29 Νοεμβρίου 2008

Αμεση επαφή της Ελληνικής γλώσσας με τη γλώσσα των Καλάς



ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ Α.Π.Θ.

Άμεση επαφή της Ελληνικής γλώσσας με τη γλώσσα των Καλάς

Διεθνές Συνέδριο Τεκμηρίωσης Γλωσσών και Παράδοσης, με επίκεντρο τους Καλάς των Ιμαλαΐων πραγματοποιηθηκε από 7 έως και τις 9 Νοεμβρίου 2008, στο Αμφιθέατρο της Κεντρικής Βιβλιοθήκης Α.Π.Θ.
Στόχος του Συνεδρίου είναι η τεκμηρίωση, περιγραφή και αναβίωση γλωσσών υπό εξαφάνιση, με επίκεντρο τη γλώσσα των Καλάς των Ιμαλαΐων.
Στο Συνέδριο συζητήθηκαν μεθοδολογίες επιτόπιας έρευνας - fieldwork) καθώς και πρακτικές αναβίωσης τους, όπως καταγραφή λεξικών και Γραμματικής αλλά και γλωσσικών εγχειριδίων. Επίσης εγίναν ανακοινώσεις που αφορούν στη γλώσσα και παράδοση των Καλάς σε σχέση με την Αρχαία Ελληνική γλώσσα και πολιτισμό.Ιδιαίτερη σημασία έχει η ανακοίνωση των αποτελεσμάτων της έρευνας της Επίκουρης Καθηγήτριας του Αγγλικού Τμήματος του Α.Π.Θ., Ελισάβετ Μελά-Αθανασοπούλου, σχετικά με τους Καλάς των Ιμαλαΐων. Μέσω του Προγράμματος του ΥΠΕΠΘ «Μορφοφωνολογική Περιγραφή της Γλώσσας των Καλάς ως μία Ινδο-Άρια Γλώσσα με Αρχαίες Ελληνικές Ρίζες», η κ. Μελά-Αθανασοπούλου πραγματοποίησε επιτόπια έρευνα (fieldwork) στην περιοχή του Βορειοδυτικού Πακιστάν με τα σύνορα του Αφγανιστάν όπου βρίσκονται οι Κοιλάδες των Καλάς, την άνοιξη και το καλοκαίρι του 2007.
Έζησε με τις οικογένειες των Καλάς, κατέγραψε τη γλώσσα τους, τα ήθη και τα έθιμα τους, τις καθημερινές ασχολίες τους και τις λατρευτικές τελετές τους. Η ερευνά της διακόπηκε προσωρινά για ένα τετράμηνο λόγω βαριάς ασθένειας της από τοπικό πυρετό. Μετά την ανάρρωση της συνέχισε την έρευνα και τις αναλύσεις των στοιχείων που κατέγραψε με τη συνεργασία φυσικού ομιλητή Καλάς που δέχτηκε να έρθει στην Ελλάδα για να τη βοηθήσει να καταγράψει και να σώσει μια γλώσσα που κινδυνεύει άμεσα να εξαφανιστεί.
Από την ανάλυση των μέχρι τώρα στοιχείων αποδεικνύεται επιστημονικά η άμεση επαφή που είχε η Ελληνική γλώσσα με τις τοπικές λαλιές των λαών που κατέκτησε ο Μέγας Αλέξανδρος. Στη γλώσσα των Καλάς διαφαίνεται η επίδραση στο λεκτικό μέρος με αρχαιοελληνικές λέξεις που έχουν διασωθεί στη γλώσσα με την αρχαία σημασία τους.
Στο συντακτικό μέρος υπάρχει ένα μεγάλο τμήμα με πολλαπλές ομοιότητες στην κλίση των ρημάτων και σε γραμματικά φαινόμενα όπως η γενική απόλυτη.
Δυστυχώς, η απομόνωση των Καλάς στις Κοιλάδες σε υψόμετρο μεταξύ 3.000 και 3.800 μέτρων, η πίεση από τους γύρω πληθυσμούς και η ανάγκη για εργασία λόγω του φτωχού φυσικού περιβάλλοντος, τους έφερε σε επαφή με πολλούς λαούς και άλλες γλώσσες με αποτέλεσμα να υπάρχουν πολλαπλά δάνεια στη γλώσσα γεγονός που καθιστά δύσκολη τη διεξαγωγή της έρευνας.
Συγκεκριμένα, στο Συνέδριο εγίναν δύο ανακοινώσεις της Επ. Καθηγήτριας του Α.Π.Θ. Ελισάβετ Μελά Αθανασοπούλου: 1. «Μορφοφωνολογική Ανάλυση της Γλώσσας των Καλάς ως μια Ινδο-Άρια γλώσσα με Αρχαίες Ελληνικές Ρίζες» και 2. «Η Καλάσα Γυναίκα Σήμερα». Προηγηθηκε βίντεο που παρουσιάσε την Καλασική πραγματικότητα όσον αφορά στο θηλυκό πληθυσμό.
Επίσης, σε συνεργασία με τον γλωσσικό της συνεργάτη, Καλάσα συγγραφέα, κ. Talim Khan Bazik, η Επ. Καθηγήτρια του Α.Π.Θ. Ελισάβετ Μελά Αθανασοπούλου παρουσιάσε την τελευταία δημογραφική έρευνα πάνω στον αριθμό των Καλάς, με τίτλο How many are we?", που πραγματοποιήθηκε από τον Ιούνιο 2008 έως και το Σεπτέμβριο 2008.
Οι εργασίες του Συνεδρίου διεξαχθησαν σύμφωνα με δύο παράλληλες κατευθύνσεις, (α) η Γλωσσολογική και (β) η Πολιτιστική και Λαογραφική. Για το λόγο αυτό, το Συνέδριο απευθυνόταν •σε ακαδημαϊκούς και φοιτητές από τα τμήματα Γλωσσολογίας, Λαογραφίας, αλλά και Ιστορίας-Αρχαιολογίας, Πολιτισμού και Εκπαίδευσης αλλά και σε κάθε ενδιαφερόμενο. Προσκεκλημένοι Ομιλητές του Συνεδρίου είναι άνθρωποι της επιστήμης, της έρευνας, καταγραφής και αναβίωσης Γλωσσών υπό Εξαφάνιση. Ο Peter Austin (SOAS, Μεγάλη Βρετανία), ο Nikolaus Himmelmann (Univesrita et Muenster, Γερμανία), η Elena Bashir (University of Chicago, ΗΠΑ), ο Αugusto Cacopardo (Universita di Firenze, Ιταλία) και ο Jan Heegard Petersen (University of Copenhagen, Δανία), μαζί με άλλους 45 ομιλητές από Ελλάδα και εξωτερικό τα αποτελέσματα των πρωτότυπων ερευνών που διεξάγουν σε διάφορα σημεία του πλανήτη και για τις μεθόδους που ακολουθούν.
Όσον αφορά στις Ελληνικές διαλεκτούς-γλώσσες υπό εξαφάνιση, οι Ελληνικές ανακοινώσεις αναφέρονται κυρίως στα Βλάχικα του Μετσόβου, στα Ποντιακά και στα Σμυρναίικα, στα Πομάκικα της Θράκης, στα Γκρίγκο της Κάτω Ιταλίας. Οι κκ Peter Austin και Nikolaus Himmelmann εκάναν δωρεάν σεμινάρια στους φοιτητές του Α.Π.Θ. κατά τη διάρκεια του Συνεδρίου.
Στο πρόγραμμα περιλαμβάνονταν επίσης διαλέξεις, σε ευρύ κοινό, παρουσίαση νέων βιβλίων, πολιτιστικές εκδηλώσεις, ταξίδια σε Αρχαιολογικούς χώρους, επισκέψεις σε Μουσεία.

4 Νοεμβρίου 2008



31 Οραματισμοί για δημιουργικούς ανθρώπους: Η φώτιση οδηγεί στην πληρότητα. Η φώτιση είναι αποτέλεσμα της άνευ όρων αγάπης και η αγάπη καλλιεργείται με τη γνώση και την κατανόηση. Ο τρόπος με τον οποίο έχει γραφτεί αυτό το βιβλίο παροτρύνει τον αναγνώστη να αισθανθεί όμορφα με τον εαυτό του και να συνειδητοποιήσει το έμφυτο μεγαλείο του









3 Νοεμβρίου 2008

Συνοπτικό συντακτικό της αρχαίας ελληνικής γλώσσας



Συνοπτικό Συντακτικό της Αρχαίας Ελληνικής για το Λύκειο

με Ερωτήσεις και Απαντήσεις

με 2500 μεταφρασμένα παραδείγματα

Εκδ. Βολονάκη pdf, 404 σελίδες


(έχω προσθέσει σελιδοδείκτες για εύκολη πλοήγηση στις ενότητες)

Λεξικό Σούδα ή Σουϊδα του 10 αι.


ΛΕΞΙΚΟ ΣΟΥΔΑ ή ΣΟΥΪΔΑ


σελίδες: 1160format pdf (168 Mb)

Σούδα ή Σουίδα είναι ένα από τα σημαντικότερα ελληνικά λεξικά ή εγκυκλοπαίδειες το οποίο γράφτηκε τον 10ο αιώνα.


Πιθανόν Σούδας ή Σουίδας να είναι το όνομα του συντάκτη του. Περιέχει 30,000 λήμματα, πολλά από τα οποία περιέχουν στοιχεία από πηγές που διαφορετικά θα είχαν χαθεί στον καιρό μας. Το λεξικό του είναι ένα από τα πολυτιμότερα έγγραφα για την ελληνική φιλολογία, την γραμματική, και τη λογοτεχνική ιστορία.
Τίποτα δεν είναι γνωστό για τον ίδιο τον Σουίδα εκτός από το ότι έζησε στα μέσα του 10ου αιώνα, προφανώς στην Κωνσταντινούπολη, και ότι ήταν πιθανώς ένα εκκλησιαστικό πρόσωπο που αφιερώθηκε στις λογοτεχνικές μελέτες. Νεότερες θεωρίες αναφέρουν ότι πιθανόν να μην είναι το όνομα του συντάκτη αλλά ότι πρόκειται για συλλογικό έργο και η λέξη προέρχεται από λατινική λέξη που σημαίνει "φρούριο" και χρησιμοποιήθηκε για να περιγράψει τον σκοπό του έργου, την περιφρούρηση της γνώσης.

Χρησιμοποιεί υλικό από την κλασσική περίοδο ως τους χρόνους του ενώ μια μακριά σειρά μετεγενέστερων συγγραφέων όπως ο Ευστάθιος Θεσσαλονίκης, αναφέρονται σε αυτόν. Τα σημεία στα οποία γίνεται αναφορά στον Μιχαήλ Ψελλό θεωρούνται μετεγενέστερες προσθήκες.
Το λεξικό Σουίδα είναι κάτι μεταξύ ενός γραμματικού λεξικού και μιας εγκυκλοπαίδειας με τη σύγχρονη έννοια. Εξηγεί την πηγή, την ετυμολογία, και τη σημασία λέξεων σύμφωνα με φιλολογία της περιόδου του, χρησιμοποιώντας πηγές όπως ο Αρποκράτιος και ο Ελλάδιος. Δεν υπάρχει τίποτα σημαντικό σε αυτό το μέρος της εργασίας του, ωστόσο τα άρθρα σχετικά με τη λογοτεχνική ιστορία, είναι πολύτιμα. Σε αυτά δίνει έναν όγκο λεπτομερειών και ως ένα ορισμένο βαθμό αποσπασμάτων από συγγραφείς των οποίων τα έργα θα είχαν ειδάλλως χαθεί εντελώς. Χρησιμοποιεί παλαιότερα σχόλια για τους κλασικούς (Όμηρο, Θουκυδίδη, Σοφοκλή, κ.λπ.), και για τους νεότερους συγγραφείς, Πολύβιο, Ιώσηπο, το «Πασχάλιο χρονικό», Γεώργιο Σύγκελλο, Γεώργιο Μοναχό ή Αμαρτωλό, κλπ.
Έτσι το λεξικό του αντιπροσωπεύει ένα καλό έργο αναφοράς για πρόσωπα που διαδραμάτισαν ρόλο στην πολιτική, εκκλησιαστική, και λογοτεχνική ιστορία της ανατολής ως τον δέκατο αιώνα.

Η κύρια πηγή του για αυτό είναι η εγκυκλοπαίδεια του Κωνσταντίνου Ζ' Πορφυρογέννητου (912-59), και για τη ρωμαϊκή ιστορία τα αποσπάσματα του Ιωάννη του Αντιόχειου (7ος αιώνας). Άλλες πηγές του είναι το Ονοματολόγιο ή Πίναξ του Ησύχιου του Μιλήσιου, το Χρονικό του Γεώργιου Μοναχού, οι βιογραφίες του Διογένη Λαέρτιου και τα έργα των Αθήναιου και Φιλόστρατου.
Το λεξικό είναι ταξινομημένο, όχι ακριβώς αλφαβητικά, αλλά σύμφωνα με ένα σύστημα (στο παρελθόν κοινό σε πολλές γλώσσες) που λέγεται «αντιστοιχία»· δηλαδή τα γράμματα ακολουθούν φωνητική σειρά, κατά τον ήχο (φυσικά με την προφορά των χρόνων του Σουίδα, η οποία είναι η ίδια με τα σύγχρονα ελληνικά).

Έτσι για παράδειγμα το άλφα-γιώτα έρχεται μετά από το έψιλον· έψιλον-γιώτα, ήτα-γιώτα έρχονται μετά από το ζήτα, το ωμέγα μετά από το όμικρον, κλπ. Το σύστημα δεν είναι δύσκολο να μαθευτεί και να απομνημονευθεί, αλλά σε μερικές σύγχρονες εκδόσεις το έργο αναταξινομήθηκε εκ νέου αλφαβητικά.

Το Σουίδα περιέχει πολύ υλικό για την εκκλησιαστική ιστορία μεταξύ των βιογραφικών άρθρων του. Αλλά υπάρχουν πολύ λίγα αυτού του είδους που δεν είναι επίσης γνωστά από άλλες πηγές. Το λεξικό μπορεί ακόμα να εκπληρώσει τον αρχικό σκοπό του ως ένα κατάλληλο έργο αναφοράς.
Το Σούδα εκδόθηκε με κριτικά σχόλια από την Δανή Άντα Άντλερ (Ληψία, 1928-1938. Ενώ στην Ελλάδα την έκδοσή του επιμελήθηκε πριν λίγα χρόνια ο καθηγητής βυζαντινής φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ Βασίλιος Κατσαρός.

30 Οκτωβρίου 2008

Τα περιστέρια κατατρώνε την Σφίγγα


8/9 (Νewsroom ΔΟΛ )


Να μεταμορφωθεί σε άμορφη μάζα, εάν δεν υπάρξει κάποια επέμβαση γρήγορα, κινδυνεύει η Σφίγγα της Αιγύπτου, η οποία δέχεται καθημερινά επίθεση από τα Περιστέρια, τα οποία τσιμπολογούν το πέτρωμα της και στην συνέχεια στήνουν τις φωλιές τους στα μάτια της και στα αυτιά της...


Όπως αναφέρει το Έθνος", πρόσφατα ο Γενικός Διευθυντής Αρχαιοτήτων της Αιγύπτου Ζαχί Χαουας διαπίστωσε πως το πέτρωμα της Σφίγγας -ασβεστόλιθος - αποτελεί πολύ νόστιμο "μεζέ" για τα Περιστέρια. Πλην όμως αυτό αποτελεί και μεγάλο κίνδυνο για την ακεραιότητα του γλυπτού, που κινδυνεύει να μεταμορφωθεί σε άμορφη μάζα, καθώς η οξύτητα των περιττωμάτων τους κατάτρωει τον βράχο.


Μεγάλος φόβος των Αρχαιολόγων είναι μήπως προσελκυσθούν μεγαλύτεροι πληθυσμοί πτηνών και από γειτονικές περιοχές, γι' αυτό και εξετάζονται οι τρόποι απομάκρυνσης των Περιστεριών, όπως ακίδες (όπως συμβαίνει στην Αθήνα) ή υπέρηχοι (όπως συμβαίνει στην Ιταλία).

Η Σφίγγα είναι ένα από τα πιο χαρακτηριστικά Αξιοθέατα της Αιγύπτου. Έχει το κεφάλι ενός Φαραώ - που φοράει τα βασιλικά κοσμήματα - και το σώμα ενός Λιονταριού.

Οι Αιγυπτιολόγοι υποστηρίζουν ότι αντιπροσωπεύει τον Χεφρίνο, λόγω της τοποθεσίας αλλά και της ομοιότητας της με τον συγκεκριμένο Βασιλιά.

Δημιουργήθηκε στην θέση αυτή για να φυλάει το συγκρότημα του Χεφρέν. Κτίστηκε από το 2558 π.Χ. έως το 2535 π.Χ. Έχει συνολικό ύψος 20 μέτρα, το πρόσωπο έχει πλάτος 6 μετρά και το σώμα έχει μήκος 57 μέτρα.

Ανασκαφές και διπλωματία στις Αρχαίες Αιγές


"Η αρχαιολογία μπορεί να βοηθήσει -και το κάνει- στη διένεξη με τα Σκόπια. Είναι σε θέση να αντικρούσει αποτελεσματικά την προσπάθεια που καταβάλλει το γειτονικό κρατίδιο να οικειοποιηθεί την ελληνική Ιστορία", δήλωσε στον ΕΤ.Κ η κυρία Αγγελική Κοτταρίδη της ΙΖ' Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων, διδάκτωρ αρχαιολόγος, υπεύθυνη του αρχαιολογικού χώρου των Αιγών και του μουσείου των Αιγών.


Εργάζεται νυχθημερόν στο εξαιρετικό ανάκτορο του Φιλίππου, τον "Παρθενώνα της Μακεδονίας". Εξοργίζεται όταν ακούει τους γείτονες να αμφισβητούν την ελληνικότητα της περιοχής. Γνωρίζει με στοιχεία, τα οποία έχει παρουσιάσει πολλές φορές σε διεθνή συνέδρια, ότι οι Μακεδόνες είναι Έλληνες.

Όμως, τα συγκεκριμένα στοιχεία αξιοποιούνται από το διπλωματικό σώμα; "Υπάρχει έμμεση κι όχι άμεση συνεργασία με το υπουργείο Εξωτερικών στο συγκεκριμένο ζήτημα.


Το ΥΠ ΕΞ. στέλνει για επίσκεψη στις Αίγες αρχηγούς κρατών, πρωθυπουργούς, υπουργούς Εξωτερικών που έρχονται στην Ελλάδα. Εμείς τους ενημερώνουμε με στοιχεία για τις ελληνικές θέσεις. Από ό,τι είμαι σε θέση να γνωρίζω, στην επιχειρηματολογία του υπουργείου Εξωτερικών δεν περιλαμβάνονται τα αρχαιολογικά ευρήματα. Οι διπλωμάτες μιλούν και συνεννοούνται έχοντας ως δεδομένο τη σύγχρονη πολιτική συγκυρία. Δεν νομίζω ότι οι συνομιλητές του υπουργείου Εξωτερικών θα ενδιαφέρονταν άμεσα ή θα άλλαζαν άποψη αν η Ελλάδα επικαλούνταν μόνο τις αρχαιολογικές ανακαλύψεις στη μακεδονική γη", είπε η αρχαιολόγος. Την ίδια ώρα, το υπουργείο Πολιτισμού προωθεί τις ελληνικές θέσεις σε διεθνή αρχαιολογικά συνέδρια.

Οι Σκοπιανοί τα βάζουν όλα στο παιχνίδι. Προσπαθούν να μπερδέψουν τον υπόλοιπο κόσμο με ένα μίγμα Ιστορίας και πολιτικής. Θέλουν να παρουσιάσουν το άσπρο... μαύρο.


Πονάω όταν γυρνάω στο σπίτι, μετά από μία κοπιαστική μέρα στο ανάκτορο του Φιλίππου και διαβάζω στις εφημερίδες για τους ισχυρισμούς των Σκοπιανών. Η αρχαιολογία "μιλάει" με έργα και πράξεις", πρόσθεσε. Όλες οι ανακαλύψεις στις Αίγες συνηγορούν ότι πρόκειται για την πρωτεύουσα της Μακεδονίας και ότι οι Μακεδόνες είναι Έλληνες.


Ορισμένα από τα επιχειρήματα σχετίζονται με τα ελληνικά ονόματα που βρέθηκαν στις 76 επιτύμβιες στήλες, τα ονόματα της πόλης και των βασιλέων, αλλά και τα αντικείμενα, τις μορφές, τις κατόψεις των κτιρίων, τους ναούς. Ολα φωνάζουν... Ελλάδα", τόνισε με έμφαση και πρόσθεσε ότι τόσα χρόνια δεν έχει έρθει 'αντιμέτωπη" με Σκοπιανούς συναδέλφους της, καθώς οι γείτονες αποφεύγουν να συμμετάσχουν σε διεθνή αρχαιολογικά συνέδρια.


Η κ. Κοτταρίδη συνεχίζει ακάθεκτη το έργο της στο ανάκτορο του Φιλίππου, το οποίο αναπτύσσεται σε 14 στρέμματα και έχει τρεις φορές το μέγεθος του Παρθενώνα. Αποτελεί μέρος ενός μεγάλου οικοδομικού προγράμματος που είχε στόχο να λαμπρύνει και να εκσυγχρονίσει τις Αίγες.
Εμπνευστής και χρηματοδότης αυτού του προγράμματος δεν μπορεί να είναι άλλος από τον Φίλιππο."Πιστεύω πως, όταν το καλοκαίρι του 336 π.Χ. ο εκλεγμένος ηγεμόνας όλων των Ελλήνων, ο βασιλεύς των Μακεδόνων και κυρίαρχος των Βαλκανίων, αποφάσισε να γιορτάσει με τον πιο λαμπρό τρόπο την παντοδυναμία του στις Αίγες, είχε έτοιμο εδώ ένα παλάτι αντάξιο του για να φιλοξενήσει και να εντυπωσιάσει τους προσκεκλημένους του, ένα κτίριο μοναδικό και πρωτοφανές, απτό σύμβολο της εξουσίας του, σκηνικό επιβλητικό για τη μοίρα του και αυτό το κτίριο δεν ήταν άλλο από το παλάτι που εμείς έχουμε την τύχη, την τιμή και την τεράστια ευθύνη να ερευνούμε και να φροντίζουμε “ πρόσθεσε- η κ. Κοτταρίδου—.


Του Αγγέλου Αγγελίδη

Η αγάπη αρχίζει μετα το μήνα του Μέλιτος







ΕΚΔΟΤΗΣ: Ρέμπελ


ΕΤΟΣ ΕΚΔΟΣΗΣ: 1999


ΣΕΛΙΔΕΣ: 150


ΤΥΠΟΣ: pdf OCR


Η ΑΓΑΠΗ δεν έχει κανένα ΕΛΑΤΗΡΙΟ.



Η αγάπη είναι ΑΠΛΗ.


Η αγάπη είναι ΠΑΡΑΛΟΓΗ, χωρίς στόχο, χωρίς αιτία καιγι' αυτό είναι τόσο ΟΜΟΡΦΗ.


Δεν είναι εμπόρευμα,δεν είναι αντικείμενο αυτού του κόσμου.


Είναι κάτι απο το υπερπέραν.


Είναι ένας ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΣ απο το υπερπέραν.


Γι' αυτό δεν μπορούμε να βρούμε κανένα λόγο για την ύπαρξή της.
Όταν μπορείς να βρεις έναν οποιονδήποτε λόγο για την αγάπη σου, τότε αυτό δεν είναι αγάπη.


Τότε αυτό πρέπει να 'ναι κάτι διαφορετικό.


Όταν μπορείς να απαντήσεις γιατί, τότε αυτό απλώςσημαίνει ότι υπάρχει κάτι άλλο, αλλά όχι αγάπη.
Η αγάπη είναι η ΑΙΤΙΑ για όλα,γι' αυτό και η ίδια η αγάπη δεν μπορεί να έχει καμιά αιτία.


Η αγάπη είναι ο ΤΕΛΙΚΟΣ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΣ για όλα.


Όλα τα άλλα υπηρετούν την αγάπη,γι' αυτό η αγάπη δεν μπορεί να είναι υλικόγια κάτι διαφορετικό.


Είναι η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΑΞΙΑ.



http://rapidshare.com/files/155926584/Osho_-_H_Agapi_arxizei_meta_to_mina_tou_melitos.OCR.pdf

24 Οκτωβρίου 2008

Απο την Φωτεινή στο Δάσκαλό μας "ΠΑΥΛΟ ΚΥΡΑΓΓΕΛΟ" με αγάπη





[Πανάρχαια προσευχή - επίκληση υπάρχει και λειτουργεί μυστικά μέσα στο Ελληνικό Αλφάβητο από καταβολής του.

Η διαδοχή των γραμμάτων στην πλήρη εκφώνησή τους (Άλφα, Βήτα, Γάμα κλπ.) δεν είναι καθόλου τυχαία,αλλά πίσω από αυτήν υπολανθάνει μια πλήρης γραμματική,συντακτική και νοηματική συνέχεια, ανώτερης σύλληψης.

"ΑΛ ΦΑ,

ΒΗ ΤΑ ΓΑ!

ΑΜΑ ΔΕ ΕΛ ΤΑ ΕΨ ΙΛΩΝ.

ΣΤΗ ΙΓΜΑ (ΙΝΑ) ΖΗ ΤΑ,

Η ΤΑ,

ΘΗ ΤΑ ΙΩΤΑΚΑΤΑ ΠΑΛΛΑΝ ΔΑ.

(ΙΝΑ) ΜΗ ΝΥΞ Η,

Ο ΜΙΚΡΟΝ (ΕΣΤΙ),

ΠΥΡΟΣ (ΔΕ) ΙΓΜΑΤΑΦΗ ΕΨ ΙΛΩΝ,

ΦΥ(ΟΙ) ΨΥΧΗ,

Ο ΜΕΓΑ (ΕΣΤΙ)".


Απόδοση

Άλ, εσύ που είσαι το Φως, έλα στη Γή!

Κι εσύ Έλ ρίξε τις ακτίνες σου στην ιλύ που ψήνεται(που βρίσκεται σε κατάσταση αναβρασμού).

Ας γίνει ένα καταστάλαγμα (μια ξηρά)για να μπορέσουν τα Εγώ να ζήσουν,

να υπάρξουνκαι να σταθούν πάνω στην παλλόμενη Γη.

Ας μην επικρατήσει η νύχτα, που είναι το μικρόν,και κινδυνέψει να ταφεί (να σβήσει, να χαθεί)

το καταστάλαγμα του πυρός μέσα στην αναβράζουσα ιλύ,και ας αναπτυχθεί η Ψυχή,

που είναι το μέγιστο,το σημαντικότερο όλων!


Η εκφώνηση της επίκλησης αυτής, στον αρχαϊκό της τύπο,έχει μια ισχυρή δονητική επίδραση στους αισθανόμενους Ανθρώπους του Φωτός, σε όποιο σημείο αυτού του Πλανήτη και αν ίστανται, διότι πάνω απ΄ όλα είναι μια μυστηριακή κρούση στον ιερό σπόρο της Ψυχής τους...Πυρισπορος]...


η εγγραφη αφιερωμενη στο δασκαλο μου με σεβασμο και αγαπη...στο Παυλο Κυραγγελο που εφυγε προσφατα..

εναν απλο και συχνα απλοικο ανθρωπο,που πιστεψε στο θεο λατρεψε τη φυση και αγαπησε βαθειατο συνανθρωπο..

που εζησε ολη τη ζωη του αναλυοντας τον Ελληνα λογο και μεταδιδοντας απλοχερα τη γνωση του..

πολλοι απο τους σημερινους ερευνητες, που μονοπωλουν το ενδιαφερον, οσων ασχολουνται

με παρομοια θεματα, με τα βιβλια τους και την παρουσια τους στο διαδυκτιο και την τηλεοραση, υπηρξαν μαθητες και συνεργατες του...

απο κανεναν δεν εχω ακουσει εστω και μια φορα να τον μνημονευει..μονον ο Γ.Τσαγκρινος προς τιμην του και ο γνωστος ξενος συγγραφεας Ν.ICKE τον εχουν αναφερει ως πηγη τους..


το πιο πανω κειμενο κυκλοφορει ευρεως στο διαδυκτιο-ελαφρα τη καρδια ομολογουμενως-ομως κανεις δεν ειπε πως εκεινος το εβγαλε προς τα εξω..

εγω πικραινομαι,εκεινον δεν τον εννοιαζε..ηταν πολυ μακρια απ ολα αυτα..λατρεψε τον Πυθαγορα κι εζησε σαν πυθαγορειος..σιωπηλος, ηθικος, συνετος, προσπαθοντας να συντονισει το ειναι του με τους νομους του συμπαντος και του νοος...

και τον θυμαμαι να γραφει στον πινακα.."νοος!! βλεπετε;να τα δυο ομικρον ενωμενα μας δινουν το συμβολο του απειρου"..

σαν Πυθαγορειος εζησε..διδασκοντας με το παραδειγματου και μονον ..οπως κανουν ολοι οι μεγαλοι δασκαλοι...

"μια ειναι η απαντηση σ ολα τα ερωτηματα...η αγαπη.."

"στην θαλασσα της αγαπης εξαγνιζουμε το εγω μας.." ελεγε,το πιστευε και ζουσε ετσι ακριβως..

σου χρωσταω πολλα Παυλο.. και ξερω πως μου θυμωνεις τωρα που με βλεπεις να κλαιω και να σπαραζω...

"με το θανατο συνεχιζει μια αλλη φαση ζωης' σ ακουω να λες..ομως εγω δεν ειμαι εσυ..δασκαλε..δεν αγγιζω τη σοφια σου........


γιατι Παυλο;;;γιατι;...ας εισαι καλα εκει ψηλα ηρεμος και γαληνιος μετεχοντας στην αποκαλυψη του ενος και του παντος.. δεν υπαρχουν πια μυστικα για σενα..κι ευχομαι να συναντηθουμε ολοι μαζι καποτε και να συνεχισεις να μας διδασκεις με το μοναδικο σου τροπο..να συνεχισουμεαπο κει που σταματησαμε..ολη την αγαπη μου δασκαλε.


κι ας μου επιτραπει να παραφρασω ενα ποιημα του Καρακουλη


Σημερα σε θυμήθηκα.

Ήλθες σαν νεανικό παράπονο,δάσκαλε.

Κι έχω συμπληρώσει

μισό αιώνα αυταπάτης.

Αναλογίσθηκα τους δρόμους που άνοιγες,

τα λόγια σου για πρωινά λαμπερά

και σύννεφα συλλογικά της φοβερής πατρίδας.

Πικρογέλασα όταν ξαναθυμήθηκα

Φορούσες βλέμμα καθαρό

και πουκάμισο ανοιχτό.

Δε χάθηκες σαν τους άλλους

με τα ευπρεπή κοστούμια

που μαύρισαν σιγά σιγά

απ’ το πένθος της καριέρας.

Μας είχες τάξει εκδρομή

στη σκόνη των ένδοξων αιώνων.

Μας άφησες κι έφυγες μόνος,..

χρονια περασαν..

με θρέψανε αγκάθια πολλάκι

οι κρυφές σου σημειώσεις

για γλώσσα ελληνική και ιστορία....

έμαθα πως τη σημαία σου

την έχεις τώρα για καλά διπλώσει

και νύχτες πολλές έχουν τους ώμους σου βαρύνει.

Ώριμοι κι εμείς στα χρόνια

σε καλούμε στη σύναξη της τάξης

να παίξουμε μαζίμε τα πνιγμένα όνειρα.

Έλα, δάσκαλε,με πουκάμισο ανοιχτό

και κράτα το απουσιολόγιο,

αν και ξέρουμε πως όλοι είναι απόντες.....

Δάσκαλε ακόμη περιμένουμε

την εκδρομή που μας είχες τάξει

στη σκόνη των ένδοξων αιώνων,

στην Αθήνα που βουλιάζει

μέσα στα τιμαλφή της.

Σε περιμένουμε, δάσκαλε,

επειδή επιμένουν η ίδια επιδημία και σιωπή.


Αναρτήθηκε από Φωτεινή στις 2:01 μμ





13 Οκτωβρίου 2008

Κοσμοσκάφος Στα-Γύρο Εψιλον- To Οργάνων Όργανο του Αριστοτέλη / Γ. Λευκοφρύδη


Κοσμοσκάφος Στα-Γύρο Έψιλον - Το οργάνων όργανο του Αριστοτέλη - Γ. Λευκοφρύδης 12 Οκτ 2008


Το σπανιώτατο αυτό βιβλίο του Γ. Λευκοφρύδη κυκλοφόρησε το 1977 σε 50 αντίτυπα (γραμμένο σε γραφομηχανή) και αμέσως απεσύρθη από τον συγγραφέα.Με λίγα λόγια ο Γ. Λευκοφρύδης υποστηρίζει ότι αποκωδικοποίησε το "Οργάνων Όργανο" του Αριστοτέλη και ανακάληψε ότι ο Αριστοτέλης ήρθε από τον Αστερισμό του Λαγού. Μας λέει πότε ήλθε στη γη, πώς έζησε, πώς κινείται το κοσμοσκάφος του, και πώς θα επιστρέψει πάλι στο άστρο του...Οι μυημένοι θα αναγνωρίζουν το βιβλίο αυτό που αναφέρεται στα βιβλία του Κεραμυδά για την ομάδα "Ε". Τώρα έχουν όλοι την ευκαιρία να διαβάσουν το original, και να βγάλουν τα δικά τους συμπεράσματα.

http://rs309.rapidshare.com/files/153288284/Giorgos_Leykofridis_-_Kosmoskafos_Sta-Gyro_Epsilon.pdf

25 Σεπτεμβρίου 2008

Ελληνική γλώσσα-τροφός όλων των γλωσσών

Πηγή:
http://durabond.ca/gdouridas/glossa2.html

Μία εργασία βασισμένη σε Μελέτη της ομογενούς καθηγήτριας Αναστασίας Γονέου .
Με τίτλο «Ελληνική Γλώσσα - τροφός όλων των γλωσσών», η Αναστασία Γονέου, μεταξύ άλλων, αναφέρει:
«Η Ομηρική (Ελληνική) Γλώσσα, αποτελεί τη βάση επάνω στην οποία στηρίχτηκαν πλήθος σύγχρονων γλωσσών. Ακόμα κι αν δεν υπήρχε καμία άλλη αναφορά, ακόμα κι αν δεν είχε διασωθεί κανένα προκατακλυσμιαίο μνημείο, θα αρκούσε η Ελληνική Γλώσσα ως απόδειξη της ύπαρξης στο παρελθόν, μίας εποχής μεγάλου πολιτισμού. Στη γλώσσα μας είναι εμφυτευμένη όλη η γνώση που κατέκτησε ο άνθρωπος, έως την παρούσα στιγμή. Κάθε ελληνική λέξη-όρος φέρει ένα βαρύ φορτίο νόησης, φορτίο που οι προγενέστεροι 'εξόδευσαν', για να κατακτήσουν γνωστικά τη συγκεκριμένη έννοια και να την 'βαπτίσουν' με το συγκεκριμένο όνομα-λέξη».
Παράδειγμα:
AFTER = Από το ομηρικό αυτάρ= μετά. Ο Όμηρος λέει: ''θα σας διηγηθώ τι έγινε αυτάρ''.
AMEN = λατινικά: amen. Το γνωστό αμήν προέρχεται από το αρχαιότατο ή μήν = αληθώς, (Ιλιάδα Ομήρου β291-301), ημέν. Η εξέλιξη του ημέν είναι το σημερινό αμέ!
BANK = λατινικά pango από το παγιώ, πήγνυμι. Οι τράπεζες πήραν την ονομασία τους από τα πρώτα 'τραπέζια' (πάγκους) της αγοράς.
BAR = λατινικά: barra από το μάρα = εργαλείο σιδηρουργού.
BOSS = από το πόσσις = ο αφέντης του σπιτιού.
BRAVO = λατινικό, από το βραβείο.
BROTHER = λατινικά frater από το φράτωρ.
CARE = από το καρέζω.
COLONIE από το κολώνεια = αποικιακή πόλη.
DAY = Οι Κρητικοί έλεγαν την ημέρα 'δία'. Και: ευδιάθετος = είναι σε καλή μέρα.
DISASTER = από το δυσοίωνος + αστήρ
DOLLAR = από το τάλλαρον = καλάθι που χρησίμευε ως μονάδα μέτρησης στις ανταλλαγές. π.χ. «δώσε μου 5 τάλλαρα σιτάρι». Παράγωγο είναι το τάλληρο, αλλά και το τελλάρo!
DOUBLE = από το διπλούς - διπλός.
EXIST = λατινικά ex+sisto από το έξ+ίστημι= εξέχω, προέχω.
EXIT = από το έξιτε = εξέλθετε
EYES = από το φάεα = μάτια.
FATHER = από το πάτερ (πατήρ).
FLOWER = λατινικά flos από το φλόος.
FRAPPER = από το φραγκικό hrappan που προέρχεται από το (F)ραπίζω = κτυπώ (F= δίγαμμα).
GLAMO UR = λατινικό gramo ur από το γραμμάριο. Οι μάγοι παρασκεύαζαν τις συνταγές τους με συστατικά μετρημένα σε γραμμάρια και επειδή η όλη διαδικασία ήταν γοητευτική και με κύρος, το gramo ur -glamou r , πήρε την σημερινή έννοια.
HEART, CORE = από το κέαρ = καρδιά.
HUMOR = από το χυμόρ = χυμός (Στην ευβοϊκή διάλεκτο, όπως αναφέρεται και στον Κρατύλο του Πλάτωνος, το τελικό 'ς' προφέρεται ως 'ρ'. Π.χ. σκληρότηρ αντί σκληρότης).
I = από το εγώ ή ίω, όπως είναι στην βοιωτική διάλεκτο.
ILLUSION = από το λίζει = παίζει.
ΙS = από το είς.
KARAT = εκ του κεράτιον, (μικρό κέρας για τη στάθμιση βάρους).
KISS ME = εκ του κύσον με = φίλησέ με (...είπε ο Οδυσσέας στην Πηνελόπη).
LORD = εκ του λάρς. Οι Πελασγικές Ακροπόλεις ονομάζονταν Λάρισσες και ο διοικητής τους λάρς ή λαέρτης. Όπως: Λαέρτης - πατέρας του Οδυσσέα).
LOVE = λατινικό: love από το 'λάFω'. Το δίγαμμα (F) γίνεται 'αυ' και 'λάF ω ' σημαίνει ''θέλω πολύ''.
MARMELADE = λατινικά melimelum από το μελίμηλον = κυδώνι.
MATRIX = από το μήτρα.
MATURITY = λατινικά: maturus από το μαδαρός= υγρός.
MAXIMUM = λατινικά: maximum από το μέγιστος.
MAYONNAISE = από την πόλη Mayon, που πήρε το όνομά της από το Μάχων = ελληνικό όνομα και αδελφός του Αννίβα.
ME = από το με.
MEDICINE = λατινικά :medeor από το μέδομαι, μήδομαι = σκέπτομαι, πράττω επιδέξια. Και μέδω = φροντίζω, μεδέων = προστάτης.
MENACE = από το μήνις.
MENTOR = από το μέντωρ.
MINE = από το Μινώαι (= λιμάνια του Μίνωα, όπου γινόταν εμπόριο μεταλλευμάτων. «Κρητών λιμένες, Μίνωαι καλούμεναι». (Διοδ.Σικελ.Ε'84,2).
MINOR = λατινικά: minor από το μινύς = μικρός. Στα επίσημα γεύματα είχαν το μινύθες γραμμάτιον, ένα μικρό κείμενο στο οποίο αναγραφόταν τι περιελάμβανε το γεύμα. Παράγωγο το... menu!
MODEL = από το μήδος= σχέδιο (η ίδια ρίζα με τη μόδα (= moda ).
MOKE = από το μώκος = αυτός που χλευάζει.
MONEY = λατινικό: moneta από το μονία = μόνη επωνυμία της Θεάς Ήρας: Ηραμονία. Στο προαύλιο του ναού της Θεάς στη Ρώμη ήταν το νομισματοκοπείο και τα νομίσματα έφεραν την παράστασή της, (monetae).
MOTHER = από το μάτηρ, μήτηρ.
MOVE = από το ομηρικό αμείβου = κουνήσου!
MOW = από το αμάω = θερίζω.
NIGHT = από το νύχτα.
NO = λατινικό: non, ne εκ του εκ του νη: αρνητικό μόριο (''νέ τρώει, νέ πίνει''), ή ( νηπενθής = απενθής, νηνεμία = έλλειψη ανέμου.
PAUSE = από το παύση.
RESISTANCE = από το ρά + ίστημι.
RESTAURANT = από το ρά + ίσταμαι = έφαγα και στηλώθηκα.
RESTORATION = λατινικά restauro από το ρά+ίστημι, όπου το ρά δείχνει συνάρτηση, ακολουθία, π.χ. ρά-θυμος, και ίστημι = στήνομαι.
SERPENT = λατινικά serpo από το έρπω (ερπετό). H δασεία (') προφέρεται ως σ = σερπετό.
SEX = από το έξις. Η λέξη δασύνεται και η δασεία μετατρέπεται σε σίγμα και = s + έξις.
SIMPLE = από το απλούς (η λέξη δασύνεται).
SPACE = από το σπίζω = εκτείνω διαρκώς.
SPONSOR από το σπένδω = προσφέρω ( σπονδή).
TRANSFER από το τρύω (διαπερνώ) + φέρω. Transatlantic = διαπερνώ τον Ατλαντικό.
TURBO = από το τύρβη = κυκλική ταραχώδης κίνηση.
YES = από το γέ = βεβαίως.
WATER = από το Ύδωρ (νερό), με το δ να μετατρέπεται σε τ.

Υπάρχει και ποίηση...

ΗΡΘΑΝ ντυμένοι «φίλοι»
αμέτρητες φορές οι εχθροί μου
το παμπάλαιο χώμα πατώντας.
Και το χώμα
δεν έδεσε ποτέ με τη φτέρνα τους.

Έφεραν
το Σοφό, τον Οικιστή και το Γεωμέτρη,
Βίβλους γραμμάτων και αριθμών,
την πάσα Υποταγή και Δύναμη,
το παμπάλαιο φως εξουσιάζοντας.

Και το φως δεν έδεσε ποτέ με τη σκέπη τους.
Ούτε μέλισσα καν δε γελάστηκε το χρυσό ν' αρχινίσει παιχνίδι·
ούτε ζέφυρος καν, τις λευκές να φουσκώσει ποδιές.

Έστησαν και θεμελίωσαν
στις κορφές, στις κοιλάδες,
στα πόρτα πύργους κραταιούς κι επαύλεις
ξύλα και άλλα πλεούμενα, τους Νόμους,
τους θεσπίζοντας τα καλά και συμφέροντα,
στο παμπάλαιο μέτρο εφαρμόζοντας.

Και το μέτρο δεν έδεσε ποτέ με τη σκέψη τους.
Ούτε καν ένα χνάρι θεού
στην ψυχή τους σημάδι δεν άφησε·
ούτε καν ένα βλέμμα ξωθιάς τη μιλιά τους δεν είπε να πάρει.

Έφτασαν ντυμένοι «φίλοι»
αμέτρητες φορές οι εχθροί μου,
τα παμπάλαια δώρα προσφέροντας
Και τα δώρα τους άλλα δεν ήτανε παρά μόνο σίδερο και φωτιά.
Στ' ανοιχτά που καρτέραγαν δάχτυλα μόνον όπλα και σίδερο και φωτιά.
Μόνον όπλα και σίδερο και φωτιά.

Οδυσσέα Ελύτη: «Το άξιον εστί»
(Εκδόσεις Ίκαρος)

24 Σεπτεμβρίου 2008

Το «Δισκοπότηρο του Μυστικού Δείπνου» πάει στη Βρετανία



Ανακαλύφθηκε στις αρχές του 20ού αιώνα και πολλοί το εξύμνησαν ως το δισκοπότηρο που χρησιμοποιήθηκε από τον Χριστό στον Μυστικό Δείπνο.

Μισό αιώνα μετά τη χρονολογική τοποθέτηση του στον 6ο αιώνα, ο θησαυρός αυτός, γνωστός ως Δισκοπότηρο της Αντιόχειας (φωτογραφία), θα μεταφερθεί στη Βρετανία για πρώτη φορά ως μέρος μιας έκθεσης με θέμα τη βυζαντινή τέχνη.

Την Κυριακή, το Royal Academy of Arts ανακοίνωσε ότι το Δισκοπότηρο της Αντιόχειας θα παρατεθεί δίπλα σε 300 αντικείμενα που ανακλούν τη μεγαλοπρέπεια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.

Εικόνες, τοιχογραφίες, ψηφιδωτά και αντικείμενα από ελεφαντόδοντο θα μεταφερθούν στη Βρετανία από συλλογές της Ευρώπης, των ΗΠΑ, της Ρωσίας, της Ουκρανίας και της Αιγύπτου.


Το δισκοπότηρο βρέθηκε περί το 1911 στην Αντιόχεια, μια πόλη πολύ σημαντική για τους πρώιμους χριστιανούς, όπως προκύπτει και από τους Κανόνες της Οικουμενικής Συνόδου της Νίκαιας το 325, όπου μαζί με τη Ρώμη και την Αλεξάνδρεια αναφέρονται ως «επισκοπές με ιδιαίτερο κύρος για την Εκκλησία».


Αν και το ασημί κύπελλο αναγνωρίστηκε αρχικά ως το Δισκοπότηρο του Μυστικού Δείπνου, το περίτεχνο περίβλημα του (κάτι σαν διακοσμητική «θήκη») δημιουργήθηκε μεταγενέστερα, δηλαδή τον αιώνα που ακολούθησε τον θάνατο του Χριστού, ως φόρος τιμής σε αυτόν. Αν και το περίβλημα θεωρείται ότι φιλοτεχνήθηκε γύρω στο 500-550 μ.Χ., μας είναι άγνωστη η ημερομηνία κατασκευής του κυπέλλου.


Τώρα, κατά πόσον είναι πράγματι το κύπελλο που χρησιμοποιήθηκε από τον Χριστό και τους μαθητές Του είναι ένα ερώτημα για το οποίο έχουν χυθεί τόνοι μελάνης. Η περιπλοκότητα του περιβλήματος είναι μοναδι κή: στην επιφάνεια του παρουσιάζονται πουλιά και ζώα μεταξύ των οποίων συμπεριλαμβάνονται ένας αετός με απλωμένα τα φτερά του, ένας αμνός και ένας λαγός, καθώς και δώδεκα άνθρωποι. Δύο από τις φιγούρες θεωρείται ότι απεικονίζουν τον Χριστό.

Το δισκοπότηρο θα ταξιδέψει από το Metropolitan Museum of Art της Νέας Υόρκης. Είναι η πρώτη έκθεση βυζαντινής τέχνης στη Βρετανία εδώ και 50 χρόνια και έχει οργανωθεί, μαζί με τον καθηγητή Ρόμπιν Κόρμακ , από το Courtauld Institute του Λονδίνου.

Σύμφωνα με τον κ. Κόρμακ, πολλά από τα αντικείμενα της έκθεσης είναι τόσο ευαίσθητα που είναι απίθανο να ταξιδέψουν ξανά: « Αυτή θα είναι η τελευταία φορά » είπε. Η έκθεση «Βyzantium 330-1453», μία συνεργασία του Royal Academy και του Μουσείου Μπενάκη, θα παρουσιαστεί στη Βρετανία από τις 25 Οκτωβρίου 2008 ως τις 22 Μαρτίου 2009.
Ορθοδοξη κατάθεση Ιούλιος 2008

23 Σεπτεμβρίου 2008

Πόνος-Συγχώρεση-'Iαση


Πόνος - Συγχώρεση - Ίαση του Αμφίωνα

«Η αλήθεια πληγώνει. Η αγάπη γιατρεύει.

Η αλήθεια είναι αγάπη, η αγάπη είναι αλήθεια.

Το μόνο που πονάει είναι το Εγώ. Τίποτε άλλο δεν πονάει.

Όταν αγαπάς αληθινά και ως αληθινός αγαπάς, δεν διστάζεις να πληγώσεις αυτόν που αγαπάς.

Τον πληγώνεις. Όχι ασυνείδητα. Συνειδητά.

Και πληγώνοντάς τον, τον γιατρεύεις.

Για κάθε τραύμα, μια γιατρειά.

Για κάθε γιατρειά, ένα τελειότερο Εγώ.

Ένα βήμα κοντύτερα στην ελευθερία.

Αν κι ο άλλος κάνει το ίδιο για σένα, τότε όλοι οι ορίζοντες του σύμπαντος είναι ανοιχτοί για τους δυό σας.

Όλα τα δώρα της οικουμένης είναι στα πόδια σας.

Αυτό είναι δεσμός. Αυτό είναι φιλία.

Ένα μόνο δεν μπορεί να ξεχνιέται:Μετά από τον πόνο και πριν από την γιατρειά, βρίσκεται η συγχώρεση.

Ανάμεσά τους.

Δεν μπορεί να υπάρξει μετάβαση χωρίς την συγχώρεση.

Συγχώρεση και από τον γιατρό, και από τον ασθενή.

Και από τον θύτη, και από το θύμα.

Αν δεν συγχωρέσεις δεν κλείνει το τραύμα.

Αν δεν συγχωρεθείς δεν κλείνει το τραύμα.

Ο πρώτος μα κι ο ύστατος που πρέπει να συγχωρεθεί είναι ο εαυτός.

Αυτό είναι το δυσκολότερο όλων.

Στάσου λοιπόν και δες.

Μην σκεφτείς.

Δες, βαθιά, ειλικρινά, αν μπορείς να συγχωρέσεις τον εαυτό σου.

Όταν θα μπορέσεις να τον συγχωρέσεις, θα είσαι έτοιμος για το επόμενο βήμα.

Στο βήμα αυτό, θα δεις πως όλοι είναι εν δυνάμει τέλειοι.

Όλοι έχουν κάπου βαθιά κρυμμένο έναν τέλειο εαυτό.

Ακόμα κι αυτός που στα μάτια σου φαίνεται ως ένας ξεμωραμένος ζητιάνος, ή ως ένας απεχθής κακούργος.

Τότε θ’ αρχίσεις να συνδιαλέγεσαι με αυτόν τον τέλειο εαυτό τους, ακόμα κι εν αγνοία τους.

Και θα τον προσκαλείς στην επιφάνεια.

Αυτό είναι σοφία.

Κανένας τέλειος εαυτός δεν μπορεί να αντισταθεί σε ένα τέτοιο κάλεσμα.

Αυτό είναι αγάπη.

Υπάρχουν μόνο κάποιες λίγες περιπτώσεις μη ανταπόκρισης.

Εκεί συμβαίνει απουσία εαυτού.

Έχει κάπου χαθεί.

Εκεί φεύγεις.

Δεν είναι στο χέρι σου.

Όταν κάποτε γίνεις κι εσύ Άνθρωπος και Χριστός, θα μπορείς να βουτάς σε μέρη ανήλιαγα, να σώζεις χαμένους εαυτούς».


6 Σεπτεμβρίου 2008

Προβληματίζει τους αρχαιολόγους το νέο χρυσό στεφάνι στην Βεργίνα



Tα νέα σημαντικά ευρήματα - χρυσό στεφάνι με φύλλα βελανιδιάς εφάμιλλο σχεδόν με αυτό του βασιλιά των Μακεδόνων Φιλίππου Β' και ένα χρυσό αγγείο με ίχνη νεκρικής καύσης και ανέπαφο το κρανίο του νεκρού - που η πανεπιστημιακή ανασκαφή του Α.Π.Θ. ανέδειξε πρόσφατα στη Βεργίνα, δημιουργούν πολλά ερωτηματικά στους αρχαιολόγους, τόνισε μιλώντας στο Ράδιο - ΑΙΧΜΗ η Δ/ντρια της πανεπιστημιακής αρχαιολογικής ανασκαφής κ. Χρυσούλα Παλιαδέλλη. Κι αυτό γιατί το σύνολο των νέων ευρημάτων θα ήταν απόλυτα συμβατό αν ανακαλύπτονταν σ' ένα νεκροταφείο και όχι στο ιερό της Ευκλειας, στην αγορά των Αιγών.


"Ο αρχαιολογικός αυτός χώρος μας έχει δώσει σπουδαία ευρήματα, δεν περιμέναμε όμως κάτι τέτοιο, εκτός νεκροταφείου. Πιστεύω ότι σύντομα θα είμαστε σε θέση ν' απαντήσουμε σε ερωτήσεις σχετικά με τα ευρήματα και να δικαιολογήσουμε τη θέση τους. Θα χρειαστεί πρώτα συνεργασία και πολλή δουλειά με ανθρωπολόγους, χημικούς παλαιοβοτανολόγους ώστε ν' απαντηθούν ερωτήματα όπως το φύλο και η ηλικία του νεκρού, ο τρόπος ταφής κ.α." είπε η καθηγήτρια του Α.Π.Θ.
Η κ. Παλιαδέλλη τόνισε ακόμα την ανάγκη χρηματοδότησης της πανεπιστημιακής έρευνας από το Υπ. Πολιτισμού, ιδιαίτερα για τον χώρο της Βεργίνας, όπου η επιστήμη συναντά,την πολιτική και υποστηρίζει την αναγκαιότητα ο Δήμος Βεργίνας να μη προσαρτηθεί σε κάποιον άλλο δήμο. Οπως είπε η γνωστή αρχαιολόγος, ο αείμνηστος Μανώλης Ανδρόνικος είχε καταθέσει την πρόταση για δημιουργία Δήμου Βεργίνας όταν τη δεκαετία του 70 εντοπίσθηκαν τα πρώτα ευρήματα της αρχαίας πρωτεύουσας των Μακεδόνων "Αίγες", στην περιοχή της Βεργίνας, πρόταση όμως που συνάντησε τότε την άρνηση λόγω μικροσυμφερόντων.
Αίσθηση προκάλεσε η δήλωση της κ. Χρυσούλας Παλιαδέλλη: "Εμείς οι αρχαιολόγοι που δουλέψαμε κοντά στον καθηγητή μας, τον Μανώλη Ανδρόνικο και συνεχίσαμε και μετά τον θάνατο του την αρχαιολογική έρευνα, είναι λίγο μπλαζέ, χορτάσαμε από χρυσό και σημαντικά ευρήματα. Οφείλω όμως να πω ότι η αρχαιολογική έρευνα έως δουλειά συνολική και να ευχαριστήσω τις συνεργάτιδες μου αρχαιολόγους και τους φοιτητές που κάθε καλοκαίρι συμμετέχουν στις ανασκαφές του Α.Π.Θ.
Θεωρώ ότι πρέπει να τους ευχαριστήσω και να τους επαινέσω όπως κι εγώ ως νέα απόλαυσα τον έπαινο του δασκάλου μου, Μανώλη Ανδρόνικου".
Μ.Δ.

30 Αυγούστου 2008

Χρυσό στεφάνι βρέθηκε στην Βεργίνα μεσα σε εντυπωσιακό σκεύος στο ιερό της Εύκλειας στην αγορά των Αιγών


Τα νέα ευρήματα ανανεώνουν ερωτήματα αρχαιολογικού ενδιαφέροντος και προσθέτουν στην χρυσή κληρονομιά των Μακεδόνων

Νέα στοιχεία για την αγορά της παλιάς πρωτεύουσας του μακεδόνικου βασιλείου θέτουν τα συγκλονιστικά ευρήματα που έφερε στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη στην αγορά της αρχαίας πόλης των Αιγών.

Χρυσό στεφάνι με φύλλα βελανιδιάς - εφάμιλλο σχεδόν σε ποιότητα και διαστάσεις με εκείνα του βασιλιά των Μακεδόνων Φιλίππου του Β'και του «πρίγκιπα» που βρέθηκαν το 1977 στους ασύλητους βασιλικούς τάφους της Μεγάλης Τούμπας-εντοπίστηκαν μέσα σε εντυπωσιακό για τις διαστάσεις του αγγείο (κυλινδρικό σκεύος ) βρέθηκε στο χώρο της αγοράς των Αιγών - στο ιερό της Εύκλειας.

«Το εύρημα είναι πολύτιμο, καθώς το στεφάνι είναι σχεδόν εφάμιλλο σε ποιότητα και διαστάσεις με εκείνα από τους ασύλητους βασιλικούς τάφους της Μεγάλης Τούμπας, και το χρυσό αγγείο που δέχτηκε τα οστά (στο σχήμα μιας μεγάλης κυλινδρικής πυξίδας με κάλυμμα), μοναδικό όσο γνωρίζουμε» δήλωσε στο ΑΠΕ η επικεφαλής - διευθύντρια της πανεπιστημιακής ανασκαφής στη Βεργίνα κ. Χρυσούλα Σαατσόγλου -Παλιαδέλη.

Το εύρημα εντοπίστηκε πριν από τρεις μέρες - την τελευταία μέρα της φετινής καλοκαιρινής ανασκαφής του πανεπιστημίου ανάμεσα σε αρχαία μπαζώματα - στα βαθύτερα στρώματα της ανασκαφής. Αρχικά οι ανασκαφείς εντόπισαν ένα μεγάλο χάλκινο αγγείο, εντελώς πράσινο απ' την οξείδωση. «Νάρκη» φώναξε ο νεαρός εργάτης.

Το εντυπωσιακό για τις διαστάσεις του κυλινδρικό σκεύος περιείχε ένα λίγο μικρότερο, απείραχτο από το χρόνο, λόγω του πολύτιμου υλικού του.Στο εσωτερικό του μέσα σε νερό, η ομάδα του Α.Π.Θ. διέκρινε ένα χρυσό στεφάνι βαλανιδιάς, πάνω σε ανθρώπινα οστά, ανάμεσα σε ρίζες.

Η επέμβαση του ΑΠ.Θ. ήταν άμεση: ειδικευμένος συντηρητής ανέλαβε τις πρώτες βοήθειες και επέβλεψε τη μεταφορά του συνόλου σε ασφαλές περιβάλλον, με κατάλληλες συνθήκες θερμοκρασίας, υγρασίας και σκότους.Σύμφωνα με την κ. Παλιαδέλη «θα πάρει καιρό μέχρι το πολύτιμο στεφάνι και τα δύο εντυπωσιακά μετάλλινα αγγεία επανακτήσουν την αρχική τους μορφή.
Μέχρι τότε το εύρημα θα αποτελέσει αντικείμενο εξειδικευμένων ερευνών και συνεργασίας ανάμεσα σε συντηρητές και χημικούς, ανθρωπολόγους, κ.λ.π. προκειμένου να απαντηθούν ειδικά ερωτήματα σχετικά με τα υλικά και τη σύσταση των μεταλλίνων σκευών, τα οστά και την ηλικία του νεκρού κ.α. Η πανεπιστημιακή ανασκαφή γίνεται μεεπιχορήγηση από τον τακτικό προϋπολογισμό του Α.Π.Θ. Εντυπωσιασμένος αλλά και περήφανος για την πανεπιστημιακή ανασκαφή δήλωσε και ο πρύτανης του ΑΠΘ κ. Αναστάσιος Μάνθος

26 Αυγούστου 2008

Ελλάς γαρ μόνη ανθρωπογενεί, φυτόν ουράνιον και βλάστημα Θείον ηκριβωμένον

Ήσαν δε τίν ές Έλληνες εκ των αναβαινόντων ίνα προσκυνήσωσιν εν τη εορτή ούτοι ουν προσήλθον Φιλίππω από Βηθσαϊδά της Γαλιλαίας και πρώτουν αυτόν λέγοντες, Κύριε θέλομεν τον Ιησούν ιδείν. Έρχεται Φίλιππος και λέγει τω Ανδρέα, και πάλιν Ανδρέας και Φίλιππος λέγουσι τω Ιησού. Ο δε Ιησούς απεκρίνατο αυτοίς λέγων: ΕΛΗΛΥΘΕΝ Η ΩΡΑ ΙΝΑ ΔΟΞΑΣΘΗ Ο ΥΙΟΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ. ΕΛΛΑΣ ΓΑΡ ΜΟΝΗ ΑΝΘΡΩΠΟΓΕΝΕΙ, ΦΥΤΟΝ ΟΥΡΑΝΙΟΝ ΚΑΙ ΒΛΑΣΤΗΜΑ ΘΕΙΟΝ ΗΚΡΙΒΩΜΕΝΟΝ. ΛΟΓΙΣΜΟΝ ΑΠΟΤΙΚΤΟΥΣΑ ΟΙΚΕΙΟΥΜΕΝΟΝ ΕΠΙΣΤΗΜΗΝ.
Καινή Διαθήκη , Ιωάννη ΙΒ' 20-23

"Ελλάς γαρ μόνη ανθρωπογενεί, φυτόν ουράνιον και βλάστημα Θείον ηκριβωμένον. Λογισμόν αποτίκτουσα οικειούμενον επιστήμην."

Εδάφιο από κρυμμένο χειρόγραφο που ανακάλυψε στα αρχεία του Βατικανό ο Ευσέβιος ο Πάμφιλος επίσκοπος Καισαρείας (265-340).

Πρόκειται για τη συνέχεια της φράσης "Ελήλυθεν η ώρα ίνα δοξασθεί ο υιός του ανθρώπου" ειπωμένη από τον Ιησού Χριστό, όπως αναφέρεται στο ευαγγέλιο του Ιωάννη. Το υπόλοιπο του εδαφίου είχε αφαιρεθεί από το κείμενο του ευαγγελίου.

Η τέχνη των Κεριών




Η πιο απλή και πλέον διαδεδομένη τέχνη είναι αυτή των κεριών. Όσοι πιστεύουν ότι δεν έχουν εξασκήσει αυτήν την Τέχνη ποτέ στην ζωή τους, σφάλουν, μιας και όλοι μας την εξασκούμε από τον πρώτο χρόνο της ζωής μας και κάθε χρόνο τουλάχιστον μια φορά, απλούστατα με το να σβήνουμε τα κεράκια της τούρτας των γενεθλίων μας! Είναι ένα έθιμο που βασίζεται στις 3 βασικές αρχές δημιουργίας γητείας: αυτοσυγκέντρωση � οραματισμός � θέληση. Με πιο απλά λόγια, αυτοσυγκεντρωνόμαστε στην θέλησή μας (την ευχή), την οραματιζόμαστε να πραγματοποιείται και τέλος, σβήνοντας τα κεριά, παραμένουμε με την ελπίδα ότι θα πραγματοποιηθεί.

Η χρήση των κεριών ως απόκρυφη τέχνη δεν διαφέρει πολύ από τα κεράκια των γενεθλίων και παραμένει τόσο απλοϊκή, εκτός εάν ο εξασκών θελήσει να την κάνει πιο πολύπλοκη.



Πώς να φτιάξετε δικά σας κεριά

Δεν είναι λίγοι εκείνοι που επιλέγουν να φτιάχνουν μόνοι τους τα κεριά τους. Είναι σίγουρα προτιμότερο από τα έτοιμα, αγοραστά κεριά, και, σίγουρα γι' αυτούς που έχουν κάποιες καλλιτεχνικές ανησυχίες, είναι μια πολύ ευχάριστη και δημιουργική ασχολία.

Τα υλικά που απαιτούνται για να φτιαχτεί ένα κερί, μπορούν πολύ εύκολα να βρεθούν σε ειδικευμένα μαγαζιά με κεριά, μαγαζιά με είδη χειροτεχνίας, και όσοι θελήσουν να δημιουργήσουν αρωματικά κεριά, μπορούν να προμηθευτούν τα απαραίτητα βότανα και αιθέρια έλαια από μαγαζιά με είδη υγιεινής διατροφής, ακόμα και καταστήματα με φυτικά καλλυντικά.

Βέβαια, πολύ απλά, μπορούμε να συγκεντρώσουμε τα βότανα με μια βόλτα στο δάσος.


Πρώτος Τρόπος Παρασκευής Κεριών

:Υλικά:- Παραφίνη ή Μελισσοκέρι-

Φυτίλι 2 φορές πιο μακρύ από το επιθυμητό μήκος του κεριού-

Χρωστική κεριών- (Αυτά τα υλικά μπορούν να βρεθούν στα ειδικά μαγαζιά για κεριά)- Λαδόκολλα-

Μια ξύλινη κουτάλα-

Δύο κατσαρολάκια, το ένα πιο μικρό από το άλλο-

Προαιρετικά: αποξηραμένα βότανα ή λίγες σταγόνες (περίπου 10 σταγόνες) αιθέρια έλαια της επιλογής σου.Τοποθέτησε την μια κατσαρόλα μέσα στην άλλη πάνω στο μάτι της κουζίνας. Γέμισε την μεγάλη κατσαρόλα με τόσο νερό όσο να φτάνει περίπου στα μισά της μικρής. Μέσα στην μικρή τοποθέτησε την Παραφίνη ή το Μελισσοκέρι.

Aναψε το μάτι σε μέση φωτιά και μόλις το νερό πάρει βράση και το κερί αρχίσει να λιώνει, άρχισε να ανακατεύεις με την ξύλινη κουτάλα. Εάν χρησιμοποιήσεις Παραφίνη, πρόσεξε η θερμοκρασία στο μάτι να είναι χαμηλή, διότι σε δυνατή θερμοκρασία μπορεί να πάρει φωτιά!

Όταν το κερί έχει λιώσει καλά, πρόσθεσε την χρωστική και συνέχισε να ανακατεύεις καλά. Τα κεριά όταν κρυώνουν, γίνονται λίγο πιο ανοιχτόχρωμα απ' ότι φαίνονται να είναι όσο είναι ακόμα ζεστά, οπότε καλό θα ήταν η απόχρωσή του εν όσο είναι υγρό και ζεστό, να είναι λίγο πιο σκούρα από την επιθυμητή.

Όταν το χρώμα ανακατευτεί καλά, πρόσθεσε τα αποξηραμένα βότανα τα οποία θα έχεις προηγουμένως χτυπήσει καλά σε γουδοχέρι ώστε να έχουν γίνει σαν σκόνη. Ανακάτεψε καλά το μίγμα και πρόσθεσε τις σταγόνες από το αιθέριο έλαιο.Τώρα το μίγμα είναι έτοιμο. Πάρε το φυτίλι και δίπλωσέ το στα δύο. Κράτησέ το άκρη-άκρη από την γωνία της δίπλωσης. Βύθισέ το στο μίγμα και τράβα το πάλι πάνω. Περίμενε μέχρι να κρυώσει καλά, και βύθισέ το πάλι. Αυτό θα πρέπει να γίνει πολλές φορές, μέχρις ότου το κερί να λάβει το επιθυμητό πάχος. Είναι μια πολύ χρονοβόρα διαδικασία, που μπορούμε όμως να επιταχύνουμε έχοντας δίπλα μας ένα δοχείο με παγωμένο νερό. Μετά από κάθε φορά που βυθίζεις το φυτίλι στο υγρό κερί, βύθισέ το στο παγωμένο νερό και κράτα το εκεί για λίγα δευτερόλεπτα ώστε να παγώσει το κερί.

Όταν το κερί έχει πλέον το επιθυμητό πάχος, άπλωσε την λαδόκολλα και κύλισέ το με τα χέρια σου πάνω ώστε να λειανθούν οι τυχόν ανωμαλίες στην επιφάνειά του. Βύθισέ το άλλη μια φορά στο υγρό κερί και κόψε λίγο με ένα μαχαίρι το κάτω μέρος του ώστε να είναι ίσιο. Κρέμασέ το κάπου από το φυτίλι του μέχρι να στεγνώσει καλά, και το κερί είναι έτοιμο. Εάν δεν θέλεις να περάσεις όλη αυτή τη χρονοβόρα διαδικασία με το φυτίλι, μπορείς να χύσεις το μίγμα σε ένα ποτήρι του νερού ή μια κούπα του καφέ και να στηρίξεις το φυτίλι με 3 οδοντογλυφίδες στο χείλος του. Όταν το κερί στεγνώσει καλά, με ένα λεπτό μαχαιράκι που θα έχεις ελαφρά λαδώσει, χώρισε το κερί από τα τοιχώματα του ποτηριού/κούπας. Κάντο προσεχτικά ώστε να χαραχτεί το κερί όσο το δυνατό λιγότερο. Είναι πιθανό να μην βγαίνει εύκολα το κερί από το ποτήρι/κούπα, οπότε θα πρέπει να σπάσεις το ποτήρι/κούπα. Να έχεις κρατήσει λίγο από το μίγμα του κεριού το οποίο να ζεστάνεις και να βυθίσεις μια μόνο φορά το κερί ώστε να εξαφανιστούν οι χαρακιές από το μαχαίρι.


Δεύτερος Τρόπος Παρασκευής Κεριών:

Υλικά:- Παραφίνη ή Μελισσοκέρι-

Φυτίλι 2 φορές πιο μακρύ από το επιθυμητό μήκος του κεριού-

Χρωστική κεριών-

Μια ξύλινη κουτάλα-

Δύο κατσαρολάκια, το ένα πιο μικρό από το άλλο-

Αρκετή θαλασσινή άμμο, πολύ ψιλή-

Ένα αρκετά μεγάλο δοχείο ή μια λεκάνη για την άμμο- Προαιρετικά: αποξηραμένα βότανα ή λίγες σταγόνες (περίπου 10 σταγόνες) αιθέρια έλαια της επιλογής σου.Βάλε την άμμο στην λεκάνη και πρόσθεσε λίγο νερό, τόσο ώστε η άμμο απλά να υγρανθεί και να μπορεί να «στέκεται» χωρίς να κυλά.

Αν θέλεις, μπορείς να ρίξεις και ελάχιστο λάδι (1-2 κουταλιές της σούπας) και να το ανακατέψεις καλά, ώστε να ξεκολλάει μετά το κερί από την άμμο πιο εύκολα. Φτιάξε μια τρύπα στην μέση της άμμου, σε μέγεθος και σχήμα που επιθυμείς για το κερί.Προετοίμασε το μίγμα του κεριού όπως αναφέρεται παραπάνω, και χύσ' το προσεκτικά μέσα στην τρύπα της άμμου. Κράτησε λίγο στο κατσαρολάκι για μετά. Aφησε το κερί στην άμμο να κρυώσει καλά. Με ένα ξύλινο καλαμάκι ή ένα μολύβι κάνε μια τρύπα στην μέση του κεριού και βάλε μέσα το φυτίλι. Λιώσε το μίγμα που κράτησες και προσεχτικά ρίξ' το στην τρύπα με το φυτίλι, κρατώντας το φυτίλι σταθερό. Aφησέ το να κρυώσει πάλι καλά.

Όταν σιγουρευτείς ότι το κερί είναι απόλυτα στεγνό, βάλε τα χέρια σου μέσα στην άμμο και κάτω από το κερί, και τράβηξέ το έξω. Τίναξε την άμμο που έχει πάνω του και είναι έτοιμο.


Σημειώσεις:

1- Η χρωστική κεριών είναι σχετικά δυσεύρετη αλλά και πανάκριβη. Μια πολύ απλή και φτηνή λύση που θα την αντικαταστήσει, είναι τα χρωματιστά κραγιόνια (αυτά που ζωγραφίζουν τα παιδάκια). Σπάμε τα κραγιόνια σε μικρά κομμάτια και τα προσθέτουμε στο υγρό κερί. Ανακατεύουμε πολύ καλά, και τα κραγιόνια λιώνουν, αφήνοντας το χρώμα τους στο μίγμα.

2- Εκτός από Παραφίνη ή Μελισσοκέρι, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε και κερί σε σκόνη που βρίσκεται εύκολα σε σακουλάκια, ακόμα και στα σούπερ-μάρκετ.



ΚΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠ'ΟΛΑ ΝΑ ΘΥΜΑΣΤΕ : ΟΤΑΝ ΘΑ ΑΡΧΙΣΕΤΕ ΝΑ ΦΤΙΑΧΝΕΤΕ ΚΕΡΙΑ ΘΑ ΑΦΙΕΡΩΝΕΤΕ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΜΙΑ ΩΡΑ ΣΤΗ ΚΟΥΖΙΝΑ ΚΑΙ ΜΗ ΤΥΧΟΝ ΚΑΙ ΞΕΧΑΣΕΤΕ ΤΗ ΚΑΤΣΑΡΟΛΑ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΜΑΤΙ ΓΙΑΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΑΝΑΦΛΕΞΗΣ στην οποία αν δεν προσέξετε μπορει να βρεθειτε με ΕΓΚΑΥΜΑΤΑ

18 Αυγούστου 2008

Παύλος Κυράγγελος της Ευρυδίκης Νικ. Ξηροτύρη : στην μνήμη του Παύλου

• Τον Παύλο Κυράγγελο, Τον γνώρισα τυχαία, λόγω συνεργασίας μας στην «Ορθόδοξη Κατάθεση», όπου, εδώ και πολλά χρόνια, έφερνε την μελέτη του για τα «153 ψάρια». Συγκεκριμένα, γιατί τα ψάρια στο θαύμα του Χριστού ήταν ο συγκεκριμένος αριθμός, δηλαδή 153. Ούτε 152, ούτε 154, αλλά 153.
Και να τα γραπτά... Σελίδες επί σελίδων... Αναλύσεις επί αναλύσεων... Ευρήματα επί ευρημάτων... Κόποι επί κόπων...
Αλλά, ο Παύλος Κυράγγελος, πάντα με το χαμόγελο, πάντα με την καλή κουβέντα, για όλους...
Ακόμη κι όταν άκουγε να λέμε τους ιχθείς του «ψάρια». Μας διόρθωνε με επιτακτικό ύφος, αλλά πάντα με καλωσύνη...
Πάντα με τα πειράγματα, ακόμη και μ' αυτούς που δεν ήξερε, που δεντους μιλούσε... Που φοβόταν μη μου πάρουν τα «δωράκια» που μου έφερνε...
Τα «δωράκια...». Πετρούλες και πετρώματα απ' όλες τις παραλίες της Ελλάδος...
Από τον Πειραιά, μέχρι τα νησιά του Αιγαίου, του Ιονίου. Όπου υπάρχει θάλασσα...
Υπάρχει πιθανότητα να τον είχατε «πετύχει» κι εσείς... Μία φιγούρα... αλλόκοτη,μοναχική μέσα στην κοινωνικότητα της, απόκοσμη. Λες κι ήταν ξωτικό...

Μεγάλη η αγάπη του για τα εκκλησιαστικά θέματα, για τον Κώδικα Ντα Βίντσι και για όλα τα απόκρυφα ή εντελώς κρυφά - όπως ο ίδιος έλεγε - θέματα.
Το ίδιο μεγάλη η αγάπη του για την φύση, για όλα τα πλασματάκια του Θεού, από μυρμήγκια μέχρι λογής - λογής πουλί και τετράποδο.

• Ποτέ δε φανταζόμουν ότι θα χρειαζόταν να γράψω «αποχαιρετιστήριο» κείμενο για τον Παύλο Κυράγγελο. Έλειπα με άδεια, όταν με πήραν τηλέφωνο για να μου πουν αν ξέρω ότι «πέθανε ο Παύλος».

Στενοχωρήθηκα, όπως στενοχωρήθηκαν όλοι όσοι τον ήξεραν, αλλά και αυτοί που απλώς τον γνώριζαν σαν φιγούρα. Υπήρξε σύγχυση. Ακόμη και τώρα, κανείς δεν έχει μάθει τίποτα... Όπως αθόρυβα ήρθε, αθόρυβα κι έφυγε... Αυτή είναι κι η λέξη με την οποία θα τον περιέγραφα: Αθόρυβος...Ό,τι αγάπησε ο Παύλος περισσότερο, βρίσκεται στο ποίημα που η στήλη και η γράφουσα αυτήν, αλλά και όλοι οι συνεργάτες του, γνωστοί ή άγνωστοι, του «χαρίζουν». Ένα ποίημα για σένα, του Γιώργου Σαραντάρη, με τον τίτλο «'Αλλοτε η θάλασσα».
«Άλλοτε η θάλασσα μας είχε σηκώσει στα φτερά της
Μαζί της κατεβαίναμε στον ύπνο
Μαζί της ψαρεύαμε τα πουλιά στον αγέρα
Τiς ήμερες κολυμπούσαμε μέσα στις φωνές και τα χρώματα
Τα βράδια ξαπλώναμε κάτω απ' τα δέντρα και τα σύννεφα
Τις νύχτες ξυπνούσαμε για να τραγουδήσουμε
Ήταν τότε ο καιρός τρικυμία χαλασμός κόσμου
Και μονάχα ύστερα ησυχία
Αλλά εμείς πηγαίναμε χωρίς να μας εμποδίζει κανείς
Να σκορπάμε και να παίρνουμε χαρά
Από τους βράχους ως τα βουνά μας οδηγούσε ο Γαλαξίας
Κι όταν έλειπε η θάλασσα ήταν κοντά ο Θεός».

• Κύριε Παύλο, (αν και δεν ισχύει το «κύριος», όταν κάποιος αποδημεί εις Κύριον, αλλά ήταν Κύριος με το Κ όντως κεφαλαίο), καλό ταξίδι... Ελπίζω ο δρόμος σου να είναι στρωμένος με πρωτογνωρα πετρώματα που σιγουρα θα σ΄ενθουσίασαν...

9 Ιουλίου 2008

Σημασία της Αριθμολογίας και των Λεξαρίθμων κατα τον Edgar Cayce

Κάθε λέξη, κάθε ήχος είναι μία δόνηση. Το όνομά μας, δεν είναι κάτι που μας δόθηκε τυχαία. Έστω κι αν στη βάπτισή μας, μία διαφωνία, μία ανατροπή, μας έφερε στο όνομα που έχουμε. Η δόνηση μας ακολουθεί, σαν μία ταυτότητα, είναι κάτι που μας χαρακτηρίζει, μας περιγράφει με τους δικούς του κώδικες. Η αριθμολογία, προσφέρει τη δυνατότητα, να αναλύσουμε τα βασικά μας χαρακτηριστικά, να τα αποκωδικοποιήσουμε, και μέσα από την γνώση που θα αποκτήσουμε να καταλάβουμε καλύτερα ποιοι είμαστε και ποια είναι η πορεία μας στη ζωή. Τι πρέπει να κάνουμε και τι να αποφύγουμε.
Η Βίβλος, το Ταλμούδ, το Κοράνι, ακόμη και η αιγυπτιακή βίβλος των νεκρών, έχουν υπαινιχτεί τους αριθμούς, σαν τους τρόπους που οδηγούν στην ερμηνεία από τους σοφούς κάθε εποχής.
Ο Edgar Cayce, ο επονομαζόμενος κοιμισμένος προφήτης της παραλίας της Βιρτζίνια, ήταν σε θέση να διαβάσει τα Ακασικά αρχεία . Λέγεται ότι κάθε ήχος, η σκέψη και η δόνηση από την αρχή του χρόνου καταχωρούνται σε αυτά τα αρχεία, συμπεριλαμβανομένης της πρώτης υγιούς δόνησης που κάλεσε εμπρός την εκδήλωση. Στις αναγνώσεις του έφερε έξω τις πληροφορίες για τις προηγούμενες ζωές που ήταν χρήσιμες στις παρούσες ενσαρκώσεις, που βοηθούν την υγεία και διευθύνουν τις ζωές των ανθρώπων στα εποικοδομητικότερα σχέδια της βαθύτερης αποστολής της ύπαρξής τους. Ο Κέησυ επιβεβαίωσε την ισχύ της αστρολογίας. Θεωρούσε πως έδειχνε περισσότερο τα εξωτερικά στοιχεία της εκάστοτε ύπαρξης. Στην Αριθμολογία απέδιδε άμεσα τις προηγούμενες ζωές και τη θέση της ψυχής στην εξέλιξη.

Όταν ρωτήθηκε για την ισχύ και τη σημασία της αριθμολογίας, είχε πει :
Κάθε οντότητα, κάθε ψυχή είναι γνωστή σε όλη την εμπειρία μέσω των δραστηριοτήτων της - ως όνομα για να το υποδείξει. Είναι όχι μόνο μια υλική ευκολία αλλά υπονοεί... μια καθορισμένη περίοδο στην εξέλιξη της εμπειρίας της οντότητας στο υλικό πλάνο.
Σε σχέση με τα άτομα το κάθε ένα δονείται σε ορισμένους αριθμούς σύμφωνα με το όνομά τους, την ημερομηνία γέννησής τους... έπειτα όταν εμφανίζονται, γίνονται είτε δυνάμεις είτε απώλειες είτε βοήθειες είτε αλλαγή... αλλά... είναι μάλλον ως σημάδια, ή οιωνοί και μπορεί να δοθούν ως προειδοποιήσεις... με οποιοδήποτε τρόπο μπορούν να είναι εποικοδομητικοί στην εμπειρία του ατόμου.

Ο Σείριος και οι Μακεδόνες

Το μυστηριώδες άστρο ο ΣΕΙΡΙΟΣ και οι Μακεδόνες : επιστρέφει να φωτίσει ξανά την Ελλάδα ;

Ο Σείριος. το μυστηριώδες άστρο που κυβέρνησε το πνεύμα των αρχαίων Μακεδόνων, ξαναστρέφει το πρόσωπο του στην Ελλάδα, τώρα που μπαίνουμε στον Υδροχόο. Αιγύπτιοι, Βαβυλώνιοι, Ασσυριοι, Σουμέριοι, Ετρούσκοι και Ρωμαίοι έχουν στο πάνθεον τους μία θέση για το αστέρι εκείνο που, περισσότερο από τ' άλλα, λάμπει στο βράδυνα ουρανό. Μυστηριακές λατρείες και συμβολισμοί που κρύβουν χαμένα μυστικά μέσα στη νύχτα του χρόνου. Μπορούμε άραγε να ανασυνθέσουμε τις ψηφίδες μιας μεγάλης γνώσης που χάθηκε ή που ίσως παραμένει ακόμη ανάμεσα μας σε μέρη που δεν φανταζόμαστε; Ένας κώδικας περιμένει να αποκρυπτογραφηθεί...

Το Ουράνιο Σώμα του Σείριου
Αστρονομικά ορίζουμε το Σείριο ως το λαμπρότερο απλανή αστέρα του Μεγάλου Κυνός. Ανήκει στον τύπο των λευκών αστεριών και α­πέχει μόλις...8,4 έτη φωτός από τη Γη. Είναι διπλός αστέρας και μα­ζί με το συνοδό του, το Σείριο Β', περιστρέφονται γύρω από ένα κοι­νό κέντρο βάρους. Η μέση αμοιβαία απόσταση τους είναι της τάξε­ως των 3 δισεκατομμυρίων χλμ. και η περίοδος της περιφοράς τους διαρκεί 50 χρόνια. Ο Σείριος έχει μάζα 2,3 φορές μεγαλύτερη από τον Ήλιο, αλλά μικρότερη πυκνότητα. 0α έλεγε κανείς πως μοιάζει με νεφέλωμα. Η περιοδική μεταβολή της φωτεινότητας του κάθε 25 χρόνια συνοδεύ­εται από ισχυρότατα παλιρροιακά κύματα, λόγω της γειτονίας του με το συνοδό του. Σύμφωνα με τη γνώμη πολλών αστρονόμων, ο Σείριος βρίσκεται στο «κέντρο» σχεδόν του γαλαξία μας. Ετυμολογικά, η λέξη «Σείριος, -α, -ον» σήμαινε ο καίων, ο κατά· καίων, ο καυστικός, ο θερμός και ήταν επίθετο των ουρανίων σωμάτων, τα οποία εκπέμπουν μεγάλη θερμότητα. «Σείριος» ο­νομαζόταν πολλές φορές και ο Ήλιος, γεγονός που δημιούρ­γησε στην πορεία μεγάλη σύγχυση γύρω από το διαχω­ρισμό των δύο άστρων. (Γι' αυτό και μέχρι σήμερα άλλοι μιλούν για το «Μακεδονικό Άστρο» και άλλοι ·για το «Μακεδονικό Ήλιο», αναφερόμενοι στο γνω­στό μακεδονικό σύμβολο). Ομόρριζες λέξεις είναι ο «σειριόκαυτος», που σήμαινε ο καμένος από τον η­λιακό καύσωνα ή από το Σείριο και η «σειρήνα», μυθικό εκείνο πλάσμα που αναπαριστάνονταν άλλρτε ως γυναίκα-ψάρι και άλλοτε ως γυναίκα-πουλί και σήμαινε αρχικά «η φανερώνουσα τη δύναμίν της δια του καύσωνας του ηλίου κατά τη μεσημβρίαν».

Σύμφωνα με το μύθο, «Σειρήνα» ήταν και η αδερφή του Μεγάλου Αλεξάνδρου (σειρήνα και όπως την απεικονίζουν οι Ντόγκον γοργόνα είναι το ίδιο για τους μεταγενεστέρους). Τριγυρνούσε στις θάλασσες και κατέ­στρεφε τα πλοία όσων τολμούσαν να της πουν πως ο βασιλιάς πέ­θανε (Ζει ο βασιλιάς Αλέξανδρος;) Μοιάζει πραγματικά αστείο, αλλά και άξιο απορίας το πως μπορεί ένας μύθος - είτε ως παραβολή εί­τε ως δημιούργημα του συλλογικού ασυνείδητου - να μεταμορφώσει έντεχνα και να προστατεύσει μία βαρυσήμαντη αλήθεια...

Στην Αιγυπτο και στην Ελλάδα

Στην αρχαία Αίγυπτο, σύμφωνα με τις απόψεις των μελετητών, ο Σεί­ριος ταυτιζόταν με τη θεά Ίσιδα, που αναπαριστάνονταν ως αγελάδα ξαπλωμένη πάνω σ' ένα πλοίο, και στ' αγάλματα την απεικόνιζαν συχνά με κέρατα αγελάδας και με την κόμμωση της σαν ουρά ψαριού. Πολλές φορές έφερε ως στέμμα ένα οκτάκτινο αστέρι. Αδερφός και σύζυγος της Ίσιδος ήταν ο Όσιρις, που η λατρεία του έμοιαζε πολύ με εκείνη του Διονύσου. Με αυτόν η Ίσιδα γέννησε τον Ώρο. Σύμφωνα με άλλες πηγές όμως αυτός που γονιμοποίησε την Ίσιδα ήταν ο Άμμων-Μιν ή Αμμων-Ρα, ο ίδιος θεός που αργότερα ονομάστηκε Άμμων-Δίας και που, σύμφωνα με την Ολυμπιάδα, ήταν ο Πατέρας του Αλέξανδρου.

Canis στα λατινικά). Μορφή τσακαλιού ή λύκου είχε και ο σουμεριακός θεός Άνου, που φαίνεται πως ήταν επίσης σχετικός με το αστέρι αυτό.
Για την ελληνική μυθολογία, ο Σείριος είναι το άστρο εκείνο, στον Αστερισμό του Μεγάλου Κυνός, στο οποίο είχε μεταμορφωθεί το σκυλί του Ωρίωνα. Αυτό βέβαια δεν είναι τυχαίο, καθώς οι αστερισμοί του Κυνός, του Ωρίωνα και της Αργούς βρίσκονται ο ένας δί πλα στον άλλον.
Ο Ωρίων ήταν γιος του Ποσειδώνα και της Ευρυάλης, κόρης του Μί­νωα και φημισμένος κυνηγός. Φορούσε συνήθως μία λεοντή και κρα­τούσε στα χέρια του ρόπαλο (σύμβολα αυτά και του Ηρακλή). Υπάρ­χουν πολλές ιστορίες γύρω από το πρόσωπο του και τον πιστό του σκύλο Σείριο.
Ο Ωρίωνας συνδέεται με το βασιλιά Οινοπίων (ή Οινέα στη Βοιωτία), που είχε σύζυγο του (ή κόρη του) τη Μερόπη, την οποία βίασε ο Ο­ρίων υπό την επήρεια της μέθης. Ο Ωινοπίων, εξοργισμένος, τον τύ­φλωσε, με τη σύμπραξη του πατέρα του Διονύσου. Όμως ο Ωρίωνας, με τη βοήθεια ενός χρησμού κατάφε­ρε να ξαναβρεί το φως του. Συγκεκριμένα, ο χρησμός έλεγε ότι θα για­τρευτεί, αν βαδίσει προς την Ανατολή και εκθέσει τις άδειες κοιλότητες των ματιών του στις πρωινές ηλιαχτίδες. Έτσι βοηθούμενος από τους θορύβους που έκαναν οι σιδηρουργοί του Ηφαί­στου, έφτασε στη Λήμνο, όπου ο Κηδαλίων (ο δάσκαλος του Ηφαίστου), τον κουβάλησε στους ώμους του και τον έφερε μπροστά στον Ήλιο.
-Ορισμένοι πιστεύουν ότι αυτός ο μύθος έχει κάποια σχέση με τη σύ­νοδο Ήλιου-Σείριου, που γίνεται μια φορά το χρόνο, αλλά και με τα μυστήρια των Καβείρων. Γνωρίζουμε πως ο γάμος του Φιλίππου και της Ολυμπιάδας ήταν αποτέλεσμα της συνάντησης τους στη Σαμοθράκη, όπου εκτελούνταν τα «Καβείρια μυστήρια» ή, αλλιώς, τα «μυ­στήρια των μεγάλων θεών». Ο Φίλιππος είχε μυηθεί από νωρίς στα μυστήρια αυτά (μάλλον στη Θήβα), ενώ η μητέρα του Αλέξανδρου ή­ταν ιέρεια.
Οι Κάβειροι άλλωστε θεωρούνται θεότητες του πυρός - η λέ­ξη «Κάβειρος» έχει ετυμολογική σχέση με το ρήμα «καίω; - όμως τα σύμβολα τους, όπως π.χ. το αγκίστρι, έ­χουν να κάνουν με το νερό και τα συναντούμε αρ­γότερα σε όλες σχεδόν τις θρησκείες. Κατά μία άποψη (Ηρόδοτος, Στράβων, Πίνδαρος) είναι α­πόγονοι του Ηφαίστου από το γάμο του με την Καβειρώ, γι' αυτό και τους βρίσκουμε πάντοτε κοντά σε ηφαιστειογενείς περιοχές, ενώ συχνά αντιπροσωπεύουν χθόνιες ή υποχθόνιες θεότητες. Η καρδιά της καβειρικής λατρείας βρισκόταν στην αρ­χαία Μακεδονία, στο βουνό Άθως. Όπως κι αν ονομάζονται οι Κάβειροι στις διάφορες περιοχές, θεωρούνταν πρόγονοι του αν­θρώπινου γένους. Μάλιστα, αναφέρεται ότι ένα από τα πρόσωπα των μυστηρίων της Σαμοθράκης λεγόταν «Αδάμας» και θεωρείται ο άνθρωπος-αρχέτυπο, ο πρώτος αρσενικός στην τάξη της γέννεσης. Σύμφωνα με την παράδοση, τον Ωρίωνα σκότωσε η Άρτε­μη από ζήλεια για την κυνηγετική του τέχνη και ο Δίας τον έκανε αστερισμό δίπλα στις Πλειάδες, ενώ κα­τά μια άλλη εκδοχή πέθανε από το θανατηφόρο τσίμπημα ενός σκορπιού, άποψη στηριγμένη προ­φανώς στ' αστρολογικά δεδομένα, καθώς είχε παρατηρηθεί πως ο αστερισμός του Ωρίωνα και του Μεγάλου Κυνός εξαφανίζονται από τον ορί­ζοντα όταν ανατέλλει ο Σκορπιός. Ο Ώριων όμως και ο Σείριος κυνηγούσαν άγρια ζώα και στο βασίλειο του Άδη (όπως περιγράφεται και στην Οδύσσεια), αν και αυτή πρέπει να είναι μία παράδοση ξενόφερτη, ίσως αιγυπτιακής επιρροή που σχετιζόταν με τα μυστήρια και τη λατρεία των νεκρών.

Οι Ντογκον, η Κιβωτός και οι Πενήντα «Νομμός»

Στην Αφρική και συγκεκριμένα στο Μαλί, υπάρχει ένας λαός, που εχει κυριολεκτικά καταπλήξει τους σύγχρονους αστρονόμους με τη γνώση του πάνω στο θέμα του Σείριου. Μοιάζουν να ξέρουν τα πάντα γύρω από τη φύση και τις ιδιότητες του άστρου, ο και των συνοδών του, που πιστεύουν ότι είναι δύο και όχι μόνο ένας, κάτι που η αστρονομία μόλις τώρα ερευνά και ανακαλύπτει. Πρόκειται για τους Ντόγκον, οί οποίοι ισχυρίζονται ότι σχετίζονται με το άστρο αυτό που κυριολεκτικά λατρεύουν. Ο μεγαλύτερος Θεός τους είναι ο Άμμα, ένα είδος κατάλοιπου του Άμμωνος- Δία που πέρασε σε αυτούς από το μαντείο της Σίβας και, σύμφωνα με την παράδοση τους, δημιούργησε το Σύμπαν και τους ζώντες οργανισμούς, αλλά και τους ίδιους τους ανθρώπους, που τους έφτιάξε αρχικά ως αμφίβια όντα, με το όνομα «Νόμμος».(Η πίστη αυτή μοιάζει με την αντί­στοιχη των Σουμερίων και των Βαβυλωνίων). ater KUBILE», δηλαδή την Κυβέλη των Κρητών. Η Ίσιδα φαίνεται πως έχει άμεση σχέση με την Κρητική θεά με τα φίδια, αλλά ταυτίζεται κατά καιρούς και με πολλές άλλες ελληνικές θεότητες όπως η Άρτεμις, η Δήμητρα, η Αφροδίτη, η Εκάτη κ.λπ. Στη Σαμοθράκη θεωρείται πως οι Κάβειροι ήταν οι μόνοι που σώθηκαν από τον τρομερό κατακλυσμό αού έπληξε το νησί όταν, σύμ­φωνα με την παράδοση, ο Εύξεινος Πόντος ξεχείλισε και έσπασε το φράγμα που σχημάτιζαν οι Συμπληγάδες Πέτρες και οι βράχοι του Ελ­λησπόντου.
Οι πιο γνωστές και οικείες παραδόσεις που έφτασαν μέχρι τις μέρες μας γύρω από το θέμα της κιβωτού είναι αυτές του Νώε, αλλά και της Πυρράς και του Δευκαλίωνα. Η τελευταία μάλιστα σταμάτησε στη Δωδώνη, όπου υπήρχε και το περιώνυμο μαντείο, που συμβουλευό­ταν πολύ συχνά η Ολυμπιάδα και το οποίο μάλιστα της προφήτεψε τον ερχομό του Αλεξάνδρου. Ο Ιάσωνας πήρε ξύλο από εκεί και έφτιαξε το πηδάλιο της Αργούς για να ξεκινήσει α­πό τη Βοιωτία την Αργοναυτική Εκστρατεία μαζί με τους 50 συγγενείς του (όσοι και οι πρώτοι «Νόμμος» των Ντόγκον) με κατεύθυνση την Αία της Κολχίδος.

Στο πιο αρχαίο έπος της ανατολής, στην ασσυριακή μυθολογία, συναντούμε τον ή­ρωα Γιλγαμές, ο οποίος ξεκινά ένα ενα­έριο ταξίδι με μία βάρκα παίρνοντας μα­ζί του 50 συντρόφους. Υπάρχουν όμως κι άλλες ομοιότητες ανάμεσα στον Ιάσωνα και το Γιλγαμές. Μία από αυτές είναι το φύτεμα από τον Ιάσωνα των δοντιών του δράκοντα στο χώμα, απ' όπου και βγήκαν 50 πολεμιστές. Κάτι αντίστοιχο κάνει και ο Γιλγαμες για να κερδίσει τη δύναμη. Οι συμπτώσεις όμως δεν σταματούν εδώ.

Ο Δαναός, ο βασιλιάς του Αργούς ο γενάρχης των Ελλήνων είχε 50 κόρες, που νυμφεύθηκαν τους 50 υιούς του αδερφού του πατέρα τους, Αιγύπτου. Με όλες τις Δαναίδες είχε ερωτοτροπήσει και ο Ηρακλής, ο μυθικός γενάρχης των Δωριέων και ιδρυτής, κατά το μύθο, της Μακεδόνικης δυναστείας. Πολλές παραδόσεις μάλιστα φέρουν τον Ηρακλή ως αρχηγό της αργοναυτικής εκστρατείας καν όχι τον Ιάσωνα... (Ο Ηρακλής, έτσι κι αλλιώς πέρασε από την Κρήτη στη Λιβύη).

Ο αστερισμός της Αργούς είναι δίπλα στον Ωρίωνα και το Μεγάλο Σκύλο. Αν ο Σείριος συμβολίζει τη Μεγάλη Μητέρα και τη μήτρα ή την Κιβωτό, όπου φυλάσσονται οι γόνοι, τότε σίγουρα ο Ωρίωνας είναι η στιγμή της ανάδειξης και του ανδρώματος του ήρωα και η Αργώ «το ταξίδι», δηλαδή η αποστολή, που ο ήρωας πρέπει να πραγματοποιή­σει για την εξάπλωση της φυλής του και των χαρακτηριστικών της. Αν κοιτάξουμε τον «ημίθεο» Αλέξανδρο κάτω από αυτό το πρίσμα, τότε θα καταλάβουμε ότι γνώριζε πολύ καλά το ρόλο που όφειλε να ενσαρκώσει, στο όνομα των αξιών εκείνων που ήταν ο μόνος φορέ­ας και εγγυητής, λόγω της άμεσης σύνδεσης του με το θείο. Σημειώστε ότι ο αστερισμός της Αργούς είναι δίπλα στον Ωρίωνα και το Μεγάλο Σκύλο. Η ιερή σημασία του αριθμού 50 έχει αποδοθεί α­πό πολλούς μελετητές στον αιγυπτιακό μυστικισμό και αν θυμηθεί κανείς πως η περίοδος της περιφοράς του Σείριου διαρκεί 50 έτη, τότε ίσως η έμφαση που δίνεται σε αυτόν τον αριθμό να μην είναι κα­θόλου τυχαία.

Οι Μακεδόνες, Γιοι Θεών
Ο Ηρόδοτος (Κλειώ, κεφ. 56) κάνει λόγο για το «έθνος Μακεδνόν», υποστηρίζοντας ότι είναι Δωριείς και ονομάστηκαν έτσι από τη στιγμή που κατοίκησαν στον ελληνικό χώρο, στην Πίνδο. Ως γνωστόν, οι Δωριείς θεωρούσαν γενάρχη τους τον Ηρακλή, κάτι που πίστευε και ο ίδιος ο Αλέξανδρος, ο οποίος συχνά απεικονίζεται ως ένας από τους Διόσκουρους μαζί με κά­ποιον άλλο ήρωα, που φέρει τα χαρακτη­ριστικά του Ηρακλή ή του Αχιλλέα (προ­γονό του από την πλευρά της μητέρας του). Σύμφωνα με το μύθο το όνομα «Μα­κεδονία» οφείλεται στο Μακεδόνα, γιο του Δία και της Θυίας, κόρης του Δευκα­λίωνα. Ο Διόδωρος ο Σικελιώτης, όμως, γράφει πως ο Μακεδόνας ήταν γιος του Όσιρι και αδερφός του 'Αννουβι, αφήνοντας έτσι κάποιες υπόνοιες για τη θεϊκή καταγωγή του έθνους αυτού.
Στην περιοχή Ορεστίδα, κατά το 700 π.Χ. ξεκινά επίση­μα, η ιστορία των Μακεδόνων. Μάλιστα στην περιοχή αυτή λέγεται ότι ξεκίνησε και η ιστορία της μακεδόνικης δυναστείας, που ονομά­ζεται ως τότε «Αργαιάδες» ή «Τημενίδες». Το πρώτο όνομα μας φέρ­νει στο νου τον «Αργαίο τον Α'» (652 - 621 π.Χ.), το δεύτερο κατά σειρά βασιλιά της μακεδόνικης δυναστείας (πρώτος ήταν ο Περδίκκας, απόγονος και αυτός του Ηρακλή). Το δεύτερο ανήκει σε κάποι­ον Ηρακλείδη «Τήμενο», που κατέλαβε το Αργός. Αυτή η όχι και τό­σο τυχαία σύμπτωση των ονομάτων μαρτυρεί ίσως τη σχέση των Μα­κεδόνων με το πελοποννησιακό Αργός. Αν λοιπόν συσχετίσουμε τα παραπάνω με τους μύθους της Ιούς και του Δαναού και με την εκδοχή του Διόδωρου για το Μακεδόνα κι αν λάβουμε υπόψη μας την ιστορία του Αλεξάνδρου, μας είναι εύκολο να υποθέσουμε πως υπάρχει κάποια μυστηριώδης επαφή της Μα­κεδονίας με τα δρώμενα της Αιγύπτου. (Σημειώστε ότι στη Θεσσαλονίκη και αλλού έχουν βρεθεί πολλά στοιχεία Αιγυπτιακής λατρεί­ας, όπως Σεραπεία κ.ά. Διάφορες επιγραφές που βρέθηκαν στη Δή­λο μαρτυρούν πως η αιγυπτιακή θρησκεία επικράτησε κυρίως στη Βό­ρεια Ελλάδα. Κατά την ίδια εποχή υπάρχουν αιγυπτιακά ιερά στην Τιθορέα δίπλα στους Δελφούς. Στη Δήλο, σε ιερά της Ίσιδας, βρέθη­καν αφιερώματα προς τους αιγυπτίους θεούς, τα οποία είχαν προ­σφέρει Μακεδόνες. Στους Φιλίππους η θεά Ίσιδα είχε πρωταγωνι­στικό ρόλο. Μάλιστα έχουν βρεθεί καταγεγραμμένα και τα ονόματα των ιερέων της).
Σύμφωνα με κάποια άλλη εκδοχή όμως, οι Μακεδόνες δεν έχουν καμία σχέση με το Αργός της Πελοποννήσου, αλλά με το Αργός Ορεστικό της Δυτικής Μακεδονίας. Η παρουσία πρωτόγονων πληθυσμών στη Μακεδονία επιβεβαιώνεται και από τις τελευταίες ανασκαφές. Στην πραγματικότητα, η ιστορία των Μακεδόνων μας είναι άγνωστη. Πολλοί μελετητές υποστηρίζουν πως είναι φύλα αυτόχθονα, ίσως και Πελασγικά. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον όμως παρουσιάζει και η ιστορία της Θεσσαλονίκης. Μέχρι τον Κάσσανδρο (315 π.Χ.), ο χώρος όπου σή­μερα υπάρχει η πόλη αυτή ονομαζόταν «θέρμες», εξού και η ονομασία «Θερμαϊκός κόλπος». Στη Θεσσαλονίκη, λοιπόν, είχε γίνει δεκτή με μεγάλο ενθουσιασμό η λατρεία ενός δαίμονα με το όνομα «Θερμαίος». Το παράδοξο είναι πως στην περιοχή ουδέποτε υπήρξαν θερ­μές πηγές. Πάντως ο δαίμονας αυτός ταυτίστηκε αργότερα με το θρακικό Διόνυσο...

Η Μυστική Ιστορία της Γέννησης του Αλέξανδρου

Πολλές παραδόσεις, καθώς και μια σειρά χρησμών περιπλέκονται τόσο με τη γέννηση, όσο και τη ζωή του Αλέξανδρου. Η μητέρα του Ολυμπιάδα λέγεται ότι ήταν γόησσα φιδιών. Τη νύχτα πριν από το γά­μο της με το Φίλιππο, η Ολυμπιάδα ονειρεύτηκε ότι μπήκε στο σώμα της ένας κεραυνός που την γέμισε φωτιά. Ο Φίλιππος, από την άλλη, μετά το γάμο τους είδε κι αυτός σε όνειρο πως σφράγισε το σώμα της γυναίκας του με μια σφραγίδα που είχε την εικόνα ενός λιονταριού.
Ο Πλούταρχος αναφέρει ότι η Ολυμπιάδα συνήθιζε να παίρνει στο κρεβάτι της φίδια και, μάλιστα, πως ο Φίλιππος την είχε δει ένα βρά­δυ να πλαγιάζει με ένα φίδι, που ίσως να ήταν κάποιος θεός μετα­μορφωμένος.
Kaerst BerveHamilton Beloch Hammond, κ.ά.) αναφέρει ως ημερομηνία γέννησης του Αλέξανδρου την 6η η­μέρα του μήνα Αώου, που αντιστοιχεί με τις αρχές του Ιουλίου, δη­λαδή την περίοδο εκείνη που άρχιζαν οι πλημμύρες του Νείλου και οι αρχαίοι ονόμαζαν «ημέρες του Σκύλου». Η σχέση του Αλέξανδρου με τον Άμμωνα-Δία επιβεβαιώθηκε και α­πό τους ιερείς του ομώνυμου μαντείου, όταν αυτός έφτασε στην ό­αση Σίβα. Εκεί τον ανακήρυξαν «παιδί του Δία» και άφησαν έμμεσα να εννοηθεί πως δεν είναι γιος του Φιλίππου. Το μαντείο αυτό είχε συμβουλευτεί και ο Ηρακλής, που θεωρείται πρόγονος των Μακεδόνων. Η Ολυμπιάδα άλλωστε πίστευε πως ο γιος της ήταν προορι­σμένος να σώσει την Αίγυπτο από το βάρβαρο Πέρση κατακτητή. Ο Αλέξανδρος υιοθέτησε ως βασικά σύμβολα του τα κέρατα και τον κεραυνό του Άμμωνα-Δία και το στέμμα της Ίσιδος με τα τρία οκτάκτινα αστέρια, και μάλιστα προς τιμή της έχτισε ναό στην Αλεξάνδρεια, στην πόλη που έφερε τ' όνομα του.

Το Αστέρι της Βεργίνας

Το 1977 ο Μανόλης Ανδρόνικος έφερε στο φως τους βασιλικούς τάφους της Βεργί­νας. Ανάμεσα στους άλλους θησαυρούς βρέθηκε και μια χρυσή λάρνακα με τα οστά του Φιλίππου και η οποία έφερε ως διάκοσμο το 16κτινο αστέρι και τρία ελάσματα με 8κτινα αστέρια. Έγινε λοι­πόν φανερό, πως τα αστέρια αυτά απο­τελούσαν το έμβλημα της Μακεδόνικης δυναστείας. Έτσι άρχισε και η όλη φιλο­λογία γύρω από τη σημασία και το νόη­μα του συμβόλου.
Καταρχήν, πρέπει να πούμε πως υπάρχουν πολλά είδη αστεριών με διάφορους αριθμούς ακτινών, αλλά πιο συχνά συναντούμε αστέρια με 8,16 και 32 ακτίνες. Το έμβλημα αυτό πρω­τοεμφανίστηκε το 2500 π.Χ., στη Βαβυλωνία και λίγο αργότερα στη Χαλκηδώνα. Το 18" αι. στην Ασσυρία και τη Συρία κατά το 1700 -1300 π.Χ. στο Φοι­νικικό, Χιττικό και Μινωικό πολιτισμό. Περί τα μέσα του 6ου π.Χ. αι. είναι πλέον γνωστό στον ελληνικό χώρο, ε­νώ λίγο πριν τον 5° αι. αρχίζει να κυκλοφορεί και σε νο­μίσματα. Έναν αιώνα μετά διαδίδεται στην Ιταλία, ο Μέγας Αλέξανδρος φτάνοντας αργότερα με τους Ρωμαίους στην Ιβηρική χερσόνησο.
Ανάλογα με τη σκοπιά του κάθε ερευνητή, το άστρο συμβόλιζε πότε τον Ήλιο και πότε το Σείριο. Γεγονός πάντως είναι ότι όλες οι μορ­φές που κατά καιρούς το συνόδευαν ήταν θεότητες άμεσα ή έμμε­σα συσχετισμένες με τη λατρεία του Σείριου, όπως: η Ίσις, η Ιστάρ, ο Διόνυσος, ο Πάνας, ο Ωκεανός, οι Κάβειροι, η Κυβέλη, οι Διόσκου­ροι (που για μερικούς ταυτίζονται με τους Κάβειρους), η Άρτεμις, η τριπλή Εκάτη, ο Ήφαιστος, η Ήρα, ο Ηρακλής και ο Σείριος, ο Εω­σφόρος και ο Έσπερος (θεότητες που σχετίζονται με τη λατρεία των Καβείρων, της Ίσιδας και του Μίθρα), ο Δίας με διπλή όψη (ουράνιος ή διονυσιακός), ο δικέφαλος Άμμων-Δίας, ο Μινώταυρος κ.λπ. Στο νομίσματα των νήσων του Αιγαίου συναντούμε το άστρο δίπλα στο Δία και σ' έναν σκύλο που βγάζει ακτίνες. Στη Βαβυλωνία υπάρχουν πάρα πολλές σφραγίδες και πολύτιμοι λί­θοι που έχουν σκαλισμένο επάνω τους ένα 8ακτινο αστέρι. Στις απει­κονίσεις αυτές, το αστέρι βρίσκεται κοντά σ' έναν άνθρωπο-ψάρι. Πρόκειται για τον αμφίβιο θεό Οάννες. Στην Αίγυπτο πάλι βλέπουμε συχνά τρία 8ακτινα αστέρια στα μαλλιά της Ίσιδας. Μάλιστα, το στέμμα έχει, στην κορυφή του , ένα μεγαλύτερο και στα πλάγια δύο μικρότερα αστέρια, τα οποία ίσως συμβολίζουν τους συνοδούς του Σείριου.
Aθηναίοι, Λάκωνες, Μακεδόνες) προσπαθούσε να εξαπλώσει την εξουσία του και ταυτόχρονα να ενώσει τους Έλληνες κά­τω από μία αρχή. Αυτή η ανάδυση και η ομογενοποίηση όλων των στοιχείων της κάθε πόλης-κράτους ξεχωριστά ήταν, κάτι που συνέβαινε μόνο στην Ελλάδα και δεν έγινε ποτέ στην Αίγυπτο, αλλά ούτε και στο λατινικό κόσμο. Ο Σείριος και η λατρεία της «Μεγάλης Μητέρας» στον ελληνικό χώρο εμπλουτίστηκαν, παραλλάχτηκαν και μορφοποιήθηκαν με βάση την ελληνική φιλοσοφία και πραγματικότητα. Ένας ολόκληρος πολύπλοκος μυστικισμός υπάρχει γύρω από το Μακεδόνικο Άστρο, που έχει πάρα πολλές προεκτάσεις, πάντα δορυφορικά γύρω από το Σείριο, τον αστερισμό που εξακολουθεί να κρατά φυλαγμένα τα μυστικά του στο νυχτερινό ουρανό...

Η Γ. ΚΟΥΜΠΟΥΝΗ είναι συγγραφέας, πτυχιούχος του Τμήματος Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, με μεταπτυχιακές σπουδές στην Ιταλία.
Ο Ε. ΣΥΜΕΟΝΑΚΗΣ είναι ερευνητής-μεταφραστής και η Χ. ΚΟΥΜΠΟΥΝΗ φιλόλογος.
-

Ανιχνεύσεις τχ 22. Ιανουάριος-Φεβρουάριος '98

To γράμμα Έψιλον και οι ερμηνείες του

Στην πραγματεία του Πλουτάρχου, που τιτλοφορείται "Περί του Ε του εν Δελφοίς" υπό τύπον διάλογου Πλατωνικού, αλλά διατυπωμένου σε τρίτο ενικό, δηλαδή, αφηγηματικά, ο Πλούταρχος θέτει σ΄ ένα κύκλο φίλων, διανοούμενων και φιλοσόφων της εποχής, μεταξύ των οποίων και ο φιλόσοφος Αμμώνιος, διδάσκαλος στην περιώνυμη Σχολή των Αθηνών, όπου είχε φοιτήσει και ο Πλούταρχος, θέτει λέγω προς λύσιν το πρόβλημα: Τι άραγε εσήμαινε το γράμμα Ε, που είχε χαραχθεί ως έμβλημα επάνω από την είσοδο του Μαντείου των Δελφών;
Ο διάλογος γίνεται σε τόνο ελαφρό, μοιάζει κάπου-κάπου με παιχνίδι, περνά εν τούτοις διαρκώς μέσα από θησαυρούς γνώσεων, όχι συστηματικών, αλλά εκλεκτικών, και με χαρακτήρα εγκυκλοπαιδικό, χωρίς αξιώσεις να εμβαθύνει σε ένα φιλοσοφικό σύστημα. Όταν όμως πλησιάζει προς το τέλος, αιφνιδίως το ύφος γίνεται σοβαρότερο, παίρνει μέγα κύρος και περιβάλλεται από ένα ανώτερο είδος ευλάβειας προς το θείον, το όποιον ατενίζει με βαθύτατο δέος. Καί αυτός ακριβώς ο επίλογος δίνει το ειδικό βάρος του σ' ολόκληρο το κείμενο. Λοιπόν, το γράμμα Ε, στην είσοδο του Μαντείου, πού είχε εισαχθεί, κα­τά μία άποψη, από την Κρήτη, αποτε­λούσε, φαίνεται, ένα αίνιγμα, μαζί με άλλα περίεργα πού συνέβαιναν εκεί και πού παρέμεναν ανεξήγητα: δηλα­δή, γιατί μόνο ξύλο από ελατό και δάφνη έπρεπε να χρησιμοποιείται στο θυμίαμα, γιατί υπήρχαν μόνο δύο αγάλματα των μοιρών, ενώ οι Μοίρες ήταν τρεις, γιατί σε καμιά γυναίκα δεν επιτρεπόταν να πλησιάσει τον Δελφικό τρίποδα, καί αλλά ανεξήγητα.
Λοιπόν, τί σήμαινε το γράμμα Ε;
Βεβαίως όλοι συμφωνούν, ότι δεν είχε τεθεί εκεί τυχαίως ή δια κλήρου, αλλά με κάποια σημασία, την οποίαν προσπαθούν οι διαλεγόμενοι να ανεύρουν, ερμηνεύοντες κατά διαφόρους τρόπους το γράμμα Ε.
Πρώτος ο φιλόσοφος Αμμώνιος διατυπώνει το πρόβλημα, και τότε, ο αδελφός του Πλουτάρχου Λαμπρίας, εκθέτει την εκδοχή του:

Το Ε, πέμπτο γράμμα του ελληνικού αλφαβή­του, σημαίνει τους 5 αρχαίους "Έλληνας σο­φούς, πού ήσαν 0 Χίλων, Ο Θαλής, 0 Σόλων, ό Βίας, καί ό Πιττακός. Και ναι μεν μερικοί προσέθεταν ως 6ον τον Κλεόβουλον καί ως 7ον τον Περίανδρον, όμως αυτοί πού εγχάραξαν το Ε, ήθε­λαν ακριβώς να δηλώ­σουν ότι αυτούς τους δύο δεν τους αναγνωρί­ζουν, αλλά θεωρούν ότι μόνον πέντε είναι οι σοφοί.

2) Δεύτερη ερμηνεία: ΤΟ Ε, είναι το δεύτερο φωνήεν μετά το Α. Ό ήλιος είναι δεύτερος με­τά τη Σελήνη. Ό Απόλλων είναι ο ήλιος, αρα ο Απόλλων είναι δεύτε­ρος, όπως το Ε, ως φωνήεν. Άρα το Ε συμβολίζει τη θέση του Απόλλωνος.

3) Σύμβολο της αριθμητικής είναι το Ε, κατά την ερμηνεία πού δίνει άλλος συνομιλητής. Το 2 είναι ο πρώτος άρτιος αριθμός, το 3 ο πρώτος περιτ­τός. Το άθροισμα τους, 2 συν 3, είναι 5, δηλαδή το Ε.

4) Τετάρτη ερμηνεία: Είναι σύμβολο της μουσικής. Πέντε είναι οι τρόποι ή τόνοι της μουσικής: ή θέσις, το ημιτόνιον, ο τόνος, το τριημιτόνιον, ο δίτονος. Όλα τα αλλά είναι διαβαθμίσεις οξύτητος ή βαρύτητας των 5 αυτών τόνων. Αυτούς τους 5 τόνους συμβο­λίζει το Ε.

5) Πέμπτη ερμηνεία: Κατά Πλάτωνα καί Αριστοτέλη, ο κόσμος είναι ένας, έχει όμως συναρμολογηθεί, είναι «συνηρμοσμένος»από 5 διαφο­ρετικούς κόσμους, πού είναι, γη, ύδωρ, πυρ, αήρ και ουρανός (ή φως ή αιθήρ). Αυτούς τους κόσμους συμβο­λίζει το Ε.

6) Ή έκτη ερμηνεία συνδέει το Ε με τον αριθμό των 5 αισθήσεων.

7) Κατά την επομένη ερμηνεία, το Ε συμβολίζει τη γεωμετρία: Το 1 είναι ό πρώτος αριθμός, το 4 είναι το μικρότερο τετράγωνο πού υπάρχει. Ένα συν τέσσερα, ίσον 5, αρά Ε.

8) 'Ογδοη ερμηνεία: Το Ε συμβολίζει τα 5 μέρη του κόσμου, πού είναι, κατά τον Όμηρο: θεοί, δαίμονες, ήρωες, άνθρωποι και θηρία.

9) Κατά την επομένη ερμηνεία, το Ε συμβολίζει τα 5 μέρη του αγαθού, πού είναι τα εξής: το μέτριον, το σύμμετρον, ο νους, οι κατά την ψυχήν επιστήμαι καί τέχναι, καί ή άνευ λύπης ηδονή.

Όλες αυτές οι ερμηνείες, πού σχετίζονται με τον αριθμό 5, μαρτυρούν ότι ο Πλούταρχος «είναι ποτισμένος με την μυστικοπάθεια των αριθμών».

10) Άλλος όμως συνομιλητής υπεστήριξε διαφορετική ερμηνεία, την εξής: Όλοι προσκυνηταί του Μαντείου, πού ζητούσαν χρησμούς, άρχιζαν την προσευχή τους με τό υποθετικό μόριο «ει», εάν. Εάν θα νι­κήσουν, εάν θα ταξιδέψουν, εάν αποδη­μήσουν: «εί νικήσουσιν, εί συμφέρει πλειν, εί αποδημεΐν κλπ.». Ώστε, το Ε είναι τό πρώτο γράμμα της προς τον θεόν προσευχής και παρακλήσεως. Μία ερμηνεία, πού είναι πιθανή, και περιέχει και σεβασμό προς τον θεσμό του Μαντείου.

11) Ενδέκατη ερμηνεία: Τα ζώα γνωρίζουν ότι είναι ημέρα και ότι υπάρχει φως. Μόνον όμως οι άνθρω­ποι ημπορούν να σκεφθούν ότι, εάν είναι ημέρα, θα υπάρχει και φως. «Ει ήμερα, φως εστί». Άρα το Ε συμβολί­ζει τη λογική και την Ικανότητα του συλλογίζεσθαι.

12) Άλλη εξήγηση: Το Ε είναι σύμ­βολο της μαντικής. Ό μάντις γνωρί­ζει «τα τ' εόντα, τα τ' εσόμενα», σκέ­πτεται δε ως εξής: «ει τόδε εστί, τόδε γενήσεται». Άρα το Ε, πάντα ως αρχικό του υποθετικού «ει», υπενθυ­μίζει τον τρόπο, με τον όποιο σκέπτεται ο μάντις.

Μετά τις ερμηνείες αυτές, -αλλά και άλλες, λεπτομερέστερες και δευτερεύουσες, πού μνημονεύονται στο κείμενο μάλλον με χαρακτήρα εγκυκλοπαιδικό ακολουθεί το τελευταίο μέρος του διαλόγου, πού, όπως είπα, έχει ύφος τελείως διαφορετικό. Τον ανάλαφρο και ανεκδοτολογικό τόνο του κειμένου διαδέχεται τόνος σοβαρός και ευλαβής. πραγματεία μεταβάλλεται σε ανάπτυξη καθαρώς θεολογική, ή οποία είναι βαθύτατα ποτισμένη από ευσέβεια.
Τον λόγο λοιπόν παίρνει τώρα ο Αμμώνιος, ο φιλόσοφος της Σχολής των Αθηνών, διδάσκαλος του Πλουτάρχου, και αναπτύσσει ιδέες, τις όποιες βεβαίως πρέπει ν' αποδώσουμε στον ίδιο τον Πλούταρχο.

Λέγει λοιπόν ο Αμμώνιος περίπου τα εξής:

Ούτε αριθμούς, ούτε τάξεις, ούτε μόρια συμβολίζει το Ε. Είναι κάτι πολύ υψηλότερο και βαρυσήμαντο. Είναι ή τελεία προσαγόρευση και προσφώνηση προς τον θεό. Ο κάθε προσκυνητής, ερχόμενος στο Μαντείο, γίνεται δεκτός από τον θεό, με τη φράση «γνώθι σαυτόν», αντί του «χαίρε». Και ο προσκυνητής απαντά: «ει», δηλαδή είσαι, ή «συ ει ό θεός», αλλά συγχρόνως και «συ εί έν», δηλαδή συ είσαι ο μόνος, ο μοναδικός θεός.
Εδώ ο Αμμώνιος θεολογεί και λέγει: Πρέπει, φίλοι μου, να παραδεχθούμε, ότι υπάρχει θεός, «εστί θεός, και εστί, κατ ' ουδένα χρόνον, αλλά κατά τον αιώνα, τον ακίνητον καί άχρονον καί άνέγκλιτον, καί ου πρότερον, ούδ' ύστερον, ουδέ μέλλον, ουδέ παρωχημένον, ουδέ πρεσβύτερον, ουδέ νεώτερον, αλλ' είς ων, δια του νυν, το άεί πεπλήρωκε... το όντως ον γεγονός, ουδέ έσόμενον, ούδ' άρξάμενον, ούδέ παυσόμενον».

Δεν πρέπει λοιπόν, συνεχίζει, να βλέπουμε τον θεό, ως κάτι πού μεταβάλλεται, πού βγάζει φωτιές, και μεταμορφώνεται σε γη και σε θάλασσα και σε αλλά παρόμοια. Αυτά ταιριάζουν όχι σε θεό, αλλά σε δαίμονες, είναι πράγματα παιδαριώδη, πού και να τ' ακούει κανείς αποτελεί ασέβεια. «Ούδ' άκούείν όσιον». θα ήταν καθώς τα παιδιά, πού πλάθουν την άμμο, να παίζει ο θεός με το Σύμπαν.

Τον θεό λοιπόν τον αληθινό, για να τον γνωρίσουμε, πρέπει να υψωθούμε πολύ υψηλότερα, να ξυπνήσουμε αυτούς που ονειροπολούν, και να τους προτρέψουμε να κοιτάξουν πολύ υψηλότερα, για να ιδούν τον θεό, τον όντως όντα, τον αΐδιον, τον αγέννητον καί άφθαρτον.
Προς αυτόν λοιπόν, επιλέγει, τον θεόν, απευθύνουμε το «εί», με το όποιον δεχόμεθα, κατά ένα τρόπο, το ενιαίον, το αιώνιον καί το άφθαρτον του θεού. Εδώ τελειώνει ή ανάπτυξη του Αμμωνίου…..



(Απόσπασμα άρθρου με τον τίτλο Το γράμμα Έψιλον ως έμβλημα του Μαντείου των Δελφών / Μιχ. Στασινόπουλου από το περιοδικό Αέροπος του.τ χ. 2 Ιούλιος Αύγουστος 1995)

8 Ιουλίου 2008

Σκέψεις πάνω στο πείραμα της γάτας του Σρέντιγκερ και τη φιλοσοφία του Λιαντίνη

Η γάτα του Σρέντιγκερ .

Το γνωστό πείραμα ή αρχή της απροσδιοριστίας όπως γράφτηκε από τον Σρεντιγκερ Η γάτα μέσα στο κουτί με το θανάσιμο δηλητήριο το υδροκυάνιο .. λοιπόν ο κύριος Σρέντιγκερ προέτρεπε τους μαθητές του να φιλήσουν ένα κορίτσι για να δουν για πότε σταματά ο χρόνος να κυλάει .. Αυτός επινόησε και το πείραμα της γάτας. (γιατί της γάτας τώρα κι όχι του σκύλου.. οπαδός του ποδόγυρου.. επομένως γατοφιλος.. ) Προσπάθησε να κάνει κατανοητή την λεγόμενη «κβαντική υπέρθεση» σε μακροσκοπικό επίπεδο.. στην καθημερινή μας ζωή δηλαδή..

Σύμφωνα με το πείραμα οι πιθανότητες είναι 50-50. Δηλαδή 50% να ελευθερωθεί το υδροκυάνιο και να πεθάνει η γάτα και 50% να μην συμβεί τίποτα και η γάτα να χαίρει άκρας υγείας .. Μέχρι όμως ν΄ ανοίξουμε το κουτί για να δούμε τι κάνει η γάτα σύμφωνα με την κβαντική θεωρία και τους κανόνες της έχουμε τη λεγόμενη «υπέρθεση δύο καταστάσεων» . Δηλ στην ουσία δύο σύμπαντα, το ένα με την ζωντανή γάτα κι ένα με την νεκρή γάτα.. Επειδή προτού ανοίξουμε το θάλαμο δεν μπορούμε να ξέρουμε τι συμβαίνει για μας η γάτα δεν είναι ούτε ζωντανή ούτε νεκρή.. Εκνευριστική αυτή η απροσδιοριστία θα μου πείτε .. Θα θέλαμε να γνωρίζουμε τι συμβαίνει πάντα κι αυτή η φύση μας το απαγορεύει .. Άσε που παρατηρώντας κάτι το επηρεάζουμε συνεχώς .. πχ αν φοραω γιαλιά ή όχι κατά πόσο επηρεάζεται η παρατήρησή μου απ΄αυτό .. απ΄ότι αν τα αφαιρέσω .. Και παρατηρήσω το ίδιο πείραμα ανευ … ματογυαλίωνΑπ΄ την άλλη η λέξη θεωρία .. προέρχεται από το θεώμαι .. όπως άλλωστε και το θέατρο.. Θεωρία .. το θέατρο του μυαλού δηλαδή .. Μια θεωρία που δεν διαφέρει και πολύ από μια θεατρική παράσταση.. Θα μου πείτε τι σχέση έχει το παράδοξο με μας.. Μα είμαστε συνέχεια αναγκασμένοι να βασιστούμε σε παράδοξα … στην ουσία δεν μα διδάσκει κάτι παράδοξο ή παράλογο .. μας δίνει πιθανές εκδοχές .. Συνήθως βλέπουμε τα πράγματα με ενα μοναδικό τρόπο .. για μας τους ανθρώπους λέω .. Όταν βλέπουμε κάτι αυτό γίνεται πραγματικότητα.. τουλάχιστον για οσο το παρατηρούμε .. Απ΄ τη στιγμή που παρατηρείς κάτι το ορίζεις κι όλας .. Αλλά αυτό δεν αποκλείει την πιθανότητα να υπάρχουν και να λειτουργούν παράλληλα κι άλλες καταστάσεις που εμείς δεν βλέπουμε .. Απ΄ την άλλη το σύμπαν διατηρεί κάποια τάξη .. για αυτό δεν καταστρέφετε.. Ισχύουν κάποιοι κανόνες .. Πχ ανεβάζοντας τη θερμοκρασία αλλοιώνεις τη δομή πχ σε δύο αέρια ένα άτομο νατρίου διαφέρει από ένα άτομο νέου.. το ένα μέταλλο το άλλο αέριο. Σε υψηλή θερμοκρασία έχει αποδειχτεί ότι και τα δύο γίνονται αέρια και το νάτριο και το νέον δε διαφέρουν πλέον .. Υπάρχει όμως και το σύμπαν της γάτας... στο συγκεκριμένο μπορούμε να έχουμε και χρόνο και χώρο... Δύό έννοιες σχετικές όμως... Για να ορίσουμε το "γεγονός" αν θέλεις ως ένα σημείο θα πρέπει νά έχουμε το χώρο και το χρόνο. Τότε δυο γεγονότα που συμβαίνουν την ίδια στιγμή σ΄ ένα συγκεκριμένο σύστημα αναφοράς κάλλιστα μπορούν σε αν άλλο σύστημα αναφοράς να συμβαίνουν το ένα πρίν ή μετά το άλλο..
Επομένως δεν υφίσταται καμία (αιτιακή) σχέση μεταξύ τους που θα τα "συγχρονολογούσε" ... και τα συνέπεια να είναι άχρονα....
Ένας άλλος παράγοντας είναι και η κίνηση όσο πιο γρήγορα κινείται κάτι τόσο περισσότερο διαρκεί ....
Η θεωρία της σχετικότητας βασίζεται σ΄ ένα μεγάλο βαθμό σ΄ ένα σταθερό και απόλυτο μέσο μέτρησης ... ποιο είναι αυτό ... το φως και η ταχύτητά του...
Τίποτα λέει δεν μπορεί να ΄πάει γρηγορότερα από το φως και τίποτα δεν μπορεί να προστεθεί στην ταχύτητά του..
Ένα δισεκατομμύριο ογδόντα εκατομμύρια χιλιόμετρα που διανύει το φως την ώρα παραμένουν εσαεί σταθερά και ανεπηρέαστα απο την θέση και την κίνηση του παρατηρητή..
Δεν είναι παράξενο το ότι μιλώντας για θάνατο μιλάμε για σκοτάδι και απώλεια φωτός ...
Βλέπεις τι ήθελε να πει ο μπαγάσας ο Σρέντιγκερ κατάφερε μ' ενα απλό παραδειγματάκι να σκιαγραφήσει όλη την παραξενιά της ύπαρξής μας ..
Εγώ τώρα που σου γράφω είμαι ζωντανή.. όμως δεν ξέρεις αν τη στιγμή που θα διαβάζεις τις γραμμές αυτές είμαι ακόμα .. μπορεί να είμαι και νεκρή..

Έτσι είμαστε συγχρόνως και ζωντανοί και νεκροί ή δεν είμαστε ούτε το ένα ούτε το άλλο...Ολα εξαρτώνται από τον παρατηρητή .. κι αυτός εξαρτάται από το μυαλό του .. ή ακόμα και απο το μάτι του ... απ΄ τα γυαλιά που φοράει ..
Θα μου πεις στην φύση τα πράγματα είναι πιο απλά .. Ο θάνατος είναι μια μορφή κενού.. Είτε δεν είναι οριστικός είτε δεν υπάρχει .. Πως γίνεται αυτό . Μα για τον απλούστατο λόγο πως όσο και να μας βολεύει .. κενό δεν υπάρχει .. Δεν θα το συναντήσουμε πουθενά , οσο κι αν το αναζητήσουμε .. Ας πούμε οι Ελεάτες νομίζω αρνιόνταν την κίνηση , επειδή προϋποθέτει κενό χώρο.. Το "κενό" όμως για μας όπως και για κείνους είναι ανύπαρκτο ή είναι δημιούργημα του μυαλού μας.. Στην ουσία ο "κενός " χώρος είναι μη-κενός... Μια "σούπα' αν θέλεις ύλης και αντι-ύλης που βρίσκεται σε διαρκή αναβρασμό..

Επομένως το "τίποτα" που κάλλιστα μπορεί να θεωρηθεί πως είναι ο ΄θάνατος ως μια μορφή καθολικής ανυπαρξίας είναι κάτι που περιμένει να γίνει ... είναι το μηδέν του παντός...
Καταλαβαίνεις όμως τι σου λέω αν σκεφτείς πως οτιδήποτε προστεθεί στο μηδέν αυτόματα το εξαφανίζει ή μηδενίζει ..
Και στην κβαντική μηχανική, σύμφωνα με την αρχή της απροσδιοριστίας που διέπει τα σωματίδια, το άθροισμα του παντός είναι και πάλι το μηδέν...
Ο λόγος είναι ότι κάθε σωματίδιο διαθέτει αναγκαστικά και το αντισωματίδιο του ... που στην ουσία είναι το ίδιο σωματίδιο συμπεριφερόμενο διαφορετικά .. Πχ όταν ένα σωματίδιο ταξιδεύει και κινείται προς το μέλλον ,την ίδια στιγμή το αντισωματίδιο του ταξιδεύει ανάδρομα στο παρελθόν... Που σημαίνει ότι ο θάνατος ακολουθεί τη ζωή , αλλά μπορεί να προηγείται αυτής...
Ένα αρνητικό φορτίο που ταξιδεύει στο παρελθόν ισοδυναμεί μ' ένα θετικό φορτίο που κινείται προς το μέλλον. Α καταργούσαμε την τυραννία του χρόνου και ζητούσαμε την κατάργηση της αιτιοκρατικής σχέσης των γεγονότων .. τότε γέννηση και θάνατος θα συνυπήρχαν από την πρώτη κιόλας στιγμή
Όπως η γέννησή μας αποτελεί την πύλη που οδηγεί στο θάνατο έτσι και ο θάνατος εμπεριέχει ήδη την αναγέννησή μας..
Σίγουρα δεν πρέπει να μας τρομάζει η διαπίστωση της κβαντικής θεωρίας ότι το άθροισμα του παντός είναι το μηδέν... από το 1905 γνωρίζουμε ότι ενέργεια και μάζα είναι εναλλάξιμες μορφές. Αν υποτεθεί ότι μια ποσότητα ενέργειας κάπως, κάπου, κάποτε χάνεται, αύτή η απώλεια εξισορροπείται από μια ισοδύναμη ποσότητα μάζας που κερδίζεται , έτσι ώστε το συνολικό άθροισμα να είναι πάντα σταθερό, έστω μηδέν...
Απλά δηλαδή αλλάζει μορφή.. Από τη μια τώρα αν κάτι είναι νεκρό, θα πει πως κάποτε ζούσε… Και πως μπορείς να δεχτείς τη ζωή… υπάρχουν δίπλα μας άνθρωποι που πιστεύουν ότι είναι ζωντανοί αλλά στην ουσία είναι νεκροί .. απλώς δεν το γνωρίζουν..
Κάποτε πρέσβευα ότι μόνον με την κατάκτηση της σοφίας, μόνο με τη γνώση και την κατάκτηση της αλήθειας ο άνθρωπος έχει τη δυνατότητα να ξεπεράσει τους φόβους του για το αύριο και για την έμφυτη αγωνία του για τον θάνατο…
Άκουγα όμως κι απόψεις ότι μόνο με τη λυτρωτική επίδραση της ηδονής, με το ανεξέλεγκτο σέξ μπορεί να γαληνέψει η κατατρομαγμένη μας ψυχή. Μόνο με την απόλυτη απόλαυση της ηδονής την πλήρη ικανοποίηση και των πιο βάρβαρων ΄και αχαλιναγώγητων ένστικτων μας μπορεί ν΄ απαλλαγούμε από το αποπνικτικό σφιχταγκάλιασμα του θανάτου, του φόβου που μα τρώει τα σωθικά πολύ πριν πεθάνουμε. Μόνο όταν αισθανόμαστε αποστραγγισμένοι απ΄ όλες τις ορμές μας, μόνο τότε η ζωή πια δεν έχει νόημα. Τότε είμαστε ικανοί όχι μόνο να σκοτώσουμε δίχως ενοχές κι ενδοιασμούς αλλά και να πεθάνουμε άφοβα, με ψηλά το κεφάλι. Αντίθετα όποιος γνωρίζει ότι δεν έχει προλάβει να γευτεί τις ηδονές που θα μπορούσε να χαρεί ο άνθρωπος , τόσο πιο πολύ θα κλαψουρίζει όταν έρθει η ώρα να σταθεί μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα. Τότε όμως ο θάνατος θα τον έχει κατατροπώσει … Στην ουσία όμως ο έρωτας μόνο το φόβο της μοναξιάς είναι σε θέση να ξορκίσει . Από το θάνατο και το γκρέμισμα σ΄αυτόν ο έρωτας ουδέποτε μπορεσε να μας προστατέψει .. Όσο κι αν το επιθυμούμε, ο θάνατος με ξόρκια δεν πολεμιέται .. Είναι κάτι χειροπιαστό, κάτι ανεξάντλητο.. Δεν αρνούμαι την «παραδεισένια» υπόσταση του έρωτα .. ίσα ίσα αλλά ο έρωτας κυριαρχεί πάντα σε φυσική συνάρτηση με το θάνατο. Ο έρωτας κι ο θάνατος εν και τω αυτό..και σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να υπάρξει έρωτας δίχως θανατο..Γι αυτό άλλωστε είναι πιο εύκολο να πεθάνεις για κάποιον που αγαπάς παρά να ζήσεις μαζί του.. Ρομαντική αντίληψη θα πεις
Ίσως πραγματικά κάποιες ιδέες πεθαίνουν όταν γίνονται λέξεις ..
Φευγαλέες σκέψεις .. φευγαλέες στιγμές κλεμμένης αιωνιότητας.. σαν το φιλί των μαθητών του Σρέντιγκερ.. όπου οι μυλόπετρες του χρόνου σταματούν το άλεσμα τους..
Χρόνος κινούμενη εικόνα μια ακίνητης αιωνιότητας..
Τι μας εμποδίζει αλήθεια να διασχίσουμε το ποτάμι του χρόνου κατά πλάτος;;; Αν κι εφόσον το μήκος του χρόνου είναι «άπειρο» αν ο χρόνος δεν έχει ηλικία, εξίσου άπειρη δεν είναι και η εγκάρσια επέκτασή του … δηλαδή το πλάτος του;;;
Μια δίχως τέλος επανάληψη της ίδιας στιγμής που μας επιτρέπει να μένουμε ακίνητοι στο χρόνο καθώς μεταβάλουμε την θέση μας στο χώρο … . κάτι σαν τη μέρα της Μαρμότας νομίζω..
Απ΄’ την άλλη ένας παράγοντας που πρέπει να λάβουμε υπόψη μας είναι ο νόμος του τρία … δηλαδή ότι υπάρχει είναι αποτέλεσμα της συμπτώσεως και της δράσεως στο ίδιο σημείο και ταυτόχρονα τριών δυνάμεων : της παθητικής, της ενεργητικής και της δυνάμεως εξουδετέρωσης .. Οι τρεις δυνάμεις που αντανακλούν τους βασικούς όρους της δημιουργίας του Σύμπαντός. Πχ, Η παθητική δύναμη προέρχεται από τη στατική πχ. ο χώρος ενώ η ενεργητική δύναμη προέρχεται από μια δυναμική πχ. το χρόνο τέλος έχουμε και τη δύναμη εξουδετέρωσης που εξασφαλίζει την Ισορροπία του Σύμπαντος .. μα θα μου πείτε και οι τρεις είναι ενεργητικές δυνάμεις .. ναι έτσι είναι απλώς δίνουμε όνομα για να μπορέσουμε να μιλήσουμε για αυτές μέσα από αιώνιες διεργασίες .. Πχ ένα παράδειγμα σε επίπεδο ανθρώπινο.
Άντρας (ενεργητική δύναμη) + γυναίκα (παθητική δύναμη) και ή ερωτική πράξη ( αγάπη, έρωτας κλπ) σαν δύναμη εξουδετέρωσης … όταν υπάρξουν οι κατάλληλες συνθήκες .. τοτε η σύλληψη είναι δυνατή .. πχ θα μπορούσε να τεθεί η σύλληψη σαν σύλληψη μιας ιδέας , ενός πονήματος .. κλπ.
Αν το παραπάνω το δούμε σαν δράση .. (τη γέννηση ενός παιδιού, μιας ιδέας κλπ) Αναγκαστικά θα έχουμε και μια αντίδραση εφαρμοζόμενη σε οποιαδήποτε σημείο, οποιαδήποτε κόσμου .. αναγκαστικά αντισταθμίζεται .. κι έτσι μπαίνει το μεγάλο προβλημα του θανάτου .. Μήπως όπως η ζωή γεννιέται από τη διατάραξη , ετσι κι ο θάνατος προκύπτει αναγκαστικά από την αρχή της Ισορροπίας ;;;;

(σκέψεις πάνω στο πείραμα της γάτας του Σρεντιγκερ και τη φιλοσοφία του Λιαντίνη)

Και σύ τέκνον Βρούτε !!!

Οργανωμένη επίθεση κατά της Ελληνικής γλώσσας

Την απλοποίηση της ελληνικής γραφής ζητά ο κύπριος ευρωβουλευτής Μάριος Ματσάκης, με σχετική εισήγηση που υπέβαλε προς τον υπουργό Παιδείας της Κύπρου Ανδρέα Δημητρίου. Την πρόταση του κοινοποίησε και στους Έλληνες ευρωβουλευτές.
Ο κ. Ματσάκης προτείνει στον Κύπριο υπουργό τη σύσταση μιας ολιγομελούς επιτροπής γλωσσολόγων, οι οποίοι θα μπορούσαν, εμπεριστατωμένα να ενδιατρίψουν επί του θέματος και να δώσουν μια επιστημονικά έγκυρη πρόταση για τον εκμοντερνισμό/ απλοποίηση της Ελληνικής γραφής.
Στην επιστολή του ο Κύπριος ευρωβουλευτής παραθέτει ως 'τροφή για σκέψη' τα εξής:

1. Να καταργηθούν τα γράμματα 'η' και 'υ' και να αντικατασταθούν από το γράμμα 'ι'.

2. Να καταργηθεί το γράμμα 'ω' και να αντικατασταθεί από το γράμμα 'ο'.

3. Να καταργηθούν οι εξής συνδυασμοί γραμμάτων και να αντικατασταθούνως εξής: 'αι'---> 'ε', 'ει'--->'ι', 'οι--->ι', 'υι'--->ι','αυ'--->'αβ', 'ευ'--->'εβ'

4. Να καταργηθεί η χρήση του 'γγ' και να αντικατασταθεί από το 'γκ'.

5. Να καταργηθεί το τελικό γράμμα 'ς' και να αντικατασταθεί από το γράμμα 'σ'.

Ως αποτέλεσμα των ανωτέρω αλλαγών, αναφέρει ο .ευρωβουλευτής, το Ελληνικό αλφάβητο θα έχει μόνο 21γράμματα (α, β, γ, δ, ε, ζ, θ, ι, κ,λ, μ, ν , ξ , ο , π, ρ, σ, τ, φ, χ, ψ) και ένα μόνο δίψηφο (το 'ου').

Ο κ. Ματσάκης υποστηρίζει ότι η απλοποίηση της Ελληνικής γραφής καθίσταται αναγκαία μέσα στα πλαίσια μιας τάσης ενωτικής πορείας των γλωσσών στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Επιπλέον, μια τέτοια αλλαγή θα καταστήσει την Ελληνική γραφή πιο απλή και πολύ πιο εύχρηστη. Ιδιαίτερα όσον αφορά την χρήση ηλεκτρονικού υπολογιστή και σε σχέση με μεγάλο αριθμό ατόμων που έχουν διάφορες μορφές δυσλεξίας'.

Προωθήστε το mail αυτό για την ενημέρωση του κόσμου για τη νέα αυτή και δόλια ανθελληνική επίθεση, με το πρόσχημα δήθεν του εκσυγχρονισμού της (ήδη επικίνδυνα ρημαγμένης τα τελευταία χρόνια) γλώσσας μας!

Υ.Γ. ΟΠΩΣ ΕΙΠΕ ΚΑΙ Ο ΧΕΝΡΙ ΚΙΣΣΙΓΚΕΡ: Ο Ελληνικός λαός είναι δυσκολοκυβέρνητος και γι' αυτό πρέπει να τον πλήξουμε βαθιά στις πολιτισμικές του ρίζες. Τότε ίσως συνετισθεί. Εννοώ δηλαδή, να πλήξουμε τη γλώσσα, τη θρησκεία, τα πνευματικά και ιστορικά του αποθέματα, ώστε να εξουδετερώσουμε κάθε δυνατότητα του να αναπτυχθεί, να διακριθεί, να επικρατήσει για να μη μας παρενοχλεί στα Βαλκάνια, να μη μας παρενοχλεί στην Ανατολική Μεσόγειο, στη Μέση Ανατολή, σε όλη αυτή σε όλη αυτή τη νευραλγική περιοχή μεγάλης στρατηγικής σημασίας για μας, για την πολιτική των ΗΠΑ
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...