29 Μαρτίου 2011

Ἰωλκοῦ γὰρ Πελίας ἐβασίλευσεν.



Dionysius Scytobrachion Gramm., Fragmenta
Volume-Jacobyʹ-F 1a,32,F, fragment 14, line 3

άσονα γενέσθαι λέγουσιν υἱὸν μν Ασονος, δελφιδον δ Πελίου το Θετταλν
βασιλέως, ώμηι δ σώματος κα ψυχς λαμπρότητι διενέγκαντα τν λικιωτν
πιθυμσαί τι πρξαι μνήμης ξιον

Ο Ιάσονας λοιπόν ήταν υιός του Αίσονα, που ήταν αδερφός του Πελία του Θετταλού/Θεσσαλού  βασιλέως, δυνατός στο σώμα και με λαμπρότητα ψυχής διέφερε των συνομηλίκων του λαχταρώντας να πράξει άξιες πράξεις ώστε να μείνει στην μνήμη και να μνημονεύεται.

Scholia In Apollonium Rhodium, Scholia in Apollonii Rhodii Argonautica (scholia vetera)
Page 2, line 22

                                                                  κα μν
άσων κδίδοται Χείρωνι τρέφεσθαι κα τν ατρικν μανθάνειν, Ασονος
το πατρς ατο τν βασιλείαν τν δίαν τ δελφ Πελί κατα-
λιπόντος κα ρχειν κα κρατεν τς Θεσσαλίας κελεύσαντος, ως ο  
ποστρέψει άσων π Χείρωνος.

Ο Ιάσων έχει δωθεί στον Χείρωνα να μάθει ιατρική και την βασιλεία του πατρός του Αίσονος την κρατεί και άρχει ο αδερφός του Πελίας έως ότου επιστρέψει ο Ιάσων από την μαθητεία του.

Ο Πελίας, θειος του Ιάσωνα και αδερφός του Αίσωνα. Η έννοια της λέξης  Πελίας στα λεξικά μας δίνεται συνδεδεμένη και με την έννοια του Πελιός του Πελλός, ο Πολιός, Πελιούς, Πελιάς, Πελείους  και συνδέετε με το σκοτεινό χρώμα όπως και με την έννοια της Νούσους-Νόσου και του Νούσου = ασθενή.

Etymologicum Magnum, Etymologicum magnum
Kallierges page 659, line 39

                   Κα <πελίωμα>, τ μέλαν· κα γρ
πέλλην λέγουσι βον, τν τοιοτο χρμα χοντα·
κα Πέλλη, πόλις Μακεδονίας, τι βος ατν ερε,
πέλλη τ χρμα· κα Πελίας, νομα.

Etymologicum Gudianum, Etymologicum Gudianum (ζείδωρος – μαι)
Alphabetic entry pi, page 461, line 12

<Πελίωμα>, τ μελανν χρμα, κα γρ πέλην λέγομεν
 βον, τ τοιοτον χρμα χοντα· κα Πέλλη πόλις
 Μακεδονίας, τι βος ατν ερε· πέλλη τ χρμα,
 κα πελίας νθρωπος.


Και  πελίωμα λέγετε το μαύρο χρώμα και πέλλαν λένε το βόδι, που έχει τέτοιο χρώμα, και Πέλλη είναι η πόλη της Μακεδονίας, ότι βόδι αυτήν βρήκε και πέλλη το χρώμα  και ο Πελίας όνομα.

 
Δηλ. Πελιός μαύρος και μπλαβός, μπλαβισμένος, μαυροκίτρινος, μαύρος, μαυρισμένος όπως ο μώλωπας, μωλωπισμένος δηλαδή.

Etymologicum Gudianum, Etymologicum Gudianum (ζείδωρος – μαι)
Alphabetic entry pi, page 461, line 12


Πελλός ό φαιός, ο γκρίζος, ο λευκόφαιος, ο τεφρός, μελανός, μελανόχρους, μολυβής,

Πολιός ο ασπρομάλλης, ή καλύτερα ο γκριζομάλλης, ο ψαρός, ο γκρίζος, ο γεροντικός, ο παλιός, ο αρχαίος, ο γέροντας και Πολιά τα γηρατειά.

Perseus analysis of πελιάς:

πελιᾱς,πελιός (discoloured by extravasated blood): fem acc pl

πελῐός

πελῐ-ός, ά, όν, (cf. πελλός) prop. of parts of the body,
discoloured by extravasated blood, black and blue, livid, interpol. in Hp. Prog.2, D.47.59, Nic. Th. 279 ; π. νοσος Hp.Morb. 2.68 : generally, dark, dull, χρμα Thphr. HP 3.17.5.
πελις πολιός Hdn. Gr.1.123.
πελίους, πελίας, v. πελείους.

Strabo Geogr., Geographica
Book 7a, chapter 1, section 1a, line 9

φασ δ κα κατ τν τν Μολοττν κα Θεσπρωτν
γλτταν τς γραίας πελίας καλεσθαι κα τος γέρον-
τας πελίους· κα
σως οκ ρνεα σαν α θρυλούμεναι
πελειάδες,
λλ γυνακες γρααι τρες περ τ ερν
σχολάζουσαι.

Strabo Geogr., Geographica
Book 7a, chapter 1, section 2, line 2

τι κατ Θεσπρωτος κα Μολοττος τς γραίας
πελίας κα
τος γέροντας πελίους, καθάπερ κα παρ

Μακεδόσι· πελιγόνας γον καλοσιν κενοι τος ν
τιμας, καθ παρ Λάκωσι κα Μασσαλιώταις τος
γέροντας· θεν κα τς ν τ Δωδωναί δρυ μεμυ-
θε
σθαι πελείας φασίν.

Στους Θεσπρωτούς και τους Μολοσσούς τις γερόντισσες πελίας και τους γέροντες Πελιούς ονομάζουν, καθώς και στους Μακεδόνες. Και ίσως να μην ήταν πτηνά οι θρυλούμενες Πελειάδες/Πλειάδες αλλά τρεις ηλικιωμένες/γριές  γυναίκες που φρόντιζαν το ιερό (της Δωδώνης). Ομοια και στο δεύτερο κείμενο έχουμε την ίδια ιδέα και σκέψη ότι οι Πελειάδες της Δωδωνιαίας Βελανιδιά  ίσως ήταν ηλικιωμένες γυναίκες Ιέρειες.
Όμως ακόμα και η έννοια της Δρυός ούτως ή αλλιώς δηλώνει εκτός από το δέντρο και το γέροντα συνήθως σε ηλικία.




Pausanias Perieg., Graeciae descriptio
Book 10, chapter 30, section 8, line 3

                         κατ τοτο τς γραφς Σχεδίος
Φωκεσιν γησάμενος ς Τροίαν κα μετ τοτον
Πελίας στν ν θρόν καθεζόμενος, τ γένεια μοίως
κα
τν κεφαλν πολιός, νορ δ ς τν ρφέα·

δ Σχεδίος γχειρίδιόν τε χων κα γρωστίν στιν
στεφανωμένος.


Myth., De incredibilibus
Section 43, line 16

                                                        δ
<Πελίας>, νθρωπος γέρων κα σθενής, πυριώμενος πέθανεν.

Πελλάνιος ο Ποσειδώνας, όπου ο Ποσειδών φαίνεται στα κείμενα ως πατέρας του Πελία  και Πέλλας ο γέροντας


Eustathius Philol., Scr. Eccl., Commentarii ad Homeri Odysseam
Volume 1, page 410, line 3

                                                                                                                   τν
δ κ Ποσειδνος τεκέσθαι Πελίαν κα Νηλέα, ν Πελίας μν ν ωλκ βασίλευσε, Νηλες δ ν Πύλ.


Scholia In Lycophronem, Scholia in Lycophronem (scholia vetera et recentiora partim Isaac et Joannis Tzetzae)
Scholion 872, line 9b

Τυρος κα
Ποσειδνος Πελίας κα Νηλες Τυρος δ τς ατς κα Κρηθέως Ασων…


Scholia In Pindarum, Scholia in Pindarum (scholia vetera)
Ode O 9, scholion 43, line 9

                                                           ον
Ποσειδν ς πρ παιδς μαχέσατο τ ρακλε· Νηλες
γρ κα Πελίας Ποσειδνος υοί.


Αλλά Πολιάς είναι επίθετο της θεάς Αθηνάς ως προστάτιδα της πόλης δηλαδή Πολιούχος.
Και Πολιεύς αλλά και Πολιώς ο Δίας με το επίθετο του προστάτη της πόλης του Πολιούχου

Πολισμός είναι και η ίδρυση και η κτίση πόλης. Και πολιστής ο ιδρυτής πόλης.

Νούσος είναι ο άρρωστος, ο ασθενής, η νόσος, η επιδημία, η συμφορά, ο τρελός έρωτας, ή σφοδρή επιθυμία, αλλά και η πνευματική αρρώστια όπως και η επιληψία, που χαρακτηρίζετε και ως ιερή νούσος ή νόσος.

Νους ο του νοός, τω νοί τον  νόα, οι νόες κλπ η γνώση, ο τρόπος σκέψης, η φρόνηση η δύναμη και ο τρόπος νόησης, το μυαλό, το πνεύμα, το λογικό η διάνοια, η σύνεση κλπ

Και Νούσημα το νόημα, η νόσος, η ασθένεια η μανία η συμφορά,

Και το δεύτερο συνθετικό του Διο-νύσου ή Διο-ν(ο)ύσου. Όμως ο Διόνυσος έχει και το επίθετο Πολίτης στην Ηραία της Αρκαδίας.

Με βάση τα παραπάνω ειδαμε και τα σχετικά αποσπάσματα κειμένων όπου έχουμε την σύνδεση του Πελεία με τις Πελειάδες/Πλειάδες περιστερές  της Δωδώνης, μια σύνδεση που δεν πρέπει να την περάσουμε αψήφιστα καθώς με το  ξύλου της Δωδώνης εφοδιάζετε η Αργώ, από την Αθηνά.


Ο Ιάσωνα παραδίδετε στον ιπποκένταυρω Χείρωνα για να τον εκπαιδεύσει στην ιατρική ως ότου ανδρωθεί για να  παραλάβει την γονική βασιλεία.

Scholia In Hesiodum, Scholia in theogoniam (scholia vetera)
Verse 993a, line 4

               ατς δ Πελίας κα άσονα τ πποκενταύρ
Χείρωνι παραδέδωκε παιδεύειν ατν τν ατρικήν, ως ν
νδρωθες τν γονικν παραλάβ βασιλείαν.


Όταν κάποτε  ο Πελίας ρώτησε το μαντείο των Δελφών αν είναι ασφαλής στο βασιλικό θρόνο, πήρε χρησμό που τον προειδοποιούσε να φυλάγεται από τον άνθρωπο που θα παρουσιαστεί μπροστά του μονοσάνδαλος. Ενώ λοιπόν θυσίαζε στον πατέρα του Ποσειδώνα, είδε τον Ιάσονα, το γιο του αδερφού του Αίσονα, να έρχεται μονοσάνδαλος, γιατί είχε χάσει το άλλο του σανδάλι, καθώς περνούσε τον πλημμυρισμένο ποταμό Εύηνο. Ο Πελίας κατάλαβε αμέσως ότι αυτός ήταν ο εχθρός για τον οποίο του έκανε λόγο ο χρησμός



Pseudo-Apollodorus Myth., Bibliotheca (sub nomine Apollodori)
Chapter 1, section 108, line 7

                                        θεασάμενος δ Πε-
λίας
ατν κα τν χρησμν συμβαλν ρώτα προς-

ελθών, τί ν ποίησεν ξουσίαν χων, ε λόγιον ν
ατ πρός τινος φονευθήσεσθαι τν πολιτν.

Pseudo-Apollodorus Myth., Bibliotheca (sub nomine Apollodori)
Chapter 1, section 107, line 3

                 οτος κει ν ωλκ, τς δ ωλκο
Πελίας βασίλευσε μετ Κρηθέα, χρωμέν περ τς
βασιλείας θέσπισεν θες τν μονοσάνδαλον φυλάξα-
σθαι.

Scholia In Apollonium Rhodium, Scholia in Apollonii Rhodii Argonautica (scholia vetera)
Page 3, line 2

                                        χρησμν δ ν εληφς παρ το
πόλλωνος Πελίας φυλάττεσθαι τν πιόντα πρς ατν μονοπέδιλον·
τεθνήξεται γρ δι' ατο.

Scholia In Apollonium Rhodium, Scholia in Apollonii Rhodii Argonautica (scholia vetera)
Page 3, line 12

                                                               θεασάμενος
ον τν άσονα μονοπέδιλον Πελίας πομιμνήσκεται το χρησμο.

Scholia In Hesiodum, Scholia in theogoniam (scholia vetera)
Verse 993a, line 3

                                                                 στις
χρησμν ελήφει, γουν Πελίας, παρ τν θεν π μονοπεδίλου
φυλάττεσθαι.

Scholia In Lycophronem, Scholia in Lycophronem (scholia vetera et recentiora partim Isaac et Joannis Tzetzae)
Scholion 175, line 40

         δν ον Πελίας ατν μονοπέδιλον ρετο· σ τί
ν ποίησας, ε πως ν χρησμς πό τινος ναιρεθναί σε;


Scholia In Pindarum, Scholia in Pindarum (scholia vetera et recentiora partim Thomae Magistri et Alexandri Phortii) (e cod. Patm.)
Ode P 4, scholion 133, line 4

                      
πειδ δ Πελίας χρησμν πρώην δέξα-
το παρ' πόλλωνος, ς π μονοπεδίλου τς ρχς κπεσε-
ται, δν οτως χοντα άσονα, φοβήθη.

Scholia In Pindarum, Scholia in Pindarum (scholia vetera et recentiora partim Thomae Magistri et Alexandri Phortii) (e cod. Patm.)
Ode P 4, scholion 133, line 1

Μονοκρήπιδα]* πως φάνη άσων μονοπέ-
διλος
. άσων κ το Πηλίου ρους καταβάς, πειδ περαιο-
το τν ναυρον ποταμόν, π τς τούτου λύος τ ν τν πο-
δημάτων φρηται.

Ο Πελίας από το γάμο του με την Αναξιβία, την κόρη του Βίαντα, απέκτησε ένα γιο, τον Άκαστο, και τέσσερις κόρες, την Πεισιδίκη, την Πελοπία, την Ιπποθόη και την Άλκηστη, που ονομάστηκαν με το κοινό όνομα Πελιάδες.

Pseudo-Apollodorus Myth., Bibliotheca (sub nomine Apollodori)
Chapter 1, section 95, line 4

  Πελίας δ περ Θεσσαλίαν κατκει, κα γήμας
ναξιβίαν τν Βίαντος, ς δ νιοι Φυλομάχην τν
μφίονος, γέννησε παδα μν καστον, θυγατέρας
δ Πεισιδίκην Πελόπειαν πποθόην λκηστιν.

 Στο μεταξύ ο Ιάσονας πέτυχε στο δύσκολο άθλο και ξαναγύρισε στην Ιωλκό. Για να εκδικηθεί το θάνατο των δικών του έπεισε, με τη βοήθεια της γυναίκας του Μήδειας, τις κόρες του Πελία να τεμαχίσουν οι ίδιες τον πατέρα τους, με την υπόσχεση ότι ο νεκρός θα ξαναγεννηθεί νεότερος.









Scholia In Euripidem, Scholia in Euripidem (scholia vetera)
Vita-argumentum-scholion sch Med, section 1, line 17

ΣΧΟΛΙΑ ΕΙΣ ΜΗΔΕΙΑΝ
<Πελιάδας κόρας>: τς Πελίου θυγατέρας πεισεν Μήδεια τν
πατέρα σφάξαι κα ψσαι ς σόμενον νεώτερον, ψήσασα πρότερον
κριν κα ποιήσασα ρνα δι τν φαρμάκων:
Scholia In Lycophronem, Scholia in Lycophronem (scholia vetera et recentiora partim Isaac et Joannis Tzetzae)
Scholion 1315, line 1

 <δαιτρευθες>· φασν τι άσων π Μηδείας
ν λέβητι ψηθες πάλιν νέος γέγονεν ss3s4 δ Πελίας
οχί s3.  
 ρράου το κριο δ Καλλίμαχος το κάπρου

 Τον Πελία μετά τον οικτρό αυτό θάνατο τον διαδέχτηκε ο γιος του Άκαστος, ο οποίος έδιωξε από τον Ιωλκό τον Ιάσονα και τη Μήδεια. Οι Πελιάδες φεύγοντας από τον τόπο του ακούσιου εγκλήματός τους, πήγαν στη Μαντινεία της Αρκαδίας όπου οι αρχαίοι έδειχναν τους τάφους τους. 


Libanius Rhet., Soph., Progymnasmata
Progymnasma 11, section 1, subsection 6, line 8

                                        δέξατο τς μς ε-
νοίας πόδειξιν κα ωλκός, ο βασιλες Πελίας δυς-
μενς γέρων π τούτων ς γέννησε κατεκόπτετο
νεότητος λπίδι προαπελθν πάτ.

Eustathius Philol., Scr. Eccl., Commentarii ad Homeri Odysseam
Volume 1, page 410, line 36

μοίως δλον κα τι Πελίας μν δόλ τς φαρμακίδος Μηδείας φετήθη.


Scholia In Callimachum, Scholia in Hymnos (scholia vetera) (scholia ψ ex archetypo)
Hymn 3, scholion 208b, line 1

<τύμβον ώλκιον>: τν το Πελίου· ν ωλκ γρ Πελίας.

Έτσι σε γενικές γραμμές μέσω των κειμένων, ο Ιάσων φαίνεται ότι γνωρίζει ιατρική καθώς έχει μαθητεύσει στον Χειρ-ων και λειτουργεί ως ιατρός και φάρμακο σε μια αρρωστημένη κατάσταση βασιλείου. Ο Πελίας είναι ο «άρρωστος» βασιλέας που μπορεί να πάσχει εκτός από τα γηρατειά ίσως και από την «ιερά νόσο».


Συνεχίζετε

24 Μαρτίου 2011

Ἰάσων Αἴσονος ἐξ Ἰωλκοῦ



Ο Προφήτης  ΙΩΝΑΣ αποτελεί αντίγραφο στην ουσία του Αρ-ΙΩΝΑ όπως ειπαμε σε προηγουμενα κείμενα καθώς η ιστορία του αποτελεί την κακέκτυπη αντιγραφή της ιστορίας/μύθου του κιθαρωδού Αρ-Ιωνα. Ομως δεν αποτελεί μονο το κακέκτυπο του Αρίωνα αλλά είναι κι ενας  αναγραμματισμός της λέξεως ΙΑΣΩΝ.

Ο Ιάσων είναι ο μυθολογικός ήρωας που με την Αργώ κατευθύνετε στην Κολχίδα για να καταφέρει να αποσπάσει το χρυσόμαλλο δέρας από τον Αιήτη. Η ιστορία/μύθος της αργοναυτικής εκστρατείας και ο πρωταγωνιστής της.


Ο ΙΑΣΩΝ όμως είναι γιός του ΑΙΣΩΝ-Α. Ακόμα και η λέξη ΑΙΣΩΝ είναι αναγραμματισμός της ίδια λέξης ΑΙΣΩΝ= ΙΑΣΩΝ = ΙΩΝΑΣ=ΙΑΝΩΣ

Είναι ο πατέρας-βασιλιάς που μεταβιβάζει στην ουσία τις εξουσίες δια μέσου του γάμου/ γέννησης του στον υιό.  Κληρονομική βασιλεια.  Είναι ο μύθος του χρυσού κλώνου κατά τον Sir James G. Frazer, όπου η βασιλική εξουσία πρέπει να ασκειτε πάντοτε από τον άξιο βασιλέα και πάντοτε μέσω δοκιμασιών θα πρέπει να αποδεικνύει έμπρακτα την αξιοσύνη του, να μπορεί να νικά και να υπερασπίζετε το βασίλειο/λαό του, τη βασίλισσα/συζυγο-μητέρα-ερωμένη  και το βασιλικό τίτλο του.
Ούτως ή αλλως κανένας δεν μπορεί να εκπροσωπήσει τόσο καλά το βασιλιά στη θεική του φύση, όσο ο γιός του, που εννοειτε ότι μοιραζεται τη θεική έμνευση του πατέρα του. Κανένας δεν μπορούσε να πεθάνει για το βασιλιά και, μέσω αυτού, για όλο το λαό, όπως ο γιός του βασιλιά.

Η παράδοση σχετίζετε με τη θυσία του βασιλιά ή των παιδιών του μετα από έναν λιμό και οδηγεί καθαρά στην πίστη, που είναι κοινή στους πρωτόγονους, ότι ο βασιλιάς είναι υπεύθυνος για τον καιρό, για τη σοδειά κι ότι αυτός πρέπει δίκαια να πληρώσει με την ζωή του/ ή την ζωή των παιδιών του/διαδόχου για την τραχύτητα του καιρού ή την αποτυχία της σοδείας

 Ο Αίσων θα μπορούσε να ερμηνευθεί από τη λέξη  Αίσα που σημαίνει μερίδιο, μετρικό, δίκαιο, το πρέπον αλλα και από το ρήμα ΑΙΣΣΩ που σημαίνει αναφέρομαι, ανυψώνομαι γρήγορα, πετώ, ορμώ, εφορμώ, πέφτω ορμητικά, κινώ γρήγορα, σείω, πάλλω !!!

Καθότι χάνει την εξουσία του από τον αδερφό του ΠΕΛΙΑ, ο υιός,  νομιμος κληρονόμος του πατρός του αλλα στην ουσία ο ίδιος ο ΑΙΣΩΝ= ΙΑΣΩΝ, ζητά το δίκαιο μερίδιο του στη εξουσία.
Όμως πρέπει να αποδείξει εμπρακτα την αξιοσύνη του και την δύναμή του, καθώς και την εξυπνάδα-σοφία του για να αναλάβει τον θρόνο του Πελία.

Όμως ο ΠΕΛΙΑΣ δεν είναι παρα η αρσενική γραφή της λέξεως ΠΕΛΙΑΣ  ή ΠΕΛΕΙΑΣ όπου πελιάς η πελειάς η άγρια περιστερά. Άλλη ερμηνεία της λέξεως πελιδνός,  μαυρισμένη  ή πανιασμένη ή χλωμή…

Ετσι με τις παραπάνω ερμηνείες έχουμε στην ουσία δύο αδέρφια όπου τα ονόματά τους ερμηνεύονται  το μεν ένα ως  όνομα πουλιού (Πελίας) και συγκεκριμένα περιστεράς και το δε άλλο τις ιδιότητες των πετούμενων… 


Το όνομα του ΙΑΣΩΝ μπορεί να προέρχετε από το ιάσω μέλλοντα του ιάομαι =  ιατρεύω  ή από το Κριασόν  όπου ΚΡΙ = κριθάρι + ΙΑΣ = η  Ιωνία ή Ιωνική + ΟΝ = άνθρωπος και όπου η ερμηνεία της λέξης ΚΡΙΑΝΟΣ είναι εκείνος που έχει γεννηθεί το ζώδιο του ΚΡΙΟΥ. 
 Ετσι ο Ιασων μπορει καλιστα να ειναι ένας Ιητήρενας ιατρός δηλαδή, αλλα μπορεί να είναι κι ενας Κριθαρο-θεός/ήρωας  της Ιωνίας, ή  ένας ήρωας που σχετίζετε με το Κριθάρι της Ιωνίας   ή κάποιος άνθρωπος που εχει γεννηθει στο ζώδιο του ΚΡΙΟΥ.


 Ουτως ή αλλως το δέρας της Χρυσής αμνάδας είναι ο μεγαλύτερος ο άθλος του, που μπορεί να αντιπροσωπεύει και την μετάβαση στο ζώδιο του ΚΡΙΟΥ στον ουράνιο θόλο


Ενας ΚΡ-ΙΑΣΟΝ που ψάχνει ένα ΚΡΙΟ –ΚΡΙΑΡΙ αλλά που σχετίζετε άμεσα και με την Υβριν και την απώλεια των σπόρων που ψήνονται και δεν καρπίζουν και πέφτει λιμός στην περιοχή, πριν διωχθουν τα παιδιά της Νεφέλης  ο Φρίξος και η Ελλη.



Georgius Choeroboscus Gramm., De orthographia (epitome) (e cod. Barocc. 50)
Page 225, line 10

<ασος>: ι κα σος· παρ τ άσω μέλλοντα, ξ ο τ ά-
σομαι· παρ τ κρίασον, ασος.
 <
άσων>: μακρν τ α· παρ τ ἰῶ, άσω μέλλοντα γέγονεν
άσων, κα άσονος μικρν, ς μακρν τ α.


 Aelius Herodianus et Pseudo-Herodianus Gramm., Rhet., Περ ρθογραφίας
Part+volume 3,2, page 523, line 20

<ασος> κα άσων <ι> παρ τν άσω μέλλοντα, ξ ο τ άσομαι.

Aelius Herodianus et Pseudo-Herodianus Gramm., Rhet., Περ κλίσεως νομάτων
Part+volume 3,2, page 725, line 36

                                                  
τ άσων οκ ντίκειται
μν, οδ γάρ στι παρώνυμον παρ τ ασις, λλ ηματικν παρ
τ άσομαι μέσου μέλλοντος (sic).

Aelius Herodianus et Pseudo-Herodianus Gramm., Rhet.,
Περ κλίσεως νομάτων
Part+volume 3,2, page 731, line 28

                                                              
σεσημείωται τ άσων
άσονος δι το <ο> κλιθέν (στι δ νομα κύριον) κα σως ς χον μακρν
τ <α> ν τ παραληγούσ δι το <ο> κλίθη μοίως τ Μαχάων Μα-
χάονος κα κετάων κετάονος.


Όμως οι αναγραμματισμοί μας οδηγούν και στο ΙΑΣΩΝ = ΙΑΝΩΣ. Όπου Ιανός είναι Σατούρνος ή Κρόνος αλλα και ο Ιάννης Ιαννού  και εορτάζεται και ως Ιανουάριος.

Joannes Laurentius Lydus Hist., De mensibus
Book 4, section 2, line 18


ν γρ τ μέρ τν Καλενδν πρόεισι σχηματισμένος
ατς δθεν ανς ν διμόρφ προσώπ, κα Σα-
τορνον ατν καλοσιν οον Κρόνον.

Procopius Hist., De bellis
Book 5, chapter 25, section 19, line 1

                               δ ανος οτος πρτος

μν ν τν ρχαίων θεν, ος δ ωμαοι γλώσσ
τ σφετέρ Πένατες κάλουν.

Suda, Lexicon
Alphabetic letter iota,

<αννς,> αννο: νομα βραϊκόν.
<ανος·> τς πύλας το άνου διαπετάσας βασιλεύς, απερ π
τν μεγίστων πολέμων διηνοίγοντο, χετο πρς τν ω.
<αννουάριος:> γαλμα τετράμορφον δι τς δʹ τροπάς. ο δ
πλάττουσιν ατν ν τ δεξι χειρ κλεδα κατέχοντα, ς ρχν το
χρόνου κα νοιξιν το νιαυτο κα θυρεόν. τεροι δ τ δεξι τʹ,
τ δ ριστερ ξεʹ κατέχοντα, σπερ τν νιαυτόν. θεν κα Λογ-
γνος Αωνοάριον ατν ρμηνεσαι βιάζεται, σανε αἰῶνος πατέρα.
<αολκός.

Όμως η λέξη ΙΑ-ΣΩΝ μπορεί να ερμηνευθεί όμως και ως ΙΑ= Βέλη + ΣΩΝ = Σων-νύω= σώζω. Κάποιος που σώζει από ή με τα βέλη του.


Aelius Herodianus et Pseudo-Herodianus Gramm., Rhet., Partitiones (= πιμερισμοί) [Sp.?] (e codd. Paris. 2543 + 2570)
Page 42, line 5


  ἰῶτα συλλαβ πρ παντς φωνήεντος δι το
ἰῶτα γράφεται· οον· ατρός· άκωβος, άσων, κα
άειρος, κύρια· άλεμος, θρνος· αμβος, μέτρον στί-
χου· ασπις, νομα λίθου· αταταιξ, πίῤῥημα θρηνητικόν·
αχ, κραυγή· αύω, ῥῆμα· ερός· ερεύς· ερεον, τ
θμα· έρων, κύριον· ερουσαλμ, κα εριχ, νόματα
πόλεων· ερεμίας, εροβομ, εσσα, εχονίας, κα
εζεκιλ, νόματα κύρια· ΗΣΟΥΣ· ήϊος, πίθετον το
πόλλωνος· όβας, οβιανς, κα ουλιανς, κύρια· οθρ,
το Μωσέως πενθερός· ορδάνης, ποταμς, κα κύρια
νόματα· ἰὸς, τ βέλος, θεν κα όμωρος, περ τ βέλη
μεμωραμένος· ἰὸς, τ φάρμακον,…


Συνεχίζετε 

15 Μαρτίου 2011

Περὶ Ἀρίωνος Μηθυμναίου


Με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο η Π.Διαθήκη έχει γραφτεί με κομμάτια και αποσπάσματα παραφθαρμένα από αρχαία ελληνικά κείμενα.

Έτσι τα ονόματα παραμένουν ή αλλάζουν κατά βούληση ή κατά με την παραφθορά της γλώσσας των γραφέων.

Ο Αρίων μπορεί να γίνει Ιων-ας ή ο Δευκαλίων να απομείνει ως  Νωε/νεως. Τα περιστέρια να αλλάξουν με κοράκια. Οι ασκοί κατά τον κατακλυσμό να μετατραπούν σε κιβωτούς. Οι κιβωτοί να είναι οι λάρνακες, ή οι Θήβες/θήκες και να υπάρχει μια αντικατάσταση κατά την βούληση των ανώνυμων γραφέων.

Η ουσία παραμένει όμως ίδια. Η ιστορία και ο μύθος (όπου μύθος = λόγος, διήγηση, είδηση, συμβουλή, υποσχεση, σχέδιο, λόγος παλαιός ακόμα και χρησμός) είναι ό ίδιος καθως και τα νοήματα του

Η ιστορία του Αρ-Ιωνα λοιπόν  του ΑΡ = του Α που Ρέει δηλ. του  πρώτου δηλαδή εκ της Ροής/ΡΕΑΣ  + ΙΩΝ-Α (η ερμηνεία ως προς το τι εστί ΙΩΝ έχει ήδη αναλυθεί σε προηγούμενα κείμενα )  έχει ως εξής :


Στον Λιβάνιο Soph., Progymnasmata
Progymnasma 2, section 29, subsection t, line 1


Περ ρίωνος.

  ρίων Μηθυμναος ν κ Μηθύμνης πλευσεν
ες Κόρινθον κα δεικνς ατόθι τν τέχνην εδοκι-
με. βουλόμενος δ κα ν ταλί γενέσθαι λαμπρς
πλευσε κκεσε κα αθις εδοκιμε. γενομένων δ
ατ χρημάτων μεγάλων νες πιβς Κορινθίας ες
Κόρινθον παναπλε.
         κα ο ναται τν χρημάτων
ρασθέντες κτείνειν πεχείρουν. ς δ φιστάμενος
ατος τν χρημάτων π τ σώζεσθαι οκ πειθε,
δευτέρας δεται συγχωρήσεως, στναι ν τ σκευ κα
σαι κα κπηδσαι ες τν θάλατταν π τ τέλει
το σματος. κα ο μν πέτρεψαν, δ σε κα ξ-
επήδησε. δελφς δ ατν ποθες τ κιθαρδ πρς
Ταίναρον ξεκόμισε.


Ο Αρίων από την  Μήθυμνα έπλεε στην Κόρινθο και  για να μην τα πολυλογούμε σώθηκε χάρη στα δελφίνια που τον έβγαλαν  και πάλι στο Ταίναρο.

Κάποια ακόμα εκδοχή της ιστορίας του 



Severus Soph., Narrationes et ethopoeiae
Chapter Di, section 4, line 1


Διήγημα τ κατ τν ρίωνα.

 ρίων Μηθυμναος πρς κιθάρας σκετο τέ-
χνην· Περιάνδρ δ τυράνν συνν, ες ταλίαν πέ-
πλει· ρμώμενος δ κ Τάραντος, νες μν Κορινθίας
πέβη· παρ δ τν συμπλεόντων πιβουλν φιστάμε-
νος νεβάλλετό τι τς μουσικς· κα δελφν τ μέλει
κατακηλούμενος παρασκιρτ τ νηΐ· κα κατ το πε-
λάγους κριφθέντα τν ρίωνα φέρων π τν μων
ξέσωσε· κα νν παρ τν Ταίναρον ρίων στηκεν
π χαλκο δελφνος σχήματος, τς πάλαι τύχης σώζων
πόμνημα.   



Καβάλα στο δελφίνι που λέει και ο στίχος του Λ. Παπαδόπουλου ο Αρίων τον κόσμο γύρισε…

Scholia In Lucianum, Scholia in Lucianum (scholia vetera et recentiora Arethae)
Lucianic work 78,5, section t, line 1

Δελφίς, ρίων, Ποσειδν.

ρίων π Λέσβου κιθαρδς ν ριστος. τοτον
μετ πολλν πλέοντα χρημάτων ο ναται τν χρημάτων  
πιθυμήσαντες ες τν θάλασσαν ρριψαν, δελφς δ ατν
ποδεξάμενος ες τν γν ξήγαγεν, ς στορε ρόδο-
τος [I 24]. ~ ΓVΩ


<ρίονα>] παρ τ παρ' ροδότ [I 24] κα τος λοιπος
πασιν στορούμενα περ ρίονος τ παρόντα· μν γρ
ξ ταλίας ες Κόρινθόν φησι μετ μεγάλων πλούτων
τν π τς μουσικς τς ργασίας ναπλέοντα τ προ-
κείμενα παθεν τν ρίονα οδ ς πόκειται. ~ B
< δ πλουτήσας κτλ.>] σημείωσαι. ~ Γ
<παρανέων*>] κολυμβν. ~ Γ



Scholia In Clementem Alexandrinum, Scholia in protrepticum et paedagogum (scholia recentiora partim sub auctore Aretha)
Page 296, line 7


 ρίων] ρίων Μηθυμναος μν ν τ γένος, μουσικς δ κα
ατός, χθν δελεάσας. οτος γρ λέγεται π δελφνος διασωθναι
κ Σικελίας ες Κόρινθον.
  Μηθυμναος] Λέσβιος· Μήθυμνα γρ πόλις Λέσβου.
 ρίωνι τ Μηθυμναί ν μν τέχνη λαμπρά· μουσικς γρ ν
κα τν κιθάραν ξήσκητο. ν δ κα χρημάτων πόθος ο μέτριος.
οτος κούσας τούς τε ταλιώτας κα Σικελιώτας μουσικς τ' ρν
κα πλουσίους εναι ρας εθς πορεύετο πρς ατος τν τέχνην
πιδειξόμενος κα συναγεραι [τν] πλοτον γλιχόμενος, οπερ κα μά-
λιστ' φίετο. λκάδος ον ναγομένης πιτυχν πει τν πόθον
πληρώσων. ς ον κεσε παρεγένετο κα δε τος ταλιώτας τος
κρούσμασιν κα πλούσιος ν, πολλ τν νθρώπων παρασχομένων,
π τν οκείαν πάλιν σπούδαζεν μετ τν χρημάτων, συνήγαγεν.
ς δ κατ μέσον τν πόρον γένετο, εσει κα τος ναύτας ατς
τς φιλοχρηματίας ρως, κα τν ρίωνα φονεύειν δι τν περιου-
σίαν βούλοντο. ς δ γνω τν ναυτν τν πιβουλήν, τν μν
χρημάτων τος ναύταις ξίστατο, ξίου δ πρ τς τελευτς συγχω-
ρσαι μέλος σαι τ ρθιον. λλ' οκ ες μάτην ατ τ μέλη γε-  
γένηται, δελφνος τούτων κούσαντος. ς γρ μετ τν δν φκεν
κατ τς θαλάττης αυτόν, τος νώτοις δελφς ποδεξάμενος κα
σπερ μισθν ατ τς τέρψεως ποδος π τ Ταίναρον τς
Λακωνικς πεκόμιζεν, θεν κα νν μνημεα το τότε συμβάντος
ν Ταινάρ φυλάττεται· χαλκον γρ ατν μετ το δελφνος νέ-
θηκαν.
χθν] τν δελφνα ρίων.

Όμως στο λεξικό του Ησύχιου  διαβάζουμε 



Hesychius Lexicogr., Lexicon (Α – Ο)
Alphabetic letter alpha, entry 7267, line 1

*<ρίων ππος, Ποσειδνος υἱὸς κα μις τν ρινύων AS

Ο Αρίωνας  λοιπόν μπορεί να είναι και Αρείωνας Ίππος και γιος του Ποσειδώνος και της Δήμητρας κατά μία εκδοχή…

αλλά ο ίππος όπως και το ιππίδιον είναι και το άλογο/αλογάκι αλλά και ο θαλάσσιος ίππος αλλά και στην αργώ της εποχής και  η ασελγής γυναίκα ή φοράδα όπως λέμε ακόμα και σήμερα, όπως στον μύθο με τον Ποσειδώνα η Δήμητρα μεταμορφώθηκε σε φοράδα.

Μέχρι σήμερα και στις μέρες μας έχει περάσει και η Ιπποσύνη ως έννοια αλλα και οι Ιππότες  της στρογγυλής τράπεζας και οι μύθοι των και τα τάγματα των Ιπποτών κλπ.

Suda, Lexicon
Alphabetic letter alpha, entry 3886, line 1

<ρίων,> Μηθυμναος, λυρικς, Κυκλέως υἱὸς, γέγονε κατ τν
ληʹ λυμπιάδα. τινς δ κα μαθητν λκμνος στόρησαν ατόν.
γραψε δ σματα· προοίμια ες πη ͵βʹ. λέγεται κα τραγικο τρόπου
ερετς γενέσθαι κα πρτος χορν στσαι κα διθύραμβον σαι κα
νομάσαι τ δόμενον π το χορο κα Σατύρους εσενεγκεν μ-
μετρα λέγοντας. φυλάττει δ κα π γενικς


Ετσι ο κιθαρωδός Αρίωνας με τον ύμνο που επέλεξε να παίξει αφιερωμένο στον Απόλλωνα σώθηκε καβάλα στο δελφίνι… (περί δελφινιών σε άλλο κείμενο κάποια στιγμή αργότερα)

και φυσικά υπάρχουν και οι ανώνυμοι συγγραφείς που γράφουν την αλήθεια

Anonymi In Oppiani Opera, In Oppiani halieutica exegesis (e cod. Paris. gr. 2735)
Page 369, column a, line 39

                 
Λέγουσι δ' ς Λέσβιος οιδο (ς),
στ δ' ρίων Μηθυμναος, ν κκλησία δοξά-
ζει
ωνν τν μακάριον προφήτην, τοτον λέγουσιν
ν Τάραντι γωνίσασθαι, ριστος δ' ν κιθαρδς,
νικήσας γώνων πιχωρίων κεσε γεγονότων, ποστρέ-
φων κα χρήματα πιφερόμενος, πεβουλεύθη π
λστν ες Κόρινθον τ σθμια γωνίσασθαι, κα
μέλλων φονεύεσθαι π τν ατν, επεν αυτν ίπτειν
ες τν θάλασσαν, κα λαβν κιθάραν, κα σε πρν
φ ατν, δελφν δ' ατόν τις πεδέξατο, κα νεγκεν
π το λόφου Περιάνδρ τ βασιλε, δ' κρυψεν ατν

Συνεχίζετε…
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...