθαι» λέγεται κατὰ
τό· «ὁ μέλλων τὸ μέγα <κῆτος> χειροῦσθαι»· κἀκεῖ γὰρ <λευιαθὰν> ὠνόμασται
καὶ ἐν τῷ 8Ψαλμῷ δὲ τῷ φήσαντι· «<δράκων> οὗτος, ὃν ἔπλασας ἐμπαίζειν αὐτῷ»,  
κατὰ τὴν 8Ἑβραϊκὴν φωνὴν <λευιαθὰν> ὠνόμασται.

Eusebius Scr. Eccl., Theol., Commentarius in Isaiam
Book 1, section 89, line 100


                                                               ὁμοίως δὲ καὶ ἐν τῷ 8Ἰώβ·
»ἄξεις <δράκοντα> ἐν ἀγκίστρῳ», πάλιν <λευιαθὰν> χρηματίζει· τοῦτον τὸν τρόπον
πολυκέφαλον καὶ πολυώνυμον <δράκοντα> καὶ <ὄφιν> καὶ διάβολον καὶ σατανᾶν καὶ
»μέγα <κῆτος>« καὶ <λευιαθὰν> ὠνομασμένον, ἐν ἑτέροις δὲ καὶ «λέοντα» καὶ
»βασιλίσκον».

Όμοια δράκοντας στο αγκίστρι  για τον Ιωβ και πολυκέφαλος και πολυώνυμος και όφις και διά-βολος και σατανάς και κήτος μέγα και λέοντας και βασιλίσκος για άλλους συγγραφείς Π. Διαθήκης.

Στο έργο Μπομπυ Ντίκ  Λευκή φάλαινα - Λεβιάθαν

Origenes Theol., Contra Celsum
Book 6, section 25, line 10


                                      Ἀντὶ δὲ τοῦ «δράκων» Λευϊαθὰν ἦν ἐν τῷ ἑβραϊκῷ.

Στα εβραϊκά κείμενα αντί του Δράκων εξηγεί ο Ωριγένης συναντούμε την λέξη Λευιάθαν

Procopius Rhet., Scr. Eccl., Commentarii in Isaiam
Page 2233, line 41


            Δράκων, καὶ ὅφις, καὶ διάβολος, κῆτός τε,
καὶ Σατανᾶς, καὶ Λευϊαθὰν, καὶ λέων, καὶ βασιλίσκος
ὀνομάζεται.

Olympiodorus Diaconus Scr. Eccl., Commentarii in Job
Page 356, line 15


                                             καὶ περὶ θηρίων διαλεγόμε-
νος εἰσάγει καὶ τὸν περὶ τοῦ δράκοντος λόγον, ὃν δή τινες μὲν ζῷον
εἶναι καθ' ἱστορίαν ὑπειλήφασιν ὑπερφερὲς ἰσχύι καὶ μεγέθει, ἕτεροι
δὲ τοῦτον ἔφασαν εἶναι τὸν λευιαθὰν τὸν τῷ διαβόλῳ τὴν ἀρχὴν ὑπη-
ρετησάμενον καὶ τὴν Εὕαν ἐξαπατήσαντα – λευιαθὰν δὲ οἱ Ἑβραῖοι τὰ
μεγάλα κήτη προσαγορεύουσιν – , οἱ δὲ πλείονες τῶν ἐν ἐκκλησίᾳ
διαλαμψάντων ἐν οἰκείαις ἐξηγήσεσι καὶ λογογραφίαις εἰς τὸν διά-
βολον ἀλληγορικῶς ἀνήνεγκαν τὰ ἀναγεγραμμένα.

Ομοια ακομα και την Εύα την εχει εξαπατήσει ο Λευιάθαν καθώς υπερτερεί σε μέγεθος και δύναμη και με αυτόν τον τρόπο οι Εβραίοι ονομάζουν τα μεγάλα κήτη !!!

Joannes Damascenus Scr. Eccl., Theol., Homilia in sabbatum sanctum
Volume 96, page 620, line 49


                          Νῦν ὁ λόγος πρὸς τὸν δρά-
κοντα κάτεισι, τὸν Λευϊαθὰν, τὸν ἀποστάτην (δράκων
δὲ ὁ Λευϊαθὰν ἑρμηνεύεται), τὸν νοῦν τὸν μέγαν  
τῶν Ἀσσυρίων, τῶν ἐναντίων λέγω δυνάμεων, τῇ
καρδίᾳ τῆς γῆς ἐμφωλεύοντα· καὶ τοῦτον ἕλκει τῷ τῆς
θεότητος ἀγκίστρῳ, τῷ κεκρυμμένῳ σώματι οἷά τινι
σκώληκι, καὶ οὓς κατέπιεν ἰσχύσας λίαν οἰκτρῶς,
ἐμεῖν ἐκβιάζεται, ἐξαποστέλλων κενὸν τὸν ἐπὶ
πλούτῳ κομπάζοντα. 

Kατά τον Ιωάννη τον Δαμασκηνό ο Λευιάθαν είναι ο αποστάτης, ο νους ο μέγας των Ασσυρίων των εναντίων δυνάμεων  που φωλιάζει στην καρδιά της γής και που πρέπει η θεότητα να τον τραβήξει από τα σώματα όπου κρύβετε σαν τον σκώληκα …

Pseudo-Zonaras Lexicogr., Lexicon
Alphabetic letter lambda, page 1293, line 18

<Λευϊθὰν, ἢ λευϊαθάν>.

Julianus Scr. Eccl., Commentarius in Job
Page 283, line 1


               >  
 ἄρχεται περὶ τοῦ Λευιαθὰν διηγεῖσθαι τοῦ ζῴου, ὅπερ ἔχει τὴν μεγάλην ἰσχὺν
καὶ δύναμιν ἐν ὀσφύι καὶ ἐπ' ὀμφαλοῦ γαστρός· εἰ δὲ ἐπὶ τοῦ διαβόλου, τῷ διὰ
τούτων τῶν μερῶν ἐνεργεῖν αὐτὸν <ἐν> τοῖς φιληδόνοις καὶ χαίρειν ἐπὶ τοῖς λαγνι-
στάτοις τῶν ἀνδρῶν παθήμασι κατὰ τὸ εἰρημένον· <πνεύματι πορνείας ἐπλανή-
θησαν, τὸν δὲ κύριον οὐκ ἐπέγνωσαν.

Εδώ  εδράζεται ανάμεσα στις λαγόνες και στον ομφαλό της κοιλιάς και είναι του διαβόλου  και ενεργεί μέσω φιληδονίας και λαγνείας και ως πνεύμα πορνείας και πλανά όσους δεν γνωρισαν τον Κύριο.

Julianus Scr. Eccl., Commentarius in Job
Page 297, line 19


εἰ δέ τις ἀντιλέγων εἴποι περὶ τοῦ Λευιαθὰν (οὕτω γὰρ <οἱ> Ἑβραῖοι τοῦτο
τὸ ζῷον καλοῦσιν ὡσπεροῦν Σαμαὴλ τὸν διάβολον καὶ Βελίαρ) ὅτι· πόθεν ἂν ἐπι-
δείξοι <τις> ὅλως εἶναι τοῦτο τὸ ζῷον;

Julianus Scr. Eccl., Commentarius in Job
Page 298, line 13


<βασιλέα> δὲ αὐτὸν λέγει <πάντων τῶν ἐν τοῖς ὕδασιν> ὡς κατάρχοντα
παντὸς ἐνύδρου ζῴου· ὡς γὰρ ὁ λέων παντὸς κτήνους κρατεῖ καὶ ὁ δράκων παντὸς
ἑρπυστικοῦ καὶ ὁ ἀετὸς παντὸς οἰωνοῦ καὶ αἱ μέλιτται οὐ πρότερον τῶν σίμβλων
ἀπαίρουσι πρὶν ἂν ὁ βασιλεὺς αὐτῶν τῆς πτήσεως ἀφηγήσηται, οὕτω καὶ ὁ Λευια-
θὰν παντὸς ἐνύδρου κατάρχει.

Όπως είναι βασιλεύς όλων των ειδών μέσα στα ύδατα και στα ένυδρα όντα ο Λευιάθαν, έτσι και το λιοντάρι είναι σε κάθε κτήνος (βασιλεύς) και ο δράκων σε όλα τα ερπετά, και ο αετός σε κάθε πτηνό και οι μέλισσες σε όλα τα έντομα .

Συνεχίζετε …